1 yıl..

_Kaynak

Nedendir bilmiyorum, doğum günü kutlamayı pek sevmeyen ben; steemitteki bu günü adeta iple çektim diyebilirim. :)
Annelerine ne zaman atta'ya gideceğini soran minik kızların, gelen cevabı parmaklarıyla sayıp 'yatcaz kalkcaz yatcaz kalkcaz' diyerek sayması gibiydi benim de hâlim. :) Kutlayınca ne değişecek? Hiçbir şey; ama biraz tuhaf biri olduğumu söylemiştim daha önce de. :) İçimde bir neşe var ve onunla bir müddet mutlu olmak istedim galiba. 🙆‍♀️

Evet tam 1 yıl önceydi, merhaba diyerek adım atışım buraya. Gariptir ki hiç sevmemiştim, içim de ısınmamıştı. Sanki merhaba ve hoşçakal diyordum aynı anda.

O zamanlarda buraya ait değilmişim gibi bir hisse kapılıyordum. Herkes yabancıydı. Asansörde tanımadığı insanlarla birkaç kat yukarı çıkarken, bakışları kaçırarak sabit bir noktaya odaklayıp, bir selam bile vermeyen insanlar gibiydik galiba. 🤷‍♀️

Zamanla arkadaşlarımız oldu. Ne düşündüğünü, ne hissettiğini, neyi izlediğini ve okuduğunu merak ettiğimiz. Bir yazısıyla kederlendiğimiz veya gözlerimizin içini gülümseten satırlar okuduğumuz anlar oldu.

Belki çoğumuz birbirini fiziken tanımıyordu ama rûhen yan yana gibiydik bazılarıyla. Okuduğu yazıya nasıl yorum yapacağını hatta hangi cümleleri alıntılayacağını bile tahmin edebiliyorduk. :)

Bazen de beklemediğimiz cevaplarla bizi şaşırtanlar veya konuyla alakasız yorumlarla, yazıyı okumadığını haykıranlar vardı. 🤷‍♀️

Fakat bazı yorumlar da vardı ki 'çerçeveleyip duvara asmalık' denir ya hani, işte öyleydi benim için. Burada birkaçını anmasam yazık olur. Hem bugün @sudefteri'nin doğum günü değil mi? İstediğini yapabilirsin, izin veriyorum diyorum içimdeki su'ya. 🙆‍♀️

---

---

Bazen de taa aylar öncesindeki tavan arasında kalmış yazılara misafir olup, ev sahiplerini şaşırtıyordum. :)

Burayı hep bir blog gibi düşündüm ve o şekilde hareket ettim. İyisiyle kötüsüyle o anki hissettiklerimi kağıda döker gibiydim. Bu güne dek yazdığım çoğu şeyi bana acı verdiğinden yırtıp attığım; ama daha sonra pişman olduğum içindi belki de. Burada onu yapamam diyordum; lakin bazen rahat durmuyorum galiba. 🤷‍♀️

Her şeye rağmen, kötü olsa bile yazılarımı seviyorum çünkü beni yansıtıyor. 🙇🏻‍♀️
Arada gidip okuyorum. Acaba hislerim değişti mi diye kendi kendimi yoklamıyor değilim hani. :) İçlerinde defalarca okuduklarım da var tabi ki.

Dostluk dediğin, bir ruhun iki ayrı bedende yaşamasıdır.

Derken, dostluk diye bir şey gerçekten var mıdır diye sorgulattıran ve beni çıkmazlarda bırakan yazılarım gibi..

Kovboysever kız olarak tanındım; ama son zamanlarda birazcık ihmâl ettim galiba. 🙇🏻‍♀️ Bunda Trt 1'in anlamsız boykotunun da etkisi olduğu yadsınamaz bir gerçek. Hint filmlerine ve yabancı dizilere yöneldim fakat içimdeki sevgim azalmadı. Kumar ve ölüm içlerinde en sevdiğimdi, sonra 7 kardeşe 7 gelin tabi ki. Ayrıca yorumlar da epey eğlenceliydi. 🙆‍♀️
Her filmin bir felsefesinin olduğuna inanıyorum. Keşke bana eşlik eden birileri olsa; ama yaşlı amcalardan başkasının ilgisini çekmiyor kovboylar napalım. 🤷‍♀️

---

@edebiyat'ın düzenlemiş olduğu hiciv şairleri yarışması için anlatmaya çalıştığım gönlümü put sanıp da kıran kim'i de burada anmasam olmaz. Figâni'ye üzüldüğüm için mi bilemiyorum; ama geçmişte beni hüzünlendirmişti hikâyesi..

---

'En çok hangi filmi seviyorsun'a verdiğim cevap hiç değişmedi: Harry Potter ve Felsefe Taşı. 🙆‍♀️
Canım sıkkınken okuduğum, müziğini dinlediğim ve bir doz izlemeden geçemediğim bir film. Keşke o dünyanın içine sızıp karanlık ormanda kaybolabilsem. 🙇🏻‍♀️

---

Trliste ile yoğun ama güzel günlerim olduğu gibi, kendimi discordlarda hararetli tartışmaların ortasında bulduğum ve hatırlamak istemediğim günlerim de oldu.
Kavgacı ve gözlerinde haset kıvılcımı olan şahısların yüzünden, sevdiğim insanların gidişini görmek de hayli üzdü beni..

Kitapların içine gömülüp onlardan heyecanla bahsettiğim, 'ilmeği kaçmış bir hayat bizimkisi' dediğim ama minnoş örgüler yapmaktan vazgeçmediğim, annemin 'ifşa etme bizi' diye söylemesine sebep olan eski hatıraları anlattığım, kovboy hikâyelerinde hep kızılderililerin tarafını tuttuğum, nostaljik şekerlemelerle damaklarda o eski tatları arattığım, sevdiğim şarkıları çalarak sessiz sayfamı şenlendirdiğim, bir radyo tiyatrosundan sinek vızıltılarına anında geçiş yapabildiğim, yol kenarındaki kurabiyeden yola çıkıp upuzuun yazı döşediğim, kumandasızlıktan kendimi yazılara vurduğum, Ani Harabeleri'nin soğuk ve ürkütücü yüzüyle tanıştırdığım, sonbaharı bir eflatun ölüm ile peşpeşe andığım Su misâli geçen 1 yıldı benim için.. 🙆‍♀️

---

Ben de mikrofonu eline geçirince, kürsüde konuştukça konuşup milleti bıktıranlar gibi olmadım değil mi. 🙅‍♀️
Yok canım o kadar da değildir, hem zaten genellikle uzun yazdığım için çizgimi bozmamış olurum. :)

---

Tüm muhteşem hikâyeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar ya da şehre bir yabancı gelir.

Steemit de benim için bir yolculuktu. Farklı köşe başlarında bana yol arkadaşı olup eşlik edenlere bir teşekkür etmezsem, yazdıklarımın hiçbir anlamı olmayacak gözümde.

Beni buraya zorla getiren, bir yıl bir ay önceki darlamalarından dolayı o zamanlar içimden kızdığım @neokuduk'a; aramızda olmadığında #tr grubunun sudan çıkmış balık gibi olduğu, her gönüle maddi-manevi dokunuşları olan güzel kalpli @damla'ya; kıpır kıpır hâlleriyle her şeye nasıl yetiştiğini sorgulattıran, Hermione'nin zamanda geriye gitmesini sağlayan kolyeden onda da mı var diye düşünmeme sebep olan, sitenin iyilik meleği @baycan'a;

Meşhur abuk kuşuyla aklımızın ayarlarıyla oynayarak bozan, zihin açıcı yorumlarıyla 'benim bu menşının içinde ne işim var acaba' diye düşünüp hâlâ yazışmaya devam ettiğim iyi yürekli @tahirozgen'e; 'her ne olursa olsun tahirozgen'den önce benim adımı yazmalısın' diye küçük bir çocuk gibi sitem eden doktor'a, aa yine sonra yazmışım adını tamamen tesadüf :) 21 gün sonrasındaki yazılarını merakla beklediğim, bi kase yoğurt'ların efendisi @doctorbishop'a; yarışmalar yaparak #tr'ye biraz hareketlilik getirmeyi amaçlayan, son zamanlarda şiir dinletileriyle de kulaklarımızın pasını silip muhabbet deryasına daldıran, iki ayrı bedendeki tek ruh, güzel insan @sahinadm ve tabi ki @edebiyat'a;

Yazdığı kodlarla sokak lambalarının israfına bir gün son vereceğine inandığım, güzel yorumlarıyla da sayfamı şenlendiren @murattatar'a; bilim-kurgu hikâyelerinin yazarı olarak tanınmasına rağmen, çektiği İstanbul fotoğraflarıyla da benim İstanbul hasretimi birazcık dindiren @muratkbesiroglu'na; uçuk-kaçık yarışma konularıyla, Göbeklitepe projesindeki yönlendirmesiyle daha iyi tanıdığım, yazılarıyla da bir dönem #turkcebilim'e hayat veren @gokhan83kurt'a;

Trliste'deyken yardımseverliği ve özverili çalışmasıyla tüm takımı sırtlayan, nam-ı diğer 'mağara adamı' @kagantrky'a; yardım ve desteğini hep hissettiğim @oendertuerk'e; şehirlerin gizli kalmış yanlarını gün yüzüne çıkaran serisiyle, seyahat etme isteğimi perçinleyen @kabasakal'a; bize o güzel Galata Kule'li simit-çaylı bannerı kazandıran @etasarim'a; duygulu şiirleriyle bizi bambaşka diyârlara götüren @avina'ya;

Steemitte ciddileşme serisini bir gün gerçeğe dönüştüreceğini hiç düşünmediğim, kendisini hâlâ 10. köyde beklediğim @punky'e vee onun hakkında ne söylesem söyleyemediklerim daha fazla olacak, kötü insanlara karşı onu kaybettiğimiz için üzgünüm. Çok sevdiği Nu man o to şarkısının şimdi daha anlamlı geldiği ve bu satırları okuyacağını hissettiğim @arafs'a..

İsmini sayamadığım tüm arkadaşlarıma da teşekkür ediyorum. 🙋‍♀️

Sen olmak isterdim. İyileştiren olmak, pâk eden olmak, söndüren olmak, cân’ı besleyen olmak, can olmak, tarafsız olmak renksiz/tatsız olmak gibi, her şeye kucak açmak her rengi taşır gibi..
Şifâmsın..

Seni seviyorum.. Sen olmak, seninle olmak isterdim ey su..
Susuzluğum hasretindir.. *

Sızıyı gideren su/suyun sızladığını kimseler bilmez..
Ey su, can/su.. *

*İsmet Özel