ေနာင္​တ (အပိုင္​း ၅ ဇာတ္​သိမ္​း )

အပိုင္​း ၁ အား၍​ေနရာတြင္​ဖတ္​႐ႈႏိုင္​ပါသည္​
.https://steemit.com/myanmar/@aunggyi100/enang-t
အပိုင္​း ၂ အား၍​ေနရာတြင္​ဖတ္​႐ႈႏိုင္​ပါသည္​
.https://steemit.com/myanmar/@aunggyi100/enang-t-apong-2
အပိုင္​း ၃ အား၍​ေနရာတြင္​ဖတ္​႐ႈႏိုင္​ပါသည္​
https://steemit.com/myanmar/@aunggyi100/enang-t-apong-3
အပိုင္​း ၄ အား၍​ေနရာတြင္​ဖတ္​႐ႈႏိုင္​ပါသည္​
https://steemit.com/myanmar/@aunggyi100/enang-t-apong-4
ကုန္​ကား​ေမာင္​းသူႏွင္​့ကိုညိဳတို႔ ဂို​ေထာင္​မွပို႔ခိုင္​းသည္​့ပစၥည္​းမ်ားတင္​​ေဆာင္​ကာ ထြက္​ခြာလာၾက​ေလသည္​။
" ကိုညိဳ အခုလုပ္​တဲ့ကိစၥၿပီးရင္​ ဘယ္​နယ္​ဘက္​တိမ္​း​ေ႐ွာင္​ ​ေနထိုင္​မယ္​ စိတ္​ကူးထားလည္​းဗ်" ကားဆရာ၏အ​ေမးအား ကိုညိဳခ်က္​ခ်င္​းတုန္​႔ျပန္​ျခင္​းမျပဳႏိုင္​​ေပ။မိမိမွာ ဘယ္​အရပ္​၌သြား​ေရာက္​​ေနထိုင္​မည္​ဟူ၍ ႀကိဳတင္​စီစဥ္​ထားျခင္​းလည္​း မ႐ွိ​ေသး​ေပ။
"ဟူး" ခနဲသက္​ျပင္​း႐ွည္​ႀကီးခ်၍ "ႀကိဳတင္​စီစဥ္​ထားတာ​ေတာ့ မ႐ွိ​ေသးပါဘူးကားဆရာရယ္​"ဟူ၍သာျပန္​​ေျဖ​ေလသည္​။
ဂို​ေထာင္​ပိုင္​႐ွင္​​ေရာင္​းခ်ခိုင္​းလိုက္​သည္​့ ပြဲရံုသို႔ သြား​ေရာက္​​ေရာင္​းခ်ျခင္​းမျပဳၾက​ေပ။မိမိတို႔ လက္​ဝါးခ်င္​း႐ိုက္​၍ အဆင္​​ေျပသည္​့ တျခားပြဲ႐ုံသို႔သာ သြား​ေရာက္​​ေရာင္​းခ်ျခင္​းျပဳ​ၾက​ေလသည္​။
ထိုသို႔​ျဖင့္​့​ေရာင္​းခ်၍ရသည္​့​ေငြမ်ားကိုမိမိတို႔သုံးဦးႀကိဳတင္​ကာခ်ိန္​းထားသည္​့​ေနရာ၌ ကိုရသင္​့သည္​့​ေဝစုတို႔အား ခြဲ​ေဝယူၿပီးတျခား ၿမိဳ႕မ်ားသို႔အသီးသီးထြက္​ခြာသြားၾက​ေလ၏။ ထြက္​ခြာမသြားႏိုင္​၍ က်န္​​ေန​ေသးသူတစ္​​ေယာက္​ကား ကိုညိဳပင္​။ ယခု​ေရာက္​႐ွိ​ေနသည္​့ၿမိဳ႕​ေလး႐ွိ တည္​းခုိခန္​း တစ္​ခု၌​ေခတၱနား​၍​ေန​ေပ​ေတာ့သည္​။ မိမိၾကံစည္​ထားသည္​့အတိုင္​း ​ေနာက္​​ေန႔တြင္​ ​ေထြး​ေလးအားသြား​ေရာက္​၍​ေခၚ္​ရ​ေပမည္​။
မနက္​ခင္​း​ေစာ​ေစာႏိုးသည္​ႏွင္​့ ကိုညိဳတစ္​​ေယာက္​ ဤအနီးနား၌ ဆိုင္​ကယ္​​အေရာင္​းဆိုင္​အား ​ေမးျမန္​းစုံစမ္​းျခင္​း ျပဳရန္​ တည္​းခုိခန္​း အျပင္​သို႔ထြက္​လာခဲ့​ေလသည္​။ အခန႔္​သင္​့စြာပင္​ တည္​းခိုခန္​း၌သန္​႔႐ွင္​း​ေရးလုပ္​သည္​့​ေကာင္​​ေလးႏွင္​့ ဆံု​ေတြ႔မိ​ေပသည္​။
"ညီေလး ဒီအနီးနားတစ္​ဝိုက္​ ဆိုင္​ကယ္​အ​ေရာင္​းဆိုင္​မ႐ွိဘူးလား ကြာ"
"ဟာ႐ွိတာ​ေပါ့ အကိုရာ ဘယ္​လိုဆိုင္​ကယ္​လိုခ်င္​လည္​း အကုန္႐ွိတယ္​ဗ်"
" ​ေအး လုပ္​စမ္​းပါကြာ အကိုဆိုင္​ကယ္​တစ္​စီး​ေလာက္​ဝယ္​ခ်င္​လို႔ပါ". . . ကိုညိဳစကားဆံုးသည္​ႏွင္​့ ​ေကာင္​​ေလးလည္​း မိမိလွည္​း​ေနသည္​့ တံျမက္​စည္​းအား နံရံ၌​ေထာင္​ထားခဲ့ၿပီးလ်ွင္​၊သူကိုတိုင္​ ဆိုင္​ကယ္​အ​ေရာင္​းဆိုင္​သို႔ လိုက္​ပို​ေပး႐ွာ၏။ အ​ေရာင္​းဆိုင္​သို႔​ေရာက္​လ်ွင္​ မိမိႏွင္​့ သင္​့​ေတာ္​မည္​့ဆိုင္​ကယ္​တစ္​စီးအား ကိုညိဳဝယ္​ယူ​ေလ၏။ ​ေကာင္​​ေလးအား မုန္​႔​ဖိုး​ေပးရာ ​ေကာင္​​ေလးမွ ​ေက်းဇူးတင္​​ေၾကာင္​း အခါခါ ဆို​ေန႐ွာ၏။
မိမိဝယ္​ယူထားသည္​့ ဆိုင္​ကယ္​​ေလးႏွင္​့ ​ေထြး​ေလး႐ွိရာအရပ္​သို႔ ကိုညိဳထြက္​ခါ၍လာခဲ့​ေတာ့သည္​။
ၿမိဳ႕တြင္​းလမ္​းမ်ား၌ လူ႐ႈပ္​မည္​ဟု​ေတြးမိကာ ၿမိဳ႕အျပင္​ ​အ​ေဝး​ေျပး​အ​ေဝး​ေျပးလမ္းမျကီးမွ​ေမာင္​းႏွင္​​၍လာေလ၏။ ကိုညိဳလည္​း မိမိခ်စ္​ရသူ​ ​ေထြး​ေလးစီသို႔​ေရာက္​႐ွိရန္​သာ စိတ္​ဆႏၵ​ေလာ​ေနသည္​က​တစ္​​ေၾကာင္​း၊ ယခုအခ်ိန္​ေလာက္​ဆိုလ်ွင္​ ဂို​ေထာင္​ပိုင္​႐ွင္​လည္​း မိမိတို႔​ေငြမ်ား ခိုးယူသုံးစြဲျခင္​းကို သိ႐ွိသြား​​ေလာက္​​ေပၿပီ။စိုးရိမ္​ထိတ္​လန္​႔စိတ္​ျဖင္​့​ေမာင္​း​ေနမိ၍၊ မိမိဆိုင္​ကယ္​ အ႐ွိန္​မ်ားလို႔မ်ားမွန္​းပင္​ သတိမထားမိ​ေတာ့​ေပ။
. . . လမ္​းဆုံတစ္​ခုသို႔ အ​ေရာက္​ တစ္​ဖက္​​ယာဥ္​​ေၾကာမွ ​ေက်ာ္​တက္​လာသည္​့ ခရီးသည္​တင္​ ကားႏွင္​့ မ်က္​ႏွာခ်င္း​ဆိုင္​တိုက္​မိ​ေလ​ေတာ့၏။
" ဝုန္​း" ဆိုသည္​့ အသံႏွင္​့အတူ ကိုညိဳ၏ ခႏၵာကိုယ္​သည္​လည္​း ကတၱရာ​လမ္​းမႀကီး​ေပၚ၌ လြင္​့စင္​သြား​ေပ​ေတာ့သည္​။
" ဟာ တိုက္​ျပန္​ၿပီဟ" ဟုဆိုကာ ​အ​ေဝး​ေျပးလမ္​းႀကီး၌ ​ေစ်း​ေရာင္​း​ေနၾကသူမ်ား ဝိုင္​းအံု၍လာၾက​ေလသည္​။
"ၾကည္​့ၾကပါအုန္​းဟ"
"အသက္​​ေကာ ႐ွိ​ေသးလား"
"ဟာ အသက္​အငယ္​​ေလး႐ွိ​ေသးတာကြာ ဆိုင္​ကယ္​ ဘယ္​​ေလာက္​အ႐ွိန္​ျပင္​းျပင္​း​ေမာင္​းလာလည္​းမသိဘူး"
တစ္​​ေယာက္​တစ္​ခြန္​း ​ေျပာဆို​ေနသည္​့ စကားတို႔အား ကိုညိဳ​တစ္​​ေယာက္​မၾကားႏိုင္​႐ွာ​ေပ။ ခနၵာကိုယ္​တစ္​ခုလံုး လႈပ္​႐ွား၍ မရ​ေတာ့​ေသာ္​လည္​း မ်က္​ဝန္​းထဲမွ မ်က္​ရည္​တို႔ကား စီးက်၍​ေန႐ွာ​ေလ၏။
နာက်င္​၍ စီးဆင္​းလာသည္​့မ်က္​ရည္​တို႔​ မဟုတ္​​ေပ။ မိမိသာ မဟုတ္​တာ မလုပ္​ခဲ့လ်ွင္​၊ လမ္​းခရီးအား အ​ေလာတႀကီးသြားရန္​မလို​ေပ၊ အ​ေလာတႀကီး သြားလာျခင္​းအမႈ မျပဳလ်ွင္​ ယခုကဲ့သို႔ အသက္​အႏၱရယ္​ျဖစ္​ရန္​ အ​ေၾကာင္​းလည္​း ႐ွိလာႏိုင္​စရာအ​ေၾကာင္​းလည္​း မ႐ွိ​ေပ။
​ေနာက္​ဆံုး၌ မိမိျပဳလုပ္​ခဲ့သည္​့​မ​ေကာင္​းမႈ အကုသိုလ္​ အက်ိုး​ေပးခဲ့ၿပီဟု ကိုညိဳတစ္​​ေယာက္​ အသက္​ႏွင္​့ရင္​းကာ ​ေနာင္​တ တရားတို႔ရ႐ွိလိုက္​​ေလ​ေတာ့သည္​။

Credited image from
https://www.zdnet.com/article/depression-not-a-disorder-but-an-advantageous-mental-adaptation
.
Msc No 179
@aunggyi100
Myanmar Steemit မိသားစုဝင္​အားလုံး ​ေပ်ာ္​ရႊင္​ခ်မ္​း​ေျမ့ၾကပါ​​ေစ