Hatıra Defteri #6

Önceki Bölüm: Hatıra Defteri #5

Selamlar, Sevgili Steemit sokağının biricik sakinleri; bugün hikayemize kaldığımız yerden devam ediyoruz.

Son sınıfın ilk döneminin sonlarına doğru, hayatım, ne kadar monoton olsa da mutlu bir şekilde devam etmekteydi. Tabi ki her güzel giden şey gibi bir anda bir sorun vuku buldu. Sınıf arkadaşlarımdan birisiyle saçma sapan bir sebepten (inanın gerçekten ne olduğunu hatırlamıyorum) dolayı kavga etmiştik. Hemde öğretmenler odasının hemen önünde. Birkaç öğretmen tarafından ayırltırıp barıştırılmıştık.

Ertesi gün sabah ilk 3 ders ingilizce dersi olduğu için evde uyuyordum. Birden telefonun çaldı. Arayan İngilizce hocamdı. Acil okula gitmemi müdürün beni odasına çağırdığını söyledi. Önceki gün olan kavga sebebiyle müdür benimle görüşmek istiyordu. Hemen toparlanıp okula gittim. Hiçbir yere uğramadan müdürün odasına çıktım. Önceki gün olan kavga ile ilgili bir saate yakın azar yedikten sonra anca kurtulabilmiştim. Sınıfa gittim. Daha kimse gelmemişti. İngilizce Hocasını aradım. Yanına gittim. Olanları anlattım. Oda beni mecburen yok yazdığını söyledi. Bir süre göze batmamam için beni uyardı.

Zaten yok yazılmam nedeniyle öğleden önce olan derslere girmeme kararı aldım. Bahçede çardaklardan bir tanesine oturdum. Dersi boş olan, beden dersi olanlarla bir yandan oturup, muhabbet edip, bir yadan sigara içip, bir yadan da batak oynuyorduk. Öğleden önceki son dersin bitmesine yakın çadakta tek başıma kalmıştım. Elimdeki isbambil destesiyle boş boş oynaşıyordum. O gün öğle arasında bu bölgeden sorumlu nöbetçi öğretmen olan din hocası geldi. İskambil kağıtlarını cebime koymamı, eğer birisi görürse ikimizin de başının derde gireceğini söyledi. Ben de tamam diyerek kağıtları cebime koydum. Hoca gitti, arkasından bir sigara yaktım. Sigaramı içtim, bitirdim. Zil çaldı, zilin çalmasıyla beraber çardakta takılan tayfa yavaş yavaş geldi. Muhabbete başlandı. Aradan bir beş dakika geçti geçmedi. Müdür, baş müdür yardımcısı, 2 tane müdür yardımcısı ve din hocası bir ordu edasında çardağa geldiler. Sigara içenler hemen sigaralarını attılar. Hocalar sanırım onları görmedi. Baş müdür yardımcısı, burada kumar oynuyormuşsunuz diye herkesin gözünü taramaya başladı. Birkaç saniye terettüt ettikten sonra cebimden iskambil kağıtlarını çıkartarak, ben oynuyordum dedim.

Şimdi burada merak ediyor olmalısınız neden ben oynuyordum dediğimi, öncelikle o sırada çardakta ondan fazla öğrenci vardı ki bunların hepsi sigara içen kimselerdi. Yani hepsinin cebinde en azından okulda bulundurulması yasak olan bir şey vardı, onun haricinde kızların ceplerinde makyaj malzemesi ve bir çok kimsenin yanında telefonu vardı. O dönem okulda telefon taşımakta yasaktı. Hiçbir zaman anlayamadığım yasaklar. Yani demem o ki çıkıp itiraf etmeseydim, o an orada olan herkesin başı beleya girecekti. Kısacası kendimi kurban etmiştim.

Müdür yardımcılarından biri ceplerimi aradı. Diğer ceplerimden de sigara ve telefon çıktı. Müdür durmadan konuşuyordu. Daha sabah seninle konuşmadık mı, sen ne biçim bir öğrencisin... Tam bir ölüm anıydı sanki benim için. Bir süre beş hoca sırayla azarlarını çektikten sonra ailemle görüşeceklerini söyledikten sonra gittiler. Ne yapcağımı bilmiyordum.

Öğleden sonraki ilk derste nöbetçi öğrenci gelip beni müdür baş yardımcısının odasına götürdü. Babam içerdeydi. Başka bir okula nakil için işlemlerimi başlatmışlardı. Babam tam bir sinir harbi içinde hiç konuşmadan oturduğu yerde dona kalmış durumdaydı. Gönderileceğim okulu netleştirdikten sonra beni tekrar sınıfa gönderdiler. Ben de sınıfa gitmek yerine beni kollayabilecek öğretmenlerin yanına gittim. Durumu anlattım. Onlarda hemen müdürün yanında gittiler, ama nafileydi babam zaten nakil belgemi aldığı için yapabilecekleri hiçbir şey kalmamıştı. Okuldan, okulumdan atılmıştım.

Bu bölümü burada noktalandırıyorum. Bir sonraki bölümde kaldığım yerden devam edeceğim. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Oylayarak bana katkıda bulunursanız ve yorum kısmına beğenip beğenmediğinizi belirtesiz sevinirim. Yorumlarınızı ve eleştirileriniz bekliyorum.

Photo Source