Ses bir iki

---

Merhaba sevgili stimyanlar ve her daim stimyan kalmaktan keyif alanlar ve hatta stimyan olma arzusu ile yanıp tutuşup da stiimitte dolaşanlar ve belki de bir zamanların hızlı stimyanı olup da artık ortalarda görünmeyen ama yine de arada bir de olsa girip neler dönüyor diye ortamı kollayanlar ve tabii ki de gelecek bir vakitte stimyan olacak ve olduktan sonra şans eseri bu paylaşıma denk gelecek olanlar ve son kez tesadüfi bir şekilde gugıl araması ve yönlendirmesi ile bu sayfaya denk gelenler ama hiç stimyan olmamış ve olmayacaklar.

Merhabayı biraz fazla uzatmış olabilirim, ya da tam kıvamında da olmuş olabilir. Belki de hiç uzatmamışımdır. Buna okuyucu olarak siz karar vermişsinizdir zaten. Bir kısmınız “hay senin merhabana” diyerek çoktan sayfayı kapatmış bile olabilir. Olsun kapatanlara da merhaba ki zaten demiştik onu aslında.

Sanırım konuya girme noktasında sancılı dakikalardan geçiyorum, ondan dolayı lafı geveliyor olabilirim, çok emin değilim çünkü olmayadabilirim. Olsaydım emin de olurdum ya da olmasaydım da emin olurdum. İşin içine -ebilmek girince herşey karışıyor görüyorsunuz sayın seyirciler. Bu hayatta hiç birşey için kesin konuşmayı sevmem. Ne demişler büyük lokma ye... lokma da güzel bir tatlımızdır, canım çekti. Olsa da yesek.. Bakın olsa dedim, olabilse demedim. Demek ki neymiş, herşey oluruna varırmış. Bu paylaşımda bir olura varacaktır illaki. Sen Mevlana ol, Şems seni bulur diyenlerin de vardır bir bildiği ama konumuz bu değildi sanırım, çünkü ben mevlana değilim . Belki Şems beni bulsaydı Mevlana da olurdum ama piyango gibi heralde bu işler. İlla biz mevlana olacağız ama olmuyor, anlatamıyorum. Bu işler biraz da kişisel gelişim şeysileri gibi. İstersen her şey olur diyorlar, istiyorum ama olmuyor. Sonra yine ben suçluyum, çünkü aslında isteyememişim. İstediğimi bile isteyemiyorsam zaten benden de hiçbir şey olmaz.

Armudun sapı, üzümün çöpü olur mu? Belki olur ama vitamini kabuğunda, sap çöp olsam da olmuş sayılmam herhalde.

Neyse konuya geleyim artık da sayfayı kapatmayan üç beş kişiyi de kaçırmayayım en iyisi.
Beni takip edenler hatırlar, geçen ay @edebiyat’ın şiir yarışması vesilesiyle bir çılgınlık yapıp, şiir paylaşımımın yanında bir de şiir seslendirme denemem olmuştu. Evet bazen çılgın olabiliyorum. Acaba yanlışlıkla o anda çılgın olmayı isteyebildiğimden mi diyerek önceki satırlara dönüp sizlere kocaman bir öf çektirebilirim ama yapmayacağım.

Hatırlatma olarak o paylaşımımın linkini buraya bir bırakayım.

Orada da belirtmiştim ki; hayatımda ilk defa bir şiir seslendirmesi yapıyordum. Utana sıkıla sevgili @sahinadm’in bir şiirini seslendirmeye cüret ettim. Neyse ki, tr stimyan topluluğu olarak çizginizi bozmadınız ve tüm naifliğinizle bu denememe olumlu yaklaştınız. Ama acaba hata mı ettiniz bilemiyorum. Bakınız bilmiyorum demedim, bilebilmekten bilemiyorum dedim. Yine karşımıza çıkan -ebilmek ne kadar da soru işaretleri barındırıyor bünyesinde.

Ben hala yaptığımdan ötürü utanıp sıkılıyor olsam da, geçenlerde evde tek başımayken bir deneme daha yapmaktan da kendimi alamadım. Aslında kendimi almak için çok şey teklif ettim, paraysa para, evse ev, arabaysa araba ama sanırım bu teklifleri yerine getirebileceğime dair inandırıcı olamadım ki beni bana vermediler.

Paylaşayım, paylaşmayayım diye çok düşündüm, çok gittim geldim ve çok durdum ama artık sizlerin beni bu halimle kabul ettiğinizden yüz bularak paylaşmaya karar verdim.

Bunları yaparken bazen; keşke bu platforma anonim olarak katılsaydım, en azından stimyanlar dışında tanıdık birileri rastlarsa bu paylaşımlara, benim olduğumu bilmezler diye içimden geçirdiğim olmuyor değil.

Neyse, kendisini bir hayli afişe etmiş biri olarak artık her şey için çok geç. Belki başka bir evrende, başka bir hayatı yaşama imkanı verirlerse ve bu deneyimleri hatırlamamı mümkün kılarlarsa; o zaman farklı şekilde hareket edebilirim. Gerçi insan 7 sinde neyse paralel evreninde de o'dur geçerliliği varsa; o da olmayacaktır. Oysaki kendime beğendiğim şekil ;bir eşkenar prizmaydı.

Bu seferki seslendirmeme yine Adem Şahin’in (@sahinadm) Bir Zamanlar Mutlaka isimli şiirini kurban seçtim.

Kendisi bu şiiri yaklaşık 8 ay önce steemitte paylaşmıştı.

O zamanlar steemit âleminde ben daha çok yeniydim; 1 aylık bile değildim. tr etiketinde paylaşımlara bakar dururdum ve @sahinadm’in paylaştığı bu şiire denk gelmiştim. Şiiri okuyunca pek bir beğenmiştim. Sonrasında gayet resmi bir şekilde Adem hocamızın paylaşımının altına çok sevdiğimi belirttiğim bir yorum bırakmıştım. Sevgili Adem nasıl bir manyakla muhatap olduğunu bilmiyordu tabii o aralar. O da kibarca teşekkür etmiş, şiirle ilgilenen birilerini görmekten duyduğu mutluluğu dile getirmişti.

Öncelikle şiir’in kendisini burada da paylaşmak isterim;

BİR ZAMANLAR MUTLAKA
şimdi sana bazı dokunuşlar olmuş zamanında diyorum
böyle düşünüyorum
yoksa nasıl olur da yükseklerden saçların şelale olup bembeyaz akar ayaklarına
yoksa nasıl oluyor ağaç yaprakları kelebekler ateş böcekleri böyle uçuşuyor her yerinde
sana bazı dokunuşlar olmuş zamanında diyorum
neden senden bir tane daha yok
nasıl oluyor anlamıyorum ki her şey yırtılıyor içinden sen çıkıyorsun
asfalt yırtılıyor
dağlar yırtılıyor
çocuklar
ağaçlar
annem yırtılıyor içinden sen çıkıyorsun
diyorum sana bazı bakışlar dokunuşlar olmuş zamanında ki
çok fazla kolun var ve her biriyle ayrı bir sarabiliyorsun
çok fazla gözün var
çok fazla sesin
çok fazla kokun var
sana zamanında bazı dokunuşlar öpüşler olmuş biliyorum
yoksa nasıl olur da bu kadar tek iken bir sürü ikiz oluveriyorsun
biz cehenneme nehirler olup akarken sen ne kadar da müsterihsin görmüyor musun
Adem ŞAHİN - SEKTE-i US

Ve sırada youtube’a yine aramalara kapalı sadece linki bilenin ulaşabileceği şekilde yüklediğim seslendirmemi bırakıyorum buraya.

Anlayışınız için teşekkür eder, bir hatam olduysa da olmuştur artık yapacak bir şey yok diyerek kaçıyorum.

---

Story & Image Copyright: OTahirZGN