DZIEŃ 14 STEEM KALENDARZ ADWENTOWY 2018
Oto czternasty dzień KALENDARZA ADWENTOWEGO
Dzień 0,1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12,13
właśnie się zakończył przed nami kolejne wyzwanie.
.jpg)
grafika by @pibyk
DZIEŃ 14
W dzisiejszym odcinku gościnnie wystąpi @wadera, która jest autorem pytania:
"Gdybyś otrzymał/-a szansę rozmowy z osobą, której już przy tobie nie ma, z człowiekiem który odszedł (w dowolnym tego słowa znaczeniu) - kto by to był i co byś mu powiedział/-a?"
Kalendarz adwentowy będzie publikowany codziennie. Dzisiejsze wyzwanie zostanie zamknięte po opublikowaniu posta dnia jutrzejszego.
Nagrody zasilą konta zwycięzców.
Pozostaw swoją odpowiedz w komentarzu poniżej - wynagrodzone zostaną posty z największą ilością głosów
Nie zapomnij polubić odpowiedzi, która według Ciebie jest najlepsza.
Pamiętajcie, że w konkursie wezmą udział tylko bezpośrednie komentarze do postu, a nie odpowiedzi do komentarzy.
Każde wyzwanie można interpretować w dowolny sposób.
Za zabawę - BARDZO DZIĘKUJĘ. "MBS" Jesteście niesamowici!
Zwycięzcy Steem Kalendarza Dzień 12:
GRATULACJE! Nagrody gwarantowane zostały przelane.
KISSMAS!
Jak byłem dzieciakiem znalazłem na strychu pradziadków uprząż dla konia. Była bardzo zadbana i ozdobiona wieloma medalami i przypinkami. W tym okresie w gospodarstwie było dużo pracy, zatrudniony był pracownik, który mieszkał tymczasowo w domu po pradziadkach. Zdjąłem tę uprząż ze strychu, była ciężka więc zostawiłem na ganku domu. Pobiegłem po brata. Jak z nim wróciłem uprzęży już nie było. Jak się okazało zniknął też pracownik. Nigdy się nie przyznałem rodzicom, że to znalazłem. Od tamtego czasu marzę o tym żeby znaleźć tego pracownika i dowiedzieć się gdzie mogą być te medale, ordery i przypinki. Nawet bym je odkupił ale żeby wróciły do rodziny. Pradziadek był Ułanem.
Wystarczyłaby mi rozmowa z moim dziadkiem, który kojarzy mi się ze świętami o tyle mocno, że przez cały rok na nie czekał. Nie ma go już z nami od paru lat, a ja obecnie straszliwie żałuję, że nie pomęczyłem go o trochę opowieści z jego młodości, zwłaszcza z okresu wojny, w czasie której był jeszcze nastolatkiem, ale już pracował jako goniec.
Niestety czasu już nie wrócę, jest mi tylko przykro, że byłem dla niego nieco oschły, ale strasznie się go bałem za dzieciaka, bo to był straszliwie stanowczy i poważny człowiek, który dość często podnosił głos.
Dziękuję dziadku, za to co mnie nauczyłeś, a także za to co jeszcze chciałeś, tylko już nie zdążyłeś.
//To zadanie właśnie sprawiło, że 25-letni człowiek się popłakał przy pisaniu. Jesteście okropni :D
Pewnie z babcią i dziadkiem od strony taty.
Wczoraj była 20 rocznica śmierci mojego dziadka (właśnie z tego powodu piszę notkę, którą wczoraj zacząłem i jej nie skończyłem), który zmarł na raka.
Co bym powiedział? Że tęsknię, że kocham, pewnie byśmy pogadali o starych czasach, powspominali, pośmiali się.