สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาว Steemit ทุกท่าน

วันนี้ขอส่งภาพเข้าร่วมการประกวดครั้งใหม่ ในหัวข้อที่ชื่อว่า การประกวด ภาพถ่าย B & W Loneliness Photography Contest เป็นภาพถ่ายขาว-ดำ ภาพสื่อแห่งความสันโดษ โดดเดี่ยว เดียวดาย และอ้างว้าง จริงๆ เราไม่ค่อยมีภาพพวกนี้เท่าไร เพราะไม่ค่อยชอบความรู้สึกเศร้า เหงา ส่วนมากภาพก็จะเป็นอะไรที่สดใส ดูแล้วยิ้มได้ วันเวลาผ่านไปย้อนกลับมาดู ก็จะได้พบเห็นความทรงจำที่ดีที่สวยงาม เห็นเมื่อไรก็ได้ยิ้ม ส่วนภาพที่ให้ความรู้สึกเศร้า เหงา อ้างว้าง จะมีบ้างถ้าไปเที่ยวทะเล เพราะทะเลยามค่ำคืนสวย แต่จะให้ความรู้สีกแบบนี้เลยค่ะ มันเป็นเหมือนศิปละ ก็เลยพอมีเก็บไว้บ้าง

ภาพที่ส่งเข้าร่วมกิจกรรมการประกวดในครั้งนี้ เราได้ถ่ายไว้เมื่อปีที่แล้ว ช่วงปิดเทอมแล้วพาลูกๆ ไปเยี่ยมพี่สาวที่ภูเก็ต ตอนนั้นพี่สาวกับน้องสาวคนเล็กเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวเรือ เป็นตึกอาคารพาณิชย์ 3 ชั้น แล้วก็มีดาดฟ้าด้วย ช่วงเย็นๆ เราขึ้นไปบนดาดฟ้ากับลูกๆ เพื่อดูบรรยากาศโดยรอบ บรรยากาศในวันนั้นท้องฟ้าออกจะมืดครึ้ม เมฆดำหลายก้อนลอยอยู่เหนือศีรษะ คาดว่าอีกไม่นานฝนจะตกแน่ๆ เพราะพี่สาวบอกที่ภูเก็ตมีแค่ 2 ฤดู มีฤดูฝนกับฤดูร้อน ฤดูฝนจะยาวนาวกว่าฤดูร้อน อากาศเอาแน่เอานอนไม่ได้ บางทีเห็นฟ้าโปร่งก็ชะล่าใจไม่ได้ แป๊ปเดียวฝนเทลงมาแบบไม่มีปี่ไม่มีครุ่ยก็มี

วันนี้ท้องฟ้ามีเมฆดำมากพอสมควร และเป็นเวลาช่วงพลบค่ำด้วย พวกเหล่านกกากำลังบินกลับรังนอน เราจับภาพไว้ได้พอดี นก 2 ตัวนี้ น่าจะเป็นคู่กัน เพราะเราสังเกตดูอยู่เห็นบินวนเวียนกันไปตลอด บรรยากาศก็เริ่มมืดลงทุกที ถ้าเป็นหนังผี ภาพแบบนี้เหมือนเป็นลางบอกเหตุที่ไม่ดี อาจจะมีการฆาตกรรมเกิดขึ้นในวันที่ท้องฟ้ามืดครึ้ม และฝนที่กำลังตกพรำๆ ว่าอาจจะมีคนตายในหมู่บ้านในค่ำคืนนี้ ภาพมันดูหดหู่ อ้างว้าง และเศร้า เขียนเป็นพล็อตเรื่องหนังได้เลย 555 เรากับลูกๆ ชื่นชมทัศนียภาพตรงหน้าสักพัก พอเริ่มมืดมากก็เลยชวนลูกๆ กลับลงไปข้างล่าง สำหรับวันนี้ต้องขอบคุณเพื่อนๆ ที่เข้ามาให้กำลังใจกันนะคะ ขอบคุณมากค่ะ @puza