Öncelikle ellerinize sağlık çok güzel bir yazı olmuş, sürekli üstünü örtmeye çalıştığım şeyleri araladığı için bu yazı, ben de bir şeyler katayım kendimle ilgili.

Şu an bir yoldayım, gideceğim yeri kesinlikle bilmiyorum, hatta gitmek istiyor muyum diye soracak olduğumda gerçekten hiç istemiyorum. Bu yolda olduğum için sürekli birilerine suç buluyorum, "aslında ben bu yola girmeyecektim, sizler yüzünden bu yola girdim" diyorum ama sanırım bu bahane. Bu yola girmeden önceki başarısızlıklarım sürükledi beni bu yola.

Her akşam yatağa yattığımda yarın her şeyin rüya olduğunu bilerek uyanacağım diyorum ama yarınlar beni hep alt ediyor. İşte ilk cümlede dediğiniz gibi yolunu şaşıran göçmen kuş gibiyim. Çok önceleri hayal kurmayı severdim bu yüzden de hep hayal kurardım. Artık kurduğum hayaller toplumun bizi sürüklediği, yapmamızı söylediği şeylerin hayalleri olmaya başladı. Güzel bir ev, güzel bir araba, çok maaş, güzel sosyal arkadaşlıklar, sosyal aktiviteler... Ama ne yazık ki, geçmişte kurduğum hayaller bunlar değildi.

İşin garip tarafı da ne biliyor musunuz, bunları konuştuğum herkes, ya şu an bulunduğum yoldan çıkmam gerektiğini ya da bu yolu seçmeye mecbur olduğumu söylüyor. Ama kimse demiyor ki, bu yoldan çıkabilmen için şunları şunları yapmalısın. Ve herkese bunlar çok basit geliyor. Evet, şu an benim konumumda yolunu değiştiren insanların örnekleri var ama onlarla her anlamda aynı koşulda mıyız ki ben de o örneklerden birisi olayım. İşte herkesin anlayamadığı nokta da bu. Şartlar eşitlenmeden o örneklerden birisi ben olamayacağım. Bu yüzden işte her gece yattığımda her şeyin bir rüya olması dileğiyle uyuyorum.

Lütfen kusura bakmayın, biraz fazla gevezelik ettim. Ama sanırım gene bazı konularda dolmaya başladım ve bir şeyler söyleme ihtiyacım geldi.