Seç bakalım doktor
Yazdıklarımı takip edenler fark etmiştir. Bazen toplum üzerine yazarım bazen bilimsel bazen öz eleştiri bazen hikayeler... Tahmin ediyorum fikirsel olarak kendimle çelişen yazılar da yazmışımdır.
Her biri üzerine fikirlerim var. Sevdiğim noktalar var. Fakat bazen ne olduğumu sorguluyorum. Geçen gün sevdiğim profilleri inceledim. Kimse tek tip yazmıyor fakat herkesin bir imzası var.
Bense bulamıyorum. Sanki bir yön üzerinde durmak diğer yönlerimi kaybetmek gibi geliyor. Hiçbirinden vazgeçemiyor fakat aynı zamanda hiçbirinde yetkin olamıyorum. Doğru şekilde teraziyi kullanmak nasıl olur bilemiyorum. Birçok şey olmaya çalışırken hiçbiri olamama tehlikesi kapıyı çalıyor. Başka ilgiler duyarken hiçbirini çok isteyemiyorum. Çünkü gereken emek ve enerji gerçekten fazla.
Hayatımı yönlendiren konularda da böyleyim. İsteklerim sürekli birbirinin önüne geçip duruyor. Mühendis olma isteğim sınav haftasına rastlarsa ne güzel olur mesela. Bazen mühendis olmak bazen organizasyon işlerinde çalışmak istiyorum. Bazen de yazar olma hayalleri...
Peki hangi isteğim için ne yapıyorum?
Sürekli ödevinin olduğu iş yazarlık... Yaklaşık üç yılda fantastik bir roman yazdım. Bir ton emek vardı. Fakat adamakıllı düzeltmeden en çok istediğim yayın evine attım. "Haber bekliyorum." Düzeltmek sıkıcı geldi çünkü. Hikaye tatmin edince yollayıp belki de çok basit dil hatalarıyla işi tehlikeye attım. Aptalca mı? Evet aptalca.
Yazar olma hayaliyle yaşarken hiç kitap okuyamayan bir insan olduğumdan bahsetmiş miydim? Hiçbir kitap (denediğim) yeterince hızlı ilerlemiyor. Sıkılıyorum ve bırakıyorum.
Mühendis olma isteğim staj yaptıktan sonra ortaya çıktı. Bir ay boyunca yüksek teknoloji denilebilecek üretim yöntemleri ile içli dışlı oldum. Bir çok malzemenin hangi işlemlerden geçtiğini tespit etmek için testler yaptım. Keyif aldım fakat rutine dönüşebileceğini düşünüp kaçtım/kaçıyorum.
Ayrıca okulda altıncı senemde de mezun olamıyorum. Dinlemekten keyif aldığım tek dersim AA harf notu getirdi bana. Diğer insanların nispeten zorlandığı bir ders. Fakat ben de diğer insanların yaptığı dersleri yapamıyorum. Sıkıcı geliyor kaçıyorum.
Organizasyon işleri de benim için günlük olarak başladı. Fakat kendi ekibimi oluşturma noktasına geldim. Şirket sahibi "profesyonelleşelim seninle" dedi. Diğer her şeyden vazgeçemedim.
Gerekçelerim değişse de hepsinden bir sebeple kaçıyorum. Aidiyet hissedemiyorum. Zevk aldığım şeylerin sıkıcı kısımlarına katlanamıyorum. Başka konuların zevk aldığım kısımlarına yöneliyorum. Bir şeyler hep eksik hep yarım kalıyor. Belki de doğru konuyu doğru işi henüz bulamadım.
Daha önceki yazılarımda şöyle bir soru sormuştum;
"Hangimiz potansiyelimizi kinetiğe dönüştürme konusunda iyiyiz?"
Sizce gerçek potansiyelimize rastlayacak kadar şanslı ya da fark edecek kadar akıllı mıyız? Ben ne yapmam gerektiğini bulabilecek miyim? Kendi yolumu çizebilecek miyim? Yoksa ararken hayatın beni iyice zorladığı noktada "köprüden önceki son çıkışı" kullanmak zorunda mı kalacağım?
Quraturk tr etiketi altında paylaşılan kaliteli ve orjinal içerikleri tespit edip ödüllendirmeyi hedefleyen bir kürasyon projesidir.
Yazınız değerlendirmen ekibimiz tarafından uygun görülmüş olup, günün seçilen yazıları arasında yerini almıştır.
Teşekkür ederim. Gerçek anlamda burada geçirdiğimiz vakti arttıracak ve üretmek için bir neden daha verecek bir proje.
Tebrikler! Yazınız @tryardim topluluk hesabindan oy kazanmıştır. Aynı zamanda TRListe günlük seçimlerine seçilmiş olup TRListedende oy kazandınız.Tr tagi altında yazmış olduğunuz kaliteli içerikleri görmekten mutluluk duyarız. Detaylı bilgi için TrYardım Desteklenen İçerikler 22 Mayıs 2018 bağlantısını ziyaret edebilirsiniz.
Bence kendini akışına bırak. İçinden geleni yaşa. Ha gerçi ben şimdi geçmişe baktığımda keşke şöyle devma etseydim ya da şunu devam ettirseydim dediğim şeyler çok ama bunlar yine de pişmanlık ya da kahredici gelmiyor insana ki insanlara anlatınca büyük aptallıklar yaptığımı düşünürler. Bence boş vermek ve plansız hesapsız olmak yine de güzel. Varsın apallık yapmış olalım. Her zaman kendini oyalayacak mutlu edecek bir şeyler bulacaksındır. Bilemiyorum cevabımda kafamdakini aktarabildim mi ama sen anlamışsındır :)
Ben anladım da bir şeyleri seçmemek son görsel ile sonuçlanacak diye korkuyorum. Aptallığın sonuçları bir şey elde edememekse varsın olsun. Fakat aradığım o aidiyet hissine kavuşamamaksa o biraz üzer. İşin en kötü yanı da öyle bir şey var mı yok mu asla bilemem.
Ben "Kervan yolda düzülür" cüyüm. Ayrıca en güzel görsel son görsel, korkma sen o görsele bir de gemi eklersin gerekirse :)
Sonra olmazsa gelir sana itiraz ederim bak :)
Ahahaha suçlu da hazır, daha ne olsun miss :)))
Ben biraz bu durumu anne gibi yanitlamak istiyorum.Benimde oglum var ve senin dusunduklerin icinde kaybolsa nasil yanitlarsim diye dusundum.Biraz klasik olacak sanirim.Bastan soyleyeyim sen yine kimseyi cok fazla degerlendirmeden kendi yolunu bulursun gibi de geliyor bana.Önce okulunu bitir bence.Yasadigimiz ulkede bu gerekli.Hem muhendis hem yazar olamayacagini kim soyledi.ikiside olur.hedeflerini siraya koyman gerekli diye dusunuyorum.Cok dagilmadan basit basit ilerle.Hareketi de seviyorsun anladigim kadariyla.ama şunu soylemem gerek birsey istiyorsan sikilmadan ustune gitmelisin.Ve istedigin sey icin savasmalisin.birde hayatta ne istedigine degilde neleri istemedigine karar verebilirsen belki isler kolay olur.zaman degerli bir kavram vakit kaybetmeden bunlari bir duşun bence.☺☺
Teşekkür ediyorum samimi ve toparlayıcı yorumunuz için. Söylediklerinizde haklısınız fakat "acaba henüz denemediğim bir şeye mi aidim? " gibi bir soeu oluşuyor kafamda. Ya da bunlardan hangisinin istek/enerji verimliliği daha iyi emin olamıyorum.
O güne kadar surada ne varsa oradan gitmw kararı aldım. Şu an okula gidiyorum:) bakalım önümdekini yapmaya alışacak mıyım yoksa bir fırsat çıkınca görebilecek kadar meraklı gözlerim olacak mı
Yay burcu musun?
Çok bilgili değilim ama kova. Genellemelerden pek hazetmiyorum. O nedenle uzak duruyorum :)
Ben de şimdi sordum diye çok ilgili olduğum düşünülsün istemem lâkin bildiğin yay burcu özelliklerini taşıyorsun :D
Bir şeyi canın yapmak istemediğinde, sen onu yapmadın diye çok büyük bir felaketi doğurmayacaksa yapma boşver .)
Söz verdiysem yaparım mutlaka. Fakat yukarıda anlattığım şeyleri kolay bırakıyorsunuz :)
Yazdıkların üzerine söylemiştim zaten .) Sözlerden değil yapmak zorunda olunan şeylerden bahsediyordum ayrıca
Uyurken insanlara cevap yazmayı bırakmam lazım :)
🤣 👍
Yay burcu gezmeye olan düşkünlüğü ve fazla havai olmasıyla bilinir aslında. Karmaşıklık ve kararsızlık direk olarak hava burçları ile alakalı yani benim gibi Terazi, @doctorbishop gibi Kova ve bir de İkizler burcunun özellikleri :))
Hocam ben ne zaman söylediğimden emin olamadım ama siz hatırlıyorsunuz :) karmaşıklık vs gibi kibar kelime tercihleri için de teşekkürler :)
Yay burçlarının bir onla bir bunla ilgilenmek istemesinden, yani ilgi alanlarının fazla olmasından, ve canlarının sıkılmasından nefret ettiklerinden dolayı öyle söylemiştim 😁 ayrıca havai olmak ne demek yaa 😶
Ama terazi burçları hakikaten çok kararsız 😞çok sevdiğim kuzenimden biliyorum.
Anlaşılan sen de yay burcusun :))
8 gün önceki yorumu da nereden gördüysen artık 😃
😁 ih ih ih. Replies larıma bakıyordum ki cevap vermemiş olduğumu gördüm
Bu benim yaşamımda da var, Bilgisayar Mühendisliği üzerine kurulan hayaller, lisede fotoğrafçılığa, lise ortasında grafik-tasarıma, lise sonunda sinema televizyona evrildi. Hala da ne yapacağıma tam olarak karar veremiyorum. Üniversite ve sektörün durumu beni gittikçe uzaklaştırıyor. Çöpçü olsam sanırım daha mutlu olabilirim. Karışanım edenim olmadan çöp toplayayım. Kafam ağrımasın. İsmim duyulmasın, kimse bilmesin beni. Tabi burada kendimle bir savaşa girişiyorum. :)
Şimdi Akademisyenlik için uğraşıyorum ancak lisans notlarım gittikçe düşüyor. Bu neden, okula çok gitmiyorum. Devamlılığım sürecek kadar. Yoksa dersler zor değil.
Elimde bir iş olduğunda aşırı sıkılmadığım müddetçe iyi bir şey yapmaya çalışıyorum ancak bunu yapmaya çalışırken sıkılıyorum. Bir raddeden sonra da bitsin de kurtulayım durumuna geliyorum. Oysa her şey ne güzel başlıyor.
Bundan nasıl kurtuluruz emin değilim, sıkıntıya gelemiyoruz sanırım ve sıkıntı yaşadığımız, sıkıldığımız şeyleri çabuk terk ediyoruz. Sıkıldığımız şeyleri eğlenceli bir hale getirmemiz lazım. Ama nasıl?
Benim teoriler yukarıda. Ya doğru şeyi bulamadık ya da işte benim gibi çok isteyemiyoruz bir şeyi
Hocam benim de düşündüğüm konulara değinmişsiniz, steemitte tam bir yön çizemedim kendime, çok yönlü bir profilim var kimi zaman eğlendirici neşeli yazılar, arada kazanç için dmania bile var son zamanlarda ...
Şimdi mesleğimle ilgili hukuki paylaşımlar yapmayı düşünüyorum ama emin değilim.
Potansiyelini geç keşfetmiş biri olarak insan bazen içşnde bulunduğu yaşamşartları potansiyelinin üstüne çıkmasını sağlıyor. Bunu kendimden örnekleyecek olursam, çocuklarıma daha iyi bir eğitim imkanı sunabilmek için 35 yaşından sonra ev hanımlığından memuriyet hayatına geçiş yapmam gibi...😃
Evet aslında benim de köprüden önceki son çıkışa mecbur kalmak diye anlattığım buydu. Bir yandan ararken bir yandan sürükleniyoruz. Karar vermemek de bir karara dönüşüyor.
Paylaşımlar konusunda da ilgi çekici noktalar elbet vardır. Keyifli bir dille neden olmasın? :)
Memuriyet hayatına geçmenize de sevindim açıkçası. Annem de mecburiyetten ilk işine başlamıştı ama psikolojik olarak iyi gelmişti.
Yorumunuz için çok teşekkür ederim :)
Hiçbir zaman 'doyma noktasına' ulaşamayacağımızı düşünenlerdenim. Yaşadığın şeyi zaman zaman ben de yaşıyorum ve nedeni seninle aynı, ilgi alanlarımın çeşitliliği. Bir işi doğru düzgün yapmak birçok işi yarım yamalak yapmaktan daha iyi midir, emin değilim. Kime göre neye göre. Ben ilgilenmek istiyorsam neden ilgilenemeyeyim. Yapamasam bile ilgilenmiş olmak beni bir yerde doyurabilir. Doymazsam daha fazla yemek isteyebilirim. Yapı olarak mükemmelliyetçi bir insan olmama rağmen, ilgi alanlarımdan vazgeçemiyor ve mükemmelleştirmek adına daha fazla efor harcamaktan kaçınmıyorum. Zamanımdan çalıyorum ve yine kendime ediyorum. Ruhum doyuyor mu, doyayazıyor. Fakat ilgilerimle ilgilenmemiş olmak beni kurutabilir diyorum ve devam ediyorum
Fakat ben sıkıcı kısımlarından kaçıyorum. Bir de seçim birine yönelmeyerek birine mecbur kalmayı zorluyor. Mesela bu hızda gidersem aslında mühendis olmayı seçmiş oluyorum. Çünkü bir yerde sorumluluklar ve mecburiyet devreye giriyor. Ki benim için şimdiye girmiş olması lazımdı.
Ben bu konuda şöyle bir tutuma sahibim : Yapmam gereken ne varsa zamanında yapıp ilgilenmek istediklerime daha fazla zaman ayırıyorum. Çoğu insanın aksine düzenli ders çalışabilme yetisine sahibim ve düşünülenin aksine de final döneminde eve kapanıp çalışmaktansa düzenli çalışmak çok az bir zamanımı alıyor. Bu nedenle final döneminde ayıracağım 'yüksek çözünürlükteki saatleri' ilgilerime ayırarak hem stresimi azaltıyorum hem de bir taşla iki kuş kovalıyorum. Mühendis olma zorunluluğun varsa bunu yap. Düzene oturtabilirsen bunun için yapman gerekenleri düzenli yap ve sıkıştığın zamanlarda bunun için çabalamayı bırak başka kitaplarınla ilgilen, nacizane bir tavsiyem. Belki bu şekilde kendini daha kolay bulabilirsin
Çoğu insandan biriyim ben de. Elbet deneyeceğim ama başaramayabilirim. Motivasyon benim için çok önemli ve kendimi kandıramıyorum :) bakalım haber veririm buralarda olursak.
Teşekkür ediyorum. Ayrıca seni hiç kıskanmadım ne alakası var :D
Kıskanmak çirkin, öykünmeye çalışmak daha hoş ve bunu yaparsan düşüncelerimin sende olduğunu bilebilirim 😄
(Motivasyonun şu da olabilir:Olmam gerekeni olduktan sonra her ilgilenmek istediğim şeyle ilgilenebilirim, hadi bir gazla halledivereyim de %100 güçle 'asıllarıma' dönebileyim, yehuu)
hahahaha işte kendimi kandıramıyorum. Hadi demekle olmuyor. İnanmam gerekiyor. Her dediğine karşı çıkıyormuşum gibi oldu ama yaşadıklarım bunlar :) ama deniyorum. Daha iyi oynamam gerek sadece :)
Seni tanımasam bile bu konuyu "kemirebileceğini" biliyorum :)
The minimum amount to use our service is 0.12 or 0.121 (incognito) We have honored your payment for this post but please submit the correct amount from now on. You can always find the current minimum in our profile headline.