Uzun Öykü - Kıyametin Dört Günü - Bölüm 4

Bölüm 1
Bölüm 2
Bölüm 3

Bölüm 4

Orada öyle ne kadar ağlaştığımızı bilmiyorum, ancak ağlama faslı bitip sakinleştiğimizde gökten taş yağmaya devam ediyordu.

“Oğlumu anneme bırakmıştım. Yatak odası üst katta. Oğluma bir şey olduysa ben yaşayamam” dedi Nihan.

Çöktüğüm yerden güçlükle doğrularak “Şimdi kötü ihtimalleri düşünmeyelim” dedim.

Bu kadar büyük miktarda taşı göğe kimin çıkarmış olabileceği tam bir muammaydı. Aklıma ilk aşamada Tanrı’nın günahlarımız nedeniyle bizi cezalandırdığı geldi. Öte yandan, olup bitenleri dini bir gerekçeye bağlamak zihnimdeki Tanrı tasavvuruna uymuyordu. Her şeye gücü yeten yüce bir varlık herhalde masumlarla günahkarları ayırt etmeksiniz böyle bir kırıma girişmezdi. Uzaylı işgali ya da düşman bir ülkenin saldırısı da olası senaryolar arasındaydı. Herhangi bir ülkenin durduk yerde bize saldırması bana olası gelmiyordu. Acaba dünyamıza uzaylılar mı saldırmıştı? Uzaylılar gerçekten varsa ve dünyamıza gelmişlerse, böylesine zalim bir eyleme neden kalkışmışlardı? Madenlerimize mi ihtiyaçları vardı? Böylesine uzun bir yolculuğu başarabilen bir uygarlık dünyayı bombalamak gibi vahşice bir eyleme kalkışır mıydı? Belki de en iyisi yanıtını bulamayacağımız sorularla uğraşmak yerine kendimizi kurtarmaya odaklanmaktı.

Nihan’a “Yürüyebilecek durumda mısın?” diye sordum.

“Benim yüzümden ölebilirdin.”

“Bana su vermiştin.”

“Gerekçen bu mu yani? Şaşkınım.”

“Bu ortamda buna mı şaşırdın?”

“Beni oğluma götürebilir misin?”

“En azından denerim, bana su verdin, hiçbir mecburiyetin yoktu.”

“Ne suymuş arkadaş, bilsem daha çok verirdim” dedi Nihan, ardından yaslandığı duvardan güç alarak doğruldu. Onu taklit ederek ayağa kalkarken sırtıma bir ağrı saplandı, galiba kaburga kemiklerimden biri çatlamıştı. Savaşta yara almış askerler gibi birbirimize yaslanarak suyun içinde ilerledik ve merdivenleri ağır adımlarla tırmanmaya başladık. Ekibin geri kalanı resepsiyonun bulunduğu giriş katındaydı. Pencerenin kenarındaki koltukları içeriye doğru çekmiş, bileklerine kadar suya gömülmüş bir halde oturuyorlardı. Ortalıkta kesif bir rutubet kokusu vardı, gecenin karanlığını içinde parlayan ışıldaklar ortama hüzünlü bir hava katıyordu. Taş ve toprak yağışı ansızın bastıran yaz yağmuru gibi ortalığı birbirine kattıktan sonra kesilmişe benziyordu, otel yeniden derin bir sessizliğe gömülmüştü.

Yanlarına ulaştığımızda “Ülgen hocayı kaybettik” dedi Salih Abi hüzünlü bir sesle.

"Işıklar içinde uyusun. Geç bulduk, çabuk kaybettik Ülgen Hocayı" dedim.

Güvenlik görevlisi Yavuz “Abi siz iyi misiniz?” diye sordu, ses tonundan halimize acıdığı anlaşılıyordu.

“Artık hiçbir şeyden emin değilim” dedim.

“Bence bunu Amerikalılar yaptı. Türkiye’nin bağımsız politika izlemesini hazmedemediler” dedi Yavuz.

“Amerikalılar başımıza taş mı yağdırdı?” diye sordu aşçıbaşı Salih Abi.

“Hiroşima’ya atılandan onbin kat güçlü bombalar var, atıldığı yerin taşını toprağını komple havaya kaldırıyor” dedi Yavuz.

“Değişik bir düşünce yapın var” dedi Nihan.

“Sence ne oldu peki abla? Kim yaptı bu işi? Bu millete böyle boyun eğdireceklerini sanıyorlarsa yanılıyorlar. Türk intikam timleri çoktan harekete geçmiştir” dedi Yavuz.

Tepede dua ederken gördüğüm iki adamdan biri “Din alimi değilim ama kıyamet alametlerinin ne olduğunu biliyorum. Söylemeye dilim varmıyor ama Allah-u Teala bizi cezalandırıyor. Daha gökten taş yağmaya başlamadan önce duaya ve tövbeye başlamıştım. Hakkımızda hüküm verilmişse benim gibi aciz bir kulun duası işe yarar mı, bilmem. Naçizane tavsiyem sizlerin de bir an önce tövbe edip Hak yoluna girmenizdir. Sadullah kardeşinize sorarsanız çoluk çocuğumuzun kurtulması için tövbe ve ibadet şart derim.”

Nihan gözlerinden adeta ateş saçarak, “Çocukların başına taş yağdıran bir Tanrı’ya ibadet edecek kadar korkak değilim” dedi.

Böyle bir tepki beklemeyen Sadullah önce şaşırdı, ardından aynı özgüvenle sözlerine devam etti: “Belli ki bir imtihana tabii tutuluyoruz. Allah hepimize sabır ve metanet ihsan eylesin.”

Görsel Kaynağı: https://pixabay.com/photos/thunderstorm-lightning-bolt-clouds-71366/