Bir discord kanalında tanık olduğum bazı tartışmalar üzerine bu yazıyı yazmamın fitili ateşlendi. Tartışmada Endonezya ve Venezuela gibi ülkelerde kripto paranın birçok insan için ana gelir kaynağı olup, sadece kripto paralar üzerine hayatını idame ettikleri tartışılıyordu. Artan kripto market hacmi ve doların TL karşısında giderek yükselmesiyle birlikle benzer durumun birkaç sene sonra ülkemizde de giderek yaygınlaşacağı kanaatindeyim.

_{Image: Pixabay}

Peki neden bu yazıyı yazma gereği duydum? Öncelikle şunu belirteyim ki, Steemitte emin olduğum bir şey var. Ciddi anlamda binlerce dolar yatırımı olmayan biri Steemitte bazı projelerden şimdilik destek alsa da ilerisi için bunun bir garantisi yok. En temelde kullanıcıları sistemde borusu ötenler ve sistemden bir şeyler koparmaya çalışanlar olarak ikiye ayırmak yanlış olmaz sanıyorum. Bahsettiğim tartışmanın döndüğü topluluk kanalında bir kullanıcı postlarına atılabilecek 30-40$’lık bir destekle Endonezya’da aylık kirasını ödeyebildiğini söylüyordu. Belki biraz abartmıştır ama gerçekten uzak olduğu da söylenemez. Steemit ekosistemini suistimal etmeye çalışan coğrafyalara bakıldığında bunu biraz daha iyi anlamak mümkün. Peki üç beş dolar kazanmaya çalışıp bulunduğu toplulukların isminin de kötülenmesine davetiye çıkaran kullanıcıların yanında Steemite büyük yatırım koyup ardından aylarca self vote ile ödül havuzunu sömürenleri kıyasladığımızda hangisi sistemin amacı yönünde gelişmesine daha fazla engel olmakta? Burada önemli bir detay var aslında. Küçük suistimalci balıklar blok zincirine bir değer katmadan sistemi çöplüğe çevirmeye devam edecek ve büyük suiistimalci balıklar aylarca en kolay şekilde gelir elde edip fişlendiklerinde itibarları düşürülecek ve kazançları yanlarına kar kalacaktır.

Bahsetmek istediğim bir diğer konu topluluklar ve kullanıcı nitelikleri. Bildiğiniz üzere iyi yönde gelişmek isteyen bir topluluk olabilmek için kullanıcı etkileşimleri önemlidir. Yine iki farklı durumu ele alıp, kıyaslama yaparak devam edelim. Öncelikle bahsedeceğim her iki grubun da minnow grupları olduğunu belirteyim. Birinci grupta haftanın belirli bir günü belirli bir saatte sesli toplantı yapılıp her katılımcının o hafta postladığı bir yazısını dinleyenlere tanıttığı ve konuya ilgili olanlarla gelecekteki muhtemel projeler ve oluşturulacak değerler için network oluşturabildiği ve bu ilerlemeyi her hafta takip ettiğim, diğer grupta ise toplulukta bulunanların yarısından çoğunun Afrika sırtlanı gibi tetikte olup fayda sağlayabileceği durumları uzaktan izlediği iki farklı gruba bir bakalım.

Onlarca discord topluluğunda takip ettiğim her iki gruptaki kullanıcıların hepsinin aslında ortak amacı bireysel olarak kendilerini geliştirebilmek. Faydacılık. Tamam bu çok normal bir şey. Buraya kadar sıkıntı yok. Asıl önemli olan ise, faydacılık için topluluklarla nasıl kontank halinde olunacağı. Gözlemlerimden sonra diğer gruptaki Afrika sırtlanları sürekli bir kopukluk ve kaos içerisinde kalırken, diğer gruptaki bilinçli ve farkındalık sahibi kullanıcılar bazen küçük bazen büyük adımlarla olsa da iyileşmede sürekliliği sağlayabildiler.

Eminim bu yazıyı bir iki kişi okuyacak belki de hiç okuyan olmayacaktır. Aslında bugün SSHS’ye (Saçma Sapan Hikayeler Serisi) başlamak istiyordum fakat erken olduğunu düşündüm. Nedenini tahmin etmek zor değil. Buraya insanlığın gidişatını değiştirecek bir tezimi veya kanser tedavisinde çığır açacak bir formülü yazsam kimse fark etmeden blok zincirinde kaybolup gidecek. Onun için sosyal deneyimin ilk kısmını burada bitiriyorum. Daha sonra paylaşacağım SSHS ile değerli olduğuna inandığım postlarımı kıyasladığımızda bakalım neler olacak. Hoşça kal.