Czołem szanowni członkowie Steemit!

Niektórzy z Was być może już poznali mój profil angielskojęzyczny (@lynxia), ale tutaj bezwarunkowo obowiązywać będzie nasza najdroższa polszczyzna!

Dla tych z Was, którzy nie wiedzą o czym mowa, szybko się przedstawiam - z tej strony Karolina :D
Z urodzenia rodowita Polka. Z pokolenia na pokolenie zresztą też ;) Z wykształcenia finansistka. Z różnego rodzaju zainteresowań uzależniona od wielu rzeczy, ale o tym potem :D

Co mnie sprowadza w szanowne progi Steemit’owego świata?

Przede wszystkim chęć podzielenia się wspomnieniami, doświadczeniami i przygodami. Bez ściemy, bez zbędnego ubarwiania, szkoda klawiatury ;) Być może moja wesoła twórczość kogoś zainspiruje do zrobienia czegoś, na co do tej pory się nie odważył? Bardzo bym tego chciała!
A może to Wy podsuniecie mi jakiś super pomysł? Szczerze na to liczę :D

O czym będziecie mogli poczytać na moim skromnym blogu?

O..... PODRÓŻACH! To jest jedno z największych i najważniejszych uzależnień, na które „cierpię”. Ale cóż to za cierpienie - mieszanka szczerej miłości, pasji, apetytu na życie i nie tylko!

Czy tylko finanse i podróże krążą po mojej głowie?

Oczywiście, że NIEEEEE! Kocham sport (trenuję tajski boks, uwielbiam treningi siłowe, crossfit, sporty wodne, trekking i... tak mogłabym jeszcze trochę wymieniać ;) Po prostu lubię się ruszać i uwalniać tony endorfin :P
Wielką frajdę sprawiają mi również języki obce - bardzo lubię wykorzystywać je w praktyce, czy to w kraju czy też poza nim. No i oczywiście nie mogłabym zapomnieć o mojej najbardziej bezwarunkowej miłości ever (& forever), którą jest:
SZAMKAAAAAAAAAAAA!!!
Nie wiem jak Wy, ale dla mnie zdrowe (no dobra, czasami to mniej zdrowe też :P) jedzonko, łechtające podniebienie i wypełniające brzuszek, jest lekiem na całe zło.
Albo tak zwaną wisienką na torcie (i znów powrót do jedzenia ;))
Albo argumentem do spotkań ze znajomymi.
Albo czasoumilaczem.
Albo.... w ogóle czymkolwiek chcecie :P

Czemu podróże?

Skoro już znacie kilka z moich życiowych uzależnień, to pewnie zastanawiacie się czemu podróże? Wszystko zaczęło się od ciekawości. Ale nie ciekawości, która narodziła się poza Polską. Otóż początek miał miejsce w moim rodzinnym mieście, gdzie jako małolata usłyszałam dwie osoby rozmawiające po angielsku. Jak się głębiej zanurzam w to wspomnienie, to kojarzy mi się, że jedną z tych osób był Amerykanin. Zresztą, pochodzenie tych osób nie jest ważne. Co jest dla mnie najważniejsze w tym (z pozoru) zwyczajnym wydarzeniu, to dwie sprawy:

1. wyłowiłam kilka słów angielskich, które znałam (wierzcie mi, radość i duma była nieziemska ;)
2. zdałam sobie sprawę, że gdzieś tam jest inny świat, na pewno różny od tego, w którym dorastałam i który bardzo bym chciała poznać.
   I... BANG! Tak zasiane ziarno ciekawości uruchomiło całą machinę. Zaczęłam jeszcze bardziej przykładać się do nauki angielskiego, ba! Zaczęłam się uczyć innych języków:D Kiedy już podrosłam trochę bardziej, zaczęły się pierwsze wyjazdy, pierwsze podróże.

Teraz powielę to, co napisałam na moim drugim blogu, bo bez kitu bardzo wierzę w to, co piszę:
Spokojnie mogę stwierdzić, że podróżowanie wykształciło i ukształtowało mnie w taki sposób, w jaki żadna szkoła tego nie zrobiła i zrobić nie mogła.
Być może spytasz zatem, co takiego daje podróżowanie? Oj daje bardzo dużo. Podróżowanie dla mnie to przede wszystkim:

• docenianie Matki Natury,
• widoki zapierające dech w piersiach, wywołujące trzęsienie nóg, bądź (mówiąc kolokwialnie ;)) rogala na buzi,
• poznawanie innych obyczajów, tradycji, kultury,
• oczywiście degustacja lokalnej kuchni,
• spotykanie nowych ludzi, nawiązywanie często nowych przyjaźni,
• możliwość opuszczenia strefy komfortu, a tym samym poznanie siebie i swoich możliwości,
• nauczenie się choćby kilku słów w innym języku,
• zbieranie bezcennych doświadczeń,
• możliwość zostania zainspirowanym przez innych,
• liczne przygody,
• możliwość odkrycia nowych pasji i/lub zdobycia nowych umiejętności.
  Po prostu podróżowanie jest niekończącą się wędrówką. Dzięki temu czuję, że żyję. Widzę jaką jestem szczęściarą. I jak się bogacę. Wewnętrznie, oczywiście.

To są rzeczy, które uzależniają, ale pozytywnie. To są rzeczy, za którymi tęsknisz gnijąc w biurze albo gdy dasz się pochłonąć rutynie. To również są wspomnienia, które od razu wywołają uśmiech i ogrzeją Cię od wewnątrz. Wiesz o czym mówię, prawda? I nie mam tutaj na myśli tylko i wyłącznie egzotycznych podróży. Mówię również o naszym pięknym i cudownym kraju. Fajne miejsca czy ludzie są wszędzie. Po prostu trzeba się ruszyć ;)

Zatem moi Drodzy, zapraszam Was do mojego świata, opowieści, przygód, które przydarzyły mi się podczas wędrowania tu i ówdzie.
Mam nadzieję, że uda mi się zainspirować Was do odwiedzenia miejsc, do których udało mi się dotrzeć, albo do wyruszenia w inne miejsca :) Jednocześnie prośba do Was - podzielcie się ze mną Waszymi doświadczeniami, opiniami, przygodami w komentarzach :) To byłby dopiero sztos! Liczę na Was :D

A tymczasem, komu w drogę, temu trampki: kierunek WIETNAM!

Na dobry początek wystartujemy z przytupem z mistycznej północy, a co! Jedyne miejsce w tym pięknym kraju, gdzie można spotkać jednorożca. Tak, właśnie. JEDNOROŻCE istnieją! Jeśli jesteście zaintrygowani, to niedługo Wasza ciekawość zostanie nagrodzona!

Jak mawia mój kolega z treningów - eloszka! I dodatkowo ode mnie - do zobaczyska ludziska!

Karola (Lynxialicious)

P.S. Zapomniałabym! Big dziękówka dla @voitaksoutache - za namówienie mnie na pisanie bloga (prawie ;) poprawną polszczyzną. Mega frajda i jaram się jak głupia! x)))