ျမန္မာစတီးမစ္မိသားစုဝင္မ်ားအားလံုး
က်န္းခန္းသာလို႔မာၾကပါရဲ႕လားဗ်...
အခုဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ MSC အဖြဲ႕သားမ်ား အရင္ကထက္ပိုၿပီး
စည္းလံုးမႈရိွလာတာကိုေတြ႕ရေတာ့ ရင္ထဲမွာ အတိုင္းမသိၾကည္ႏူးမိ
ပါတယ္။ စာေရးအားလည္း ေကာင္းလာၾကၿပီး မိမိတို႔၏ ပန္းတိုင္ကို
ေရာက္လုနီးနီးကဲ့သို႔ စိတ္အားထက္သန္စြာ ပို႔စ္မ်ားတင္ၾက၊ ကြန္႔မန္႔ေတြေပးၾက၊ အေတြးေခၚမ်ား ဖလွယ္ၾကႏွင့္ တကယ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေသာ စတီးမစ္ ရြာႀကီးတစ္ရြာပင္ျဖစ္ေနေပၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ အစစ္မွန္ကို ရွာေဖြေတြ႕ရိွခဲ့ၿပီဟု ကြၽန္ေတာ္၏ စိတ္တြင္ ထင္ျမင္မိပါတယ္။

ယခုလို MSC အဖြဲ႔သားမ်ား စည္းစည္းလံုးလံုးနွင့္ စာမ်ားမ်ားေရးကာ မေ၀းေတာ့တဲ့ အနာဂတ္အတြက္ျကိုးစားေနသည္ကို ေတြ႔ရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း အားက်ကာ ျကိုးစားေရးခ်င္စိတ္မ်ား တဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုနွင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္းေရးမယ္ေပါ့ ဆိုျပီးအားခဲထားခဲ့ပါတယ္။ အလုပ္ျပီးစီးခ်ိန္တြင္ စားပြဲတြင္ထိုင္ကာ တ၀ျကီးေရးပစ္မယ္ဟု ျကံလိုက္ကာမွ အေတြးမ်ားကထြက္မလာေပ။ ဟိုေယာင္ ဒီေယာက္ေယာင္ ျဖစ္ေနလို႔မျဖစ္ေသးေပ။ ရွားရွားပါးပါး အခ်ိန္မ်ားကို အျကိုးရွိရွိ အသံုးခ် မွ ျဖစ္မည္ဟုေတြးမိခဲ့ျပီး။ GP-2 Pro ထဲ လည့္ပက္ေမြျကည့္မိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ @steem-myanmar သည္လည္း အရင္လို ေျခာက္ကပ္ကပ္ မဟုတ္ေတာ့ စိုစိုေျပေျပျဖစ္လို႔ေနပါတယ္။
ပထမဆံုး ၀င္ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ ဆရာမင္းစိုးနိုင္ ရဲ႕ ပိုစ့္ျဖစ္ပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္က Vote ႏွင့္ Comment ရရွိနိုင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားကို ရွာေဖြျခင္းျဖစ္သည္။ ေခါင္းစဥ္ကို ဖတ္လိုက္ရံုနွင့္ မဖတ္ပဲမေနနိုင္ေအာင္ကို ျဖစ္မိပါတယ္။ လူအမ်ားစိတ္၀င္စားေအာင္ ေခါင္းစဥ္ ေပးတက္ေသာ ဆရာ့ကို အျမဲေလးစားမိခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ့ ေဆာင္းပါးထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္မသိေသးေသာ ကြန္႔မန္႔ဘုတ္ ရေအာင္လုပ္နည္းသစ္ေတြကို ေတြ႔ရွိခဲ့ရေသာေျကာင့္ Resteem လုပ္ကာ Save ထားလိုက္ပါတယ္။

ဆရာပိုစ့္ မဖတ္ရေသးသူမ်ား ဤ ေနရာကို ႏွိပ္ ၍ ဖတ္နိုင္ပါသည္….

အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ မစုလွိဳင္ ရဲ႕ ပိုစ့္ကလည္း အေတြးသစ္အျမင္သစ္မ်ားကို ရရွိေစခဲ့ပါတယ္။ တာ၀န္ယူမွဳ တာ၀န္ခံမွဳ ဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္အတိုင္း ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္ေလးေတြနွင့္ ခိုင္းနွိဳင္းေရးသား ထားေသာေျကာင့္ ဖတ္သူရင္ထဲတြင္ ထင္က်န္ေစခဲ့ေသာ ပိုစ့္ေကာင္းတစ္ခုပဲျဖစ္ပါတယ္။

မစုရဲ႕ ပိုစ့္ မဖတ္ရေသးသူမ်ား ဤ ေနရာကို နွိပ္ျပီး ဖတ္နိုင္ပါသည္….

ဆက္လက္ကာ ကိုေစာလြင္ရဲ႕ ပိုစ့္ကို ဖတ္ဖို႔အလွည့္က်လာျပန္ပါတယ္။ မဖတ္ရေသးခင္ မွက္ခ်က္ကို ျမင္ေတာ့ နဲနဲတြန္႔သြားတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာလိုလွ်င္ ကဗ်ာဆံုးသည္အထိပဲ ဖတ္ပါ…။ ေရွ႕ ဆက္ျပီးအေတြးကြန္႔ထားတာကို လံုး၀(လံုး) မဖတ္ပါနွင့္ တဲ့ေလ။ အဲ့ဒါလည္းျမင္ေရာ စိတ္က နွစ္ခြျဖစ္သြားတယ္။ ဖတ္ရမလား ၊ မဖတ္ရဘူးလား။ ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္က ဖတ္လွ်င္လည္း အဆံုးထိဖတ္လိုက္ရမွ မဖတ္ဘူးဆိုလည္း လံုး၀မဖတ္တက္ေပ။ ဒီလိုႏွင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာ အဆံုးထိဖတ္လိုက္မိပါတယ္။ ပထမ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ျပီးေတာ့ ျကည္ႏူးသြားတာေပါ့ ။ ေအာက္က ကဗ်ာကို ထပ္ကြန္႔ျပီးေရးထားတာလည္းဖတ္လိုက္ရေရာ ျကည္ႏူးတာေတြ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိေတာ့။ ကိုေစာရဲ႕ လက္ေတြ႔က်က် စဥ္းစားျပီး ေရးသားထားတဲ့ ထပ္ကြန္႔ စာကလည္း အေတြးမ်ားစရာျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ကိုေစာရဲ႕ ပိုစ့္မဖတ္ရေသးသူမ်ား - ေနရာကိုနွိပ္ျပီး ဖတ္နိုင္ပါသည္…။

GP-2 Pro ထဲကိုလည္မိတာ ဒီေန႔ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အားရေက်နပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္မ်ားလည္း ျကံုရင္ျကံုသလို လည္ခြင့္ျပဳျကပါအံုးေနာ္… ။

ေလာေလာဆယ္ဆယ္ေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့ Sunday တုန္းက တူေလးေတြကို ပ်င္းပ်င္းနဲ႕ ဆြဲေပးခဲ့တဲ့ ပံုေလးေတြကို ရွဳစားေပးျကပါအံုးဗ်ာ။ ဒီေနရာမွာ နဲနဲေတာ့ ေျပာပါရေစ။ ခုေခတ္ ကေလးေတြ ကေလးမဟုတ္ေတာ့တဲ့အေျကာင္းေပါ့ ။ တူေလးေရ… အပံုဆြဲေပးမယ္ ဆိုေတာ့ ။ တူေလးက ဘာျပန္ေျပာတယ္မွက္လည္း ဟုတ္ဦးဦး လက္ေမာင္းမွာ I Love You ဆြဲေပးတဲ့ေလ။ ျကည့္ပါဦး ခုေခတ္ကေလးေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ သိတက္ကုန္ျကျပီလဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တုန္းက ၂ တန္းေက်ာင္းသားဘ၀က စားမယ္ ၊ ေသာက္မယ္ ၊ ေဆာ့မယ္ ဒါပဲသိခဲ့ျကတာ။ ခုေတာ့ ဒီေကာင္ေတြက I Love You ဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာျကည့္ျကပါေတာ့ဗ်ာ။
ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘယ္ရမလဲ ။ ဘာ အိုက္လက္ယူ မွ မဆြဲေပးဘူး။ အိုက္လက္ယူ ဆိုတာ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ သူေတြ ဆြဲတာ။ ေယာက္်ားဆိုတာ သန္သန္မာမာ ရဲရဲ ရင့္ရင့္ နဂါးပံုပဲ ဆြဲေပးမယ္ဆိုျပီး နဂါးပံုပဲဆြဲေပးလိုက္ပါတယ္။ ကေလးဆိုေတာ့ လူျကီးေျပာသမွ် ဟုတ္ေပါ့ေလ။ ဒီေကာင္က သိပ္ေတာ့ ေက်နပ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဆြဲေပးျပီးသြားေတာ့လည္း သူေပ်ာ္သြားတာကိုေတြ႔ရေတာ့ ကြ်န္လည္း ေပ်ာ္မိပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ လက္ရာေလးကို အားေပးျကပါအံုးဗ်ာ….

ဖတ္႐ွဴေပးပါေသာ စာဖတ္သူ စတီးမစ္ မိသားစုဝင္မ်ားအား
အထူးေက်းဇူးတင္လွ်က္

ကိုကိုမိုးဟိန္း
သစ္အယ္သီး

Author - KoKoMoeHein @myanmarkoko

MSC no. 118