င​ေနာင္​ (ဇာတ္​သိမ္​း)

အပိုင္​း ၁ ဖတ္​႐ႈရန္​
အပိုင္​း ၂ ဖတ္​႐ႈရန္​
အပိုင္​း ၃ ဖတ္​႐ႈရန္​
အပိုင္​း ၄ ဖတ္​႐ႈရန္​
အပိုင္​း ၅ ဖတ္​႐ႈရန္​
အပိုင္​း ၆ ဖတ္​႐ႈရန္​
အပိုင္​း ၇ ဖတ္​႐ႈရန္​
အပိုင္​း ၈ ဖတ္​႐ႈရန္​
အပိုင္​း ၉ ဖတ္​႐ႈရန္​
သ​ေဘၤာ​ေပၚမွကို​ေက်ာ္​စြာ မိမိ၏လူမ်ားအား စစ္​​ေဆးရန္​​ေမ့​ေလ်ွာ့​ေန၍​ေလာ။ထြက္​မ​ေျပး​ေလာက္​ပါဘူးဟူ၍ ​ေပါ့ဆမိ၍​ေလာ။သ​ေဘၤာႀကီးကား င​ေနာင္​တို႔အားခ်န္​၍ တစ္​​ေရြ႔​ေရြ႔ႏွင္​့ ​ေဝးကြာသြား​ေပ​ေတာ့၏။
သ​ေဘၤာ​ေတာ္​​ေတာ္​​ေလး အလွမ္​း​ေဝး​​ေဝး​​ေရာက္ေ​လမွ င​ေနာင္​ႏွင္​့​ေက်ာ္​ႀကီးတို႔ ပုန္း​ကြယ္​​ေနရာမွ ထြက္​၍လာ​ေပသည္​။
ထိုအခ်ိန္​မွသာ င​ေနာင္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ သက္​ျပင္​းခ်ႏိုင္​​ေပ​ေတာ့သည္​။ သ​ေဘၤာ​ေပၚမွထြက္​​ေျပး၍ကား လြတ္​​ေျမာက္​ခဲ့​ေပၿပီ။ ယခုမွပင္​ မိမိတို႔​ေရာက္​​ေန​ေသာ ကမ္​း႐ိုး​ေလးအား ​ေစ့​ေစ့ၾကည္​့မိ​ေလ၏။
တစ္​ခ်ိဳ႕​ေနရာ​ေလးမ်ား၌ ငါးအဝယ္​ဒိုင္​မ်ား၊အရက္​ပုန္​းဆိုင္​​ေလးမ်ား၊ ကုန္​စုံဆိုင္​မ်ား၊ လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​​ေလးမ်ားႏွင္​့ အ​ေတာ္​အတန္​ပင္​ စည္​ကားသည္​ဟုဆိုရ​ေပမည္​။
"ကဲ​ေက်ာ္​ႀကီး​ေရ အိမ္​ဘယ္​လိုျပန္​ရမလည္​းသိရ​ေအာင္​ လိုက္​စုံစမ္​းၾကရ​ေအာင္​"
ဟုတ္​​ေပ၏ င​ေနာင္​ႏွင္​့​ေက်ာ္​ႀကီးတို႔ မိမိတို႔တစ္​ခါမွ မ​ေရာက္​ဖူး​ေသာ​ေဒသ၊မ​ေရာက္​ဖူး​ေသာ​ေနရာအသစ္​ျဖစ္​​ေန၍ မည္​သို႔နယ္​ အိမ္​ျပန္​ရမည္​ကိုပင္​ မသိ႐ွိၾက​ေပ။
" ​ေက်ာ္​ႀကီးမွ အရက္​ဆိုင္​တစ္​ဆိုင္​ဝင္​ၿပီး အရက္​​ေသာက္​ရင္​း ​ေမးျမန္​းၾကည္​့ရင္​ မ​ေကာင္​းဘူးလား င​ေနာင္​ရ"
"ဟာ မင္​းနဲ႔ကြာ ဒီအရက္​​ေၾကာင္​့ မ​ေသတာကံ​ေကာင္​တယ္​မွတ္​ကြ။ အခုမွ လြတ္​လာ႐ုံ႐ွိ​ေသးတယ္​ အရက္​ဆိုင္​ မ်က္​​ေစာင္​းထိုး​ေနျပန္​ရလား ​ေက်ာ္​ႀကီးရ " အရက္​ဆိုင္​ ဝင္​ရန္​အၾကံအား င​ေနာင္​လက္​မခံ​ေပ။
.
Crd-org-source
လူအနည္​းငယ္​ စည္​ကား၍​ေနသည္​့ လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​၌သာ ထိုင္​ၾက​ေလသည္​။ထိုဆိုင္​း​ေလး၌ပင္​ စုံစမ္​း​ေမးျမန္​းရာ အဆင္​​ေျပၾက​ေလသည္​။
င​ေနာင္​ႏွင္​့​ေက်ာ္​ႀကီးတို႔အိမ္​အ​ျပန္​ခရီးကား ကုန္​းလမ္​းတစ္​သြယ္​၊​ေရလမ္​းတစ္​မ်ိဳးျဖင္​့ ခရီးႏွင္​ခဲ့ၾက​ေလ​ေတာ့သည္​။ ဤသို႔ႏွင္​့ပင္​ မိမိတို႔​ေမႊးရပ္​​ေျမရြာ​ေလးသို႔​ေရာက္​႐ွိလာ​ေပသည္​။
ရြာ၏အဝင္​လမ္​း​ေလး၌ ရြားဦး​ေက်ာင္​းဆရာ​ေတာ္​ ဆြမ္​းခံႂကြာလာရာႏွင္​့ ဆုံ​ေတြ႔ၾက​ေလ၏။
" င​ေနာင္​နဲ႔​ေက်ာ္​ႀကီး ဒကာႀကီးတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ ​ေရႊတူးသြားၾကတာဆို၊ အခုအလည္​ျပန္​လာၾကတာလား။ အဆင္​​ေကာ​ေျပလား ။"
ဆရာ​ေတာ္​​ေမးရာ င​ေနာင္​ႏွင္​့​ေက်ာ္​ႀကီးတို႔လည္​း ​ေရႊတူးဆို၍​ေခၚသြားရာမွအစ၊ငါးဖမ္​းသ​ေဘၤာ​​ေပၚသို႔​ေရာင္​းစားခံရသည္​အလယ္​၊ ထြက္​​ေျပးလာၾကပုံ အဆုံး ဆရာ​ေတာ္​အား႐ွင္​းျပၾက​ေလသည္​။
"အင္​း ဒကာႀကီးတို႔ ကံ​ေကာင္​း​ေပလို႔သာ​ေပါ့ . . . တစ္​ခ်ိဳ႕သ​ေဘာၤ​ေပၚ​ေရာင္​းစားခံရတဲ့လူ​ေတြ ျပန္​မ​ေရာက္​လာႏိုင္​တာ တစ္​ပုံႀကီးဒကာတို႔ . . . . အရင္​လို ​ေသာက္​စားမူး႐ူးၿပီးမ​ေနၾကနဲ႔​ေတာ့ ဒုကၡ​ေတြလည္​း ဒီ​ေလာက္​ၾကံဳလာခဲ့ၾကၿပီ . . . လိမၼာၾက​ေတာ့ ဒကာတို႔"
ဆရာ​ေတာ္​ဆုံးမ ဆုံမစကားဆုံးသည္​ႏွင္​့ ႏွစ္​ဦးသား "တင္​ပါ့ဘုရား"ဟု​ေလ်ွာက္​တင္​၍ ဆရာ​ေတာ္​အား ႐ွစ္​ခိုး​က​ေတာ့ၾက​ေလသည္​။
င​ေနာင္​လည္​း မိမိအ​ေနျဖင္​့ မိသားစုအ​ေပၚဆိုးမိုက္​ခဲ့သည္​တို႔အား ​ေနာင္​တႀကီးစြာရ႐ွိ​ေလသည္​။သ​ေဘာၤ​ေပၚ​ေနထိုင္​စဥ္​မွ မိသားစုသည္​ မိမိ​ေပၚမည္​မ်ွ​ေကာင္​းမြန္​​ေၾကာင္​း ပိုမိုသိ႐ွိလာသည္​။ အိမ္​သို႔​ျပန္​​ေရာက္​လ်ွင္​ မိမိစိတ္​အား မိမိမထိမ္​းႏိုင္​ခဲ့လ်ွင္​ မိသားစုအား ထပ္​၍စိတ္​​ေသာက ​ေရာက္​​ေစမည္​ဟုလည္​း ​ေတြးမိ​ေလသည္​။ င​ေနာင္ဆံုးျဖတ္​ခ်က္​တစ္​ခုခ်၍ ဆရာ​ေတာ္​အား ​ေလ်ွာက္​တင္​​ေလ​ေတာ့သည္​။
"အ႐ွင္​ဘုရား တပည္​့​ေတာ္​ကို သကၤန္​းစီး​ေပး၍ရပါသလား ဘုရား"ဟု​ေလ်ွာက္​တင္​​ေပ​ေတာ့သည္​။ င​ေနာင္​​ေလ်ွာက္​တင္​သံၾကား​ေလ​ေသာအခါ ​ေက်ာ္​ႀကီးမွ လက္​ကုတ္​၍သတိ​ေပး​ေလ၏။ အိမ္​သို႔အရင္​ျပန္​၍ မိသားစုႏွင္​့ ​ေတြၿပီးမွ သကၤန္​းဝတ္​လည္​း​ေနာက္​မက်​​ေၾကာင္​း င​ေနာင္​အား ​ေက်ာ္​ႀကီးနားခ်​ေသာ္​​လည္​း မရ​ေပ။
ဆရာ​ေတာ္​ကား င​ေနာင္​သကၤန္​းဝတ္​ခ်င္​လ်ွင္​ ဝတ္​၍ရ​ေၾကာင္​း၊ မိမိစိတ္​မိမိႏိုင္​မွဝတ္​ရန္​ မိန္​႔​ေလသည္​။ င​ေနာင္​သည္​ မိမိစိတ္​ႏိုင္​​ေၾကာင္​း​ေလ်ွာက္​တင္​၍ ဆရာ​ေတာ္​ႏွင္​့လိုက္​ပါသြား​ေလ​ေတာ့သည္​။
င​ေနာင္သည္​​က်န္​္​႐ွိ​ေန​ေသာ ဘဝသက္​တမ္​းတို႔အား ႐ွင္​ကုသလ ဘြဲ႔အမည္​ျဖင္​့ သာသနာ့​ေဘာင္​အတြင္​း၌ ​ေအးခ်မ္​းစြာ ကုန္​ဆံုး​ေစ​ေတာ့​ေလသည္​။
. . . ၿပီးပါၿပီ . . .
.
Crd-org-source
Msc No 179
@aunggyi100
Myanmar Steemit မိသားစုဝင္​အားလုံး ​ေပ်ာ္​ရႊင္​ခ်မ္​း​ေျမ့ၾကပါ​​ေစ။