Absurdistan #4.5

Onlar labirentten çıkmış olanlardı, hepiniz körü körüne labirente koşan, sadece sürüngen sıçanlarsınız ihtiyaçlarınız tarafından yönetilen: Gıda! Seks! Emniyet! Eğlence! Konfor! Labirentin sonundaki geçici tatmin, hayatınızda başaracağınız tek şey, tıpkı labirentte çalışan diğer tüm sıçanlar gibi, bu yüzden kemirgenleri koş! Koşmak! Gün doğumuna kadar ölü düştün.
Bu insanlar özgürdü. İlkel itaatkâr fareler ve labirentleri inşa edecek kadar akıllı olan büyük yağ dolu sıçanların dünyasında, bir delilik buldular: delilik. Onlar olmak istedim. Ben insan olmak istemedim, çılgınlıktan daha çok insan için ne önmlidir ki? Ben de ona verdim kendimi.
Şimdi neden tüm piyangoların kilitlendiğini biliyorum. Çünkü çılgınlık öngörülemez. Tamamen labirentlerden oluşan bir toplumda, öngörülememezlik tehlikelidir. Ya labirentini çalıştırmak yerine, bazı fareler soru sormaya başlarsa ne olur? Ya organize olurlarsa, büyük yağlı fareleri yerlerlerse ve büyük şişman kafalarını piklere yapıştırabilirlerse? Düşündüğüm şey buydu.
Ay 6698 yılında Madness Tractate'i yazdım. Onu odanın duvarlarında tükürük olarak yazdım, böylece beyaz katlardaki fareler okuyamaz. Oh bunu okumak için ölüyorlar! Devrim gerçekleştikten sonra, gelecek nesiller ona yüzyılın en büyük belgesi diyecektir! Milenyumdan gelen belge! Tüm zamanların en önemlisi!
Ama ben bu zafer için yoktum. Amacım bir uyarı vermek: kapalı alanlardan sakınmak.Kırmızı renge dikkat edin. Tüm renklere dikkat edin. Konfordan sakının. Aklınıza dikkat edin. Ben Meadow Creek Psikiyatri Hastanesi'nde hastayım. Bu mektubu her kim bulur ve okursa, derhal onu yok etmesini öneririm. Fareler sana minnettar. "