Sparen Twee Punt Nul

Sparen Twee Punt Nul

Nederlanders staan bekend als een spaarzaam volk, taalkundig misschien een niet geheel correcte zin, maar het blijft een feit dat we met zijn allen vorig jaar 328 miljard euro spaargeld op de bank hadden staan.
Deze traditie hebben we door onze ouders met de paplepel ingegoten gekregen. Vanaf het moment dat we ons eerste zakgeld kregen werd ons toegefluisterd dat we het vooral niet allemaal uit moesten geven, maar zeker de helft opzij moesten zetten voor later. Om op alles voorbereid te zijn.
Een dijk van een advies, wie wat bewaard heeft wat. Maar er zijn inmiddels wel wat zaken fundamenteel veranderd…

Laten we bijvoorbeeld eens kijken naar wat ons spaargeld opleverde in 1980 en dat vergelijken met de rendementen op spaargeld anno nu.
De rentestanden zoals die waren in 1980 doen ons spaarders watertanden tegenwoordig. De lange rente stond destijds op 7,1% en de korte rente op 10,7%. In dat jaar werd zelfs een staatslening uitgegeven met een rente van 12,75%.
Dit afgezet tegen een inflatie ( koopkrachtvermindering van de valuta) van 6,51% zorgde ervoor dat de zuurverdiende centjes die je opzij zette ook daadwerkelijk meer waard werden van jaar tot jaar.
Kort samengevat, de tienduizend gulden die je in januari op je spaarrekening had staan, was op 31 december gegroeid tot 10.710,- gulden. Als je dit vervolgens uit had willen geven had je er voor een effectieve waarde van 10.059,- gulden spullen van kunnen kopen als je corrigeert voor de inflatie van dat jaar. In de praktijk passen we deze inflatiecorrectie natuurlijk niet van jaar tot jaar op onze spaarrekening toe. Pas aan het einde van de rit, als we ten volle geprofiteerd hebben van het rente op rente effect, kijken we wat we daadwerkelijk aan koopkracht opgebouwd hebben met ons gespaarde vermogen.
Kort gezegd, in die tijd werd je als spaarder dus nog wel degelijk beloond voor je inspanningen om toch vooral maar iedere maand een motiverend bedrag opzij te zetten.

Hoe anders is de situatie in het heden. We hebben een langdurige periode van rentedalingen achter de rug, mede veroorzaakt door pogingen van de centrale banken om de hardnekkige economische crises in de diverse werelddelen te bezweren.
Het financiële systeem is globaal geworden, terwijl het in 1980 nog voornamelijk nationaal bepaald werd. De Europese Unie heeft de laatste restjes financiële zelfstandigheid van nationale economieën weggepoetst en ons wederzijds afhankelijk gemaakt van het reilen en zeilen in andere lidstaten, met als ultieme voorbeeld de gezamenlijke munteenheid, de euro.
In dit artikel laat ik uitgebreide beschouwingen over het huidige financiele stelsel achterwege en constateren we alleen dat de rente anno 2016 zelfs negatief geworden is.
U leest het goed, banken kunnen geld lenen tegen 0% rente en de rentevergoeding die financiele instituten krijgen is zelfs negatief. Dit houd in dat ze geld moeten betalen om hun middelen te stallen. Op die manier probeert onder meer de Europese Centrale Bank de banken en financials zover te krijgen om hun geld uit te lenen aan ondernemers en consumenten om zo de economie weer op gang te krijgen.
Het demotiverende gevolg hiervan voor de noeste spaarder is dat je dus praktisch geen rente meer krijgt op je spaartegoeden. Het rendement is volledig verdampt.

Al deze veranderingen leiden tot het volgende plaatje in onze huidige situatie:
Het rente niveau van de jongste 10 jarige staatslening is momenteel -0,028% wat dus betekent dat je feitelijk moet betalen om je geld uit te lenen. Vergeleken met bijvoorbeeld de 12,75% uit 1980 is dit een verschil in opbrengst van 12,778%. Geen optie dus.
De hoogste spaarrente die je als consument bij een bank kan krijgen is momenteel 0,8%.
De inflatie, de waardevermindering van je geld, bedraagt dit jaar 0,21% wat dan wel weer beduidend lager is. Belangrijk verschil als je meer dan 25.000,- per persoon hebt (regeling 2017) je ook nog eens vermogensrendementheffing gaat betalen. Deze is in meerdere schalen verdeeld. De laagste schaal gaat uit van een vermogen van maximaal 100.000,- en bedraagt dan 2,9%x30%=0,87% over het meerdere van 25.000,- tot 100.000,-
Heb je dus die zelfde 10.000 gulden, voor het gemak even omgezet naar 10.000 euro, wat eigenlijk ruim 22.000 gulden is.., op je bankrekening staan terwijl je je vrijstelling voor de vermogensrendementheffing al overschreden hebt, dan ziet het plaatje er als volgt uit:

Tienduizend euro gedurende 1 jaar op je spaarrekening wordt 10.080,- euro. Wil je dit spenderen dan is de effectieve waarde in koopkracht 10.058,83
Betaal je vermogensrendementheffing dan gaat daar nog eens 87,51 vanaf. Je houd dus 9992,49 over voor inflatiecorrectie.
U leest het goed, aan het einde van het jaar heb je minder over dan wat je ingelegd hebt.
En hierin zijn de kosten van de spaarrekening die de bank in rekening brengt nog niet meegerekend.
Kort samengevat, sparen levert in dit voorbeeld vandaag de dag 717,51 per jaar minder op voor het zelfde bedrag en dan rekenen we het feit niet mee dat je in euro’s eigenlijk meer dan de dubbele waarde ingezet hebt om dit rendement te behalen.

Er is echter een alternatief voor het klassieke sparen in het ons zo vertrouwde financiële stelsel.
In de volgende posts ga ik laten zien hoe je op eenvoudige wijze weer een rendement op je spaargeld kan realiseren van minimaal 6% met een mogelijk plafond van 12% per jaar met zeer beperkt risico. Dutch FinTech Assets richt zich hierbij volledig op het zichzelf razendsnel ontwikkelende nieuwe financiële stelsel rondom digitale valuta.
Wordt vervolgd!