Zihnimin Abuk Kuşundan Sabuk Ötüşler - 8 (On da Olabilir)

---

Bir sonbahar akşamında televizyon karşısında boş boş oturuyordum. Aslında bir yaz akşamında da televizyon karşısında boş boş oturmuşluğum çok olmuştur. Hatta bir kış akşamında ve de ilkbahar akşamında da televizyon karşımda öylesine oturduğum az değildir. Dört mevsim boyunca bu eylemi bir istikrara dönüştürebilmiştim; çünkü iş hayatı bunu gerektiriyordu. Sabah erken kalkıp yollara koyulmak, kafa patlatmak ve yollara koyulup eve yorgun bir zihin ve beden ile kavuşmak. Sonraki gün tekrar erken kalkılması gerektiğinden yorgunluğu uykuya teslim etmek gerektiğini bile bile direnmek; sanki kendine vakit ayırıyormuşçasına. Aslında içimden de hiçbir şey yapmanın gelmemesi sonucu günü sonlandırma eylemi olarak; bari televizyona bakayım diyerek öylesine oturmak. Bazen televizyonu açmayı unutmak ve kapalı ekran karşısında oturarak; tam da bakmak filini gerçekleştirmek. Tabii ayakları uzatmış olarak.

İşte bir sıradanlığın bilmem kaçıncı tekrarını izletiyordum yine evdeki televizyona. Bir bardak çayım da yanımda; şıngır şıngır ses çıkararak karıştırıyordum.

“Bilmem ki” ile başlıyorsun cümleye. Niye böyle yapıyorsun?

“ben çıldırtırım”.

Yerimden kalktım ve kapıyı açtım ama karşımda kimse durmuyordu. Acaba aşağıdan mı çaldı diye emin olmak için dış kapı monitöründen baktım ama orada da kimse görünmüyordu. Tam kapıyı kapatacakken bir kedi belirdi apartman koridorunda. Bana doğru iyice yaklaştı ve aniden siyah deri kıyafetler içerisinde bir kadına dönüştü ve sessizce konuşmaya başladı.

Dediğim anda karım geliverdi;

Kapıdaki kadın hemen gitti, ben kapıyı kapattım; karım ise kaşlarını çatmış bana bakıyordu. Kendimi rahatsız hissettim. Bir şeyler söylemeye çalıştım.

Ağzımı açmama fırsat vermeden, kendisi sorup kendisi cevaplayarak, kendi kendine karar vermişti ve beni ittire ittire kapının önüne koyup, kapıyı da üzerime kapatmıştı. Kapının önünde yere çöküp kendi kendime tek söyleyebildiğim şey “Bilmem ki…” olabilmişti.

Yaşadığım can sıkıntıları sonrası, hep böyle çözemediğim bir şekilde, işler ters gidiyordu. Durduk yere göktaşı çarpmışa dönmüştüm. Çöktüğüm yerden kalkıp dışarı çıktım. Hava sonbahar soğuydu ve rüzgarlıydı; ben de üzerime giyecek bir şey bile alamamıştım. Telefonum da evdeydi, cüzdanım da. Dışarıda kapıya gelen kadını görürüm umudundaydım. Hani belki durumu düzeltmek için yardımcı olurdu. 1 saat kadar ellerim ceplerimde öylece dolaştım ama kadından eser yoktu. Sokaktaki gördüğüm kedileri de acaba o mudur diye takip ettim ama bütün kediler sadece kediydi.

Bir yerlerden Einstein falan çıkar mı diye çok bekledim ama bu zor günümde yalnız bırakmışlardı. Beni şaşırtacak bir olay da olmuyordu. Basbayağı dümdüz sıkıcı dünyanın gerçekliğinde yapayalnız üşüyordum. Yakınlarda bulunan bir çocuk parkına gittim ve kapalı kaydıraklardan birinin içine girerek uzandım. En azından beni rüzgardan koruyordu. Zaten yorgun olan bedenim, üşümekten daha da yorulmuştu ve uyuyakalmıştım. Defalarca aynı rüyayı gördüm uykum boyunca. Her seferinde karım bana haksızlık yaptığını söyleyerek özür diliyordu. Yattığım yerde zaten çok rahat olmamama rağmen uykum azınsanmayacak bir süre devam etti. Müezzin sabah ezanını okuduğunda ise uyanmıştım. Sabahın karanlığında ve ayazında yattığım kaydırağın içinden çıktım.

Üşüyordum ve karnım da çok acıkmıştı. Gökyüzüne yayılan şefkatli sabah ezanı, camiiye gitme fikrini getirmişti aklıma. Hızlıca yürüdüm ve camiinin kapısına ulaşarak kendimi içeri attım. Camii sıcacıktı, hemen arkada bir köşeye oturdum ve ısınmanın keyfine vardım. Az bir grup insan sabah namazını kılıyordu ve sanırım beni fark etmemişlerdi. Namaz sonrasında camiinin avlusunda sıcak çorba dağıtılacağı söylendi. Kendimi şanslı hissediyordum. Avluya çıktım ve çorba sırasına girip büyük bir bardak çorba ve tek parça ekmeğimi alarak karnımı da doyurduktan sonra tekrar evimizin olduğu apartmana gittim. Bir kenarda kızımın servisi gelene kadar bekledim. Karım kızımı servise bindirip yolculadıktan sonra ortaya çıktım.

---

Zihnimin Abuk Kuşundan Sabuk Ötüşler

Zihnimin Abuk Kuşundan Sabuk Ötüşler – 2 (yazıyla iki)

Zihnimin Abuk Kuşundan Sabuk Ötüşler – Üç (Rakamla 3)

Zihnimin Abuk Kuşundan Sabuk Ötüşler – 3 buçuk (Üç.5)

Zihnimin Abuk Kuşundan Sabuk Ötüşler – 4 (Roma Rakamıyla IV)

Zihnimin Abuk Kuşundan Sabuk Ötüşler – 4X(Okunarak:DördikS)

Zihnimin Abuk Kuşundan Sabuk Ötüşler – BEŞ (5)

Zihnimin Abuk Kuşundan Sabuk Ötüşler 6 – (Altı)

Zihnimin Abuk Kuşundan Sabuk Ötüşler -7 (Aslında Dokuz)

---

---

Story & Image Copyright: OTahirZGN