Titanic batamaz demislerdi ... Bu katamaran batamaz demislerdi...

:۞:••:۞ Türkçe ۞:••:۞:
Bu (ölümü hatirlatan) hikayemi augustos 2014 senesinde sadece cok yakin arkadaslarimla paylasmistim..
Ama karar verdim steemit de paylasicagim cünkü:

• biliyorum ki @safaax okuyacak ♥
• umuyorum ki @jerrybanfield ve sizler sayesinde dünya ile paylasicam 🌎

Simdi kiz kardesim veya ben az detayli rapor veresiye, gelicek metindeki kelimeler birlesimi o gün gercekten noldugunu en iyi sekilde hiza etmeye calisacak. Televizyonlarda ve haberlerde kücümsedigi olayi birde bizim yasadiklarimizla kiyaslayabilirsiniz.

Cünkü bizim ikimizin yasadigi olaganüstüydü. Verdigimiz bir sadakamiz varmis ki koruma altindaydik sanki. Gemideki diger en az 200 yolcularin hicbiri bizim yasadiklarimizi yasamadi Mudanya (Bursadan) Kabatasa (Istanbula) giderken.
Tarih 17. augustos 2014 ve bir aksam öncesi tam gece yarisina kadar eglenir ve dans ederken kül kedisi gibi Taksimden Hisarüstüne giden son otobüsü (559C) yakalamaya calistik. Yani gece 1 gibi uyumaya yatabildik ve ancak 5 saat uyku vaktimiz vardi. Cünkü sabah 6da kalkmaliydik. Hazirlanip Kabatasa giden otobüse bindik. Her zaman ki gibi bugün acaba basimiza ne gelir diye hic bir düsünce ye zaman sarf etmedik. Edemezdik de zaten cünkü cok yorgunduk. Bazen 2 saat sürebilen bir yolculuk o sabah sadece 20 dakika sürdü ve bizde cok erken varmistik. BUDO (BUrsa Deniz Otobüsü)ne bilet almak icin bile erkendik. Gise acilmamisti saat 7:20 de. Biz de ekmek satan amcadan bi kahvaltimizi yapalim dedik. Orada ilk tebessümler ile güne basladik. Cünkü kücük kardesim ekmegin icine girecek secenekler arasinda sirasini cok karistirarak ve sunu da bunuda eklermisiniz diyerek komik hallere düstük. Bizim yorgun halimizi fark eden amca bizimle sempatik bir sekilde dalga gecti ve eglendi. Oranin zeytin ezme sürülmüs ekmegini tavsiye ederiz. Sonra veda ederek Kabatas dan marmara üzerinden Mudanya ya götürecek biletlerimizi almaya gittik.

Talebeler icin 18 türk lirasi (yaklasik 5€ ydu o zamanlar) tutmustu. Hemen ögrenci kartlari cikardik tabi. Benim bogazici universite kartimla tabiki sorun yokdu. Kiz kardesim ama almanyadaki lise kartini gösterdik ve sonuc olarak biletin üzerinde isim olarak: Marie Berlin yaziordu, ve geri dönüste Marie Gymnasium. Sebep icin bir ip ucu: Marie Curie Gymnasium lisesine gidiyordu Berlinde.

Gemiye bindik ve 92 ile 93 numarali oturaklarda geminin alt kisminda yerimizi aldik. Sakin bir yolculukdu. Bizde yorgun oldugumuzdan dolayi hemen uyuya kaldik. Yaklasik bir saat sonra uyandik ve sicak bisey icelim dedik büfe'de. Tam siparisimizi vericektik ama bi baktik satici para sayiyordu ve kafami karistirmayin simdi dedi ^^ Biz de bekledik. biraz gülümsedik. sonra bitmisti ve yanimizda duran arap müsteriyi önce hesaplascakti. O sira bize dediki o arap bir ajan.. satici da bizim yeni uyandigimizi fark etmis olmaliydi ki bizimle dalga geciyordu. sonra arab müsterinin bizimdende daha sakar ve uykulu davrandigini fark ederek hep beraber onunla biraz makara gectik. Sonra sohbetler , nescafeler (sagolsun ismarladi bize)

falan derken 50 dakika gecmisti ve vardigimizdan sonra cikista disardaki kahve de bir cay icmeye ikna etti bizi. Her zaman is sonrasi satici Emin'in ictigi yerden acik cayini getirmisti garson ahmet. beraber denize nazir cayimizi ictikten sonra yolumuza koyulmustuk. Birseye ihtiyaciniz olursa cekinmeyin arayin demisti Emin. Bende numarasiz nasil olcak demistim ve numaralari degistik. Sonra saat basi kalkan otobüsü kacirdik diye dolmus ile yola koyulduk. Bursa merkezinde Ismail amcamiz bizi karsiladi ve gezdirdi. Cok güzel bir gün gecirmistik. Türbelerde, Camilerde ve meshur mezarlikda (Zeki Müren, Koc ailesine mesela) dualarimizi gönderdik. Sonra Uludag yakinlarinda son bir kahve icelim diye tutturmustu ismail amcam : ) iki üc restoranlara girdik ciktik ama icmeden, cünkü pek orada istenmemistik sanki sadece kahve icmek istiyorduk diye. Iskenderimizi yemistik bile tabiki. Zaman ilerliyordu ve Mudanya dan kalkan deniz otobüsümüz 18:45 kalkicakti. Ilaki o kahveyi icecektik ama ayrilmadan önce. Bizi koruparka götürdü ve Tschibo'da kahvemizi (coffee to go) ictik.

Cadde de bekliorduk ve saat 18:10 olmustu dolmusu beklerken. Sahile yolculuk asaga yukari 115-25 dakika sürüyordu. Yani en son veya ondan önceki bir dolmusa binip zar zor yetisdik. Belki de o kahvemizi rahat rahat icip gemimizi kacirsaydik en iyisi olacakti. Ondan sonraki seferler komple dolmus oldugu halde. En kötü ihtimal Bursa da bir gece kalirdik. Neyse ki yetisdik ve gemiye bindik. Biletlere baktik, ve yine ayni yerlere oturmaliydik. Numara 92 ve 93. ozamanlar tesadüf saniordum ama sanirim biz biletleri sabah almistik gidis dönüs diye. yoksa cok acayip olurdu tam ayni yerde yine oturdugumuz 500 oturak arasinda. Ismail amcam ile birdaha telefonlastik ve hersey yolunda , gemi kalkiyor dedik. yetistik dedik.
2-3 Dakika sonra bir anons geldi ve hava durumlar dolayi sarsintilara neden olabilir dedi. Herkese kusmugu torbasi dagittilar.
5 Dakika sonra baslamisti bile. Dalgalar geldi. tam bize karsi. Bu bahsettigimiz gemi bir katamarandir. Alt kismi boslukdur, ve sadece saginda ve solunda "gemi" vardir.

haber sayfasindan resim
böylece bu geminin batmasi imkansizdir diye bahsetmislerdi.. O yüzden bizde hic korku yoktu ve cok egleniorduk gemi ordan oraya sallanirken, hopluyip ziplarken. Durmadan böyle devam etmisti. Hani lunapark treni olur ya, yada ucak havaya kalkdiginda tekerler yerden temasi koptugu an olur ya. Iste bu ondan daha beter di. Arasiz o " boş karın" hissi olusurdu ve adrenalin beyne vururdu. Bizim gibi baska yolcular da eglendi ve bir kac cekimde bulundular:

Bazi baskalarda ama baticak diye korkuyordu ve torbayi hazir tutuyorlardi. Bizde halen korku yoktu. ne bende ne kiz kardesimde. Benim tek korkum, onu da kiz kardesimle paylasmistim. o da, eger bu dalgalar bu pencerelerden birini patlatirsa diye. Cünkü hep vurup durdular, dalgalar büyüde de büyüdü, rüzgar güclendi ve daha da hizli vurmaya basladi. Bu olanlari ailemiz ile paylasmistik whatsapp yaziyla. Su an ayni lunapark trenindeyiz gibi dedik, ama merak etmeyin, biz yüzmeyi biliyoruz diye makara geciorduk.. ve zaten canyelekleri de koltugumuzun altinda yazdik, hersey yolunda.. ailemizden pek umdugumuz cevap gelmemisti.. onlarda rahat rahat berlinde film izliyorlarmis " the day after tomorrow" diye.. benim bildigim kadariyla o film de dogal afetler konuydu..
bende TALAXY NEXUS
telefonumu yine cebime koyup biraz müzik dinliyip ve maceramiza tat katan sesler dinledik. Yani böylece de zaten az kalmis sarjimdan (25%) 1-2% bitirmisimdir. Baktik bu sarsintilar hic durmadan devam ediyor ve insanlarin midesu bulanior.. bi etrafima bakiyim dedim.. bazilari kusmaya baslamisti bile.. sonra o ses ve kokudan dolayi arti geminin sallantilardan dolayi kusmalar cogaldi da cogaldi.. kardesimin bile midesi bulanmaya basladi.. sonra hoplamalar yine cogaldi ve millet bagirmaya basladi, kaptana küfür etmeye basladi.. dönsün artik, bu hava da nasil gidilir diye.. artik kusma torbalari yetmez oldu... insanlar baska torbalar kullandi.. yani bi düsünün yaklasik 250 kisilik yer var alt kisimda.. ve yeterince kusma torbasi kalmamisti.. sonra sarsintilar daha da fecilesti.. benim bile yavasdan midem bulanmaya basladi.. ama yinede iyidim. bünyem saglammis. bende kendi kusmaga torbasini baskasina veriyim dedim.. ha bu arada.. ayaga kalkmak imkansiza yakindi.. hatirlarsaniz gidis de ne güzel cay, nescafe iciorduk.. simdi tam tersine.. icimize bisey alicagimiza disari veriorduk.. neyse ki ben kalkip birisine torbami veriyim derken.. ilk deneme de direk yerime bastirildim yercekiminden. bizde elden ele verdik. Bazilari cocuklarini bu bir oyun diye kandirip sakinlestirmeye calisti.. ve egleniorlarmis gibi yaptilar.. bizde sakalar yapiorduk.. " hepsi bu mu? biz bunun icin mi para verdik? paramizi geri istiyoruz! dedik..nerden bilebilirdik ki 2 gün sonra gercekten paramizi geri alicagimizi..
Simdi acaba neden diye soruyorsunuzdur, sonunda anlatabilirim:
Durmadan devam ettigi icn.. ve dalgalarin arasiz cama daha yüksek güc ile vurdugu icin.. ve o an denizin ortasinda bulundugumuz icin.. etrafimizda hic kara görünmedigi icin..herkes lütfen geri dönsün artik veyatta en yakin adaya götürsün bizi diye yalvarmaya basladilar.. yaklasik bir saat yoldaydik.. Ve kiz kardesim bana sormustu acaba daha ne kadar sürer diye.. benim tahminim vardi ama söylemek istememistim.. cünkü daha coook uzun sürecegini anlamistim.. hic yerimizden oynamiorduk ki.. Bir kac tane daha video cekmistim. Ve satici Emine mesaj atmistim, cok fena sallaniyor diye ve aslinda bu yolculugun iptal edilmesini ögrenmistik.. Zaten Emin satici ya iptal edildi diye mesaj gelmis o yüzden ise gelmemis. Ama geminin böyle hoplamasi normal diye geri cevap vermisti. durumu anlaticak durum yoktu ama bende o an. Son bir vidyo daha cektikten sonra, telefonumu cebime sokarken asaga baktim..ve tam o an bir
PAT !
diye patlama sesi duydum.
Daha ne oldugunu anlamadan önce agzimin icinde tuzlu su tadi aldim. Bu bildigimiz adrenalin den daha fazlaydi.. normal korku dan daha fazlaydi.. O an ilk defa ölüm korkusu duymustum.. Panik duygusu olusmustu.. cünkü tam endise ettigim sey olmustu! Öndeki sol pencere dalgalar yüzünden cami patlatmisti ve deniz suyu normalde kapali olan bir alana girmisti!
Kiz kardesimin yanindaki 91 numarali oturakda oturan adamin yüzüne baktigimizda sasirdik. Adam yüzü kan doluydu. Önümüzdeki 4 sirada (3 kisilik) oturanlar hepsi kan icindeydi ve korkup bagriorlardi. Onlarin korkulari bize de yansidi, bende korkmaya basladim. Sag elim hemen koltugun altindaki can yelegine gitmisti. Tam giymek isterken , kiz kardesimin kendisininkini giymekte zorluk cektini gördüm ve benimkini ona takicaktim. Sonunda beraber basardik ama ve o an, pek dedigimi hatirlamiyorum ama almanca söyle demisim: Tamam, durum ciddilesti!
Yani sanki daha simdi giymeye izinliymisik gibi. Sonradan duymustuk ki Yenikapi ya giden gemi de bizim gibi hoplamis ve hedefine ulasamayip geri dönmüs. Ordaki herkes can yelegini giymis durumdarlardi, fakat orda bir cam bile patlamamisti..
Geri dönelim su cam olayina.. Allaha sükür kimse ölmedi.. en azindan o camlarda iyi yapistirici kullaniorlarki, ayni arabalarda ki gibi. eger patlayinca.. parca parca olup keskin öldürücü silaha dönüsmüyorlar..

Yan bilgisi: Bu metini normal otübüsde Istanbula geri dönerken, mesela F.S.M köprüsündeyken yazmistim

Ama yine geri gelelim daha gecmemis gercege.. Kardesim icin cok endiselenmistim. Öncellikle tabi cok mutluyduk bize bisey olmadigindan. ( Bir gün önce besiktasta yardim topluyan ögrencilere sadaka vermistim, Allaha sükürler olsun bizi korudu). Üstümüzde tek tük cam parcalari varmisimis, fark etmemistik. Bu olaya en yakin oturanlardan olarak en sakin kalanlardik aslinda. sakinligimizi korumak zorundaydik, panige sans vermemek icin. Ve önemli konulardan bahsetmistik. mesela canyelegin isigini degisimli olarak kullaniriz diye, birinin battaryasi biterse diye. yada yanimizdaki az kalan suyu tasaruflu kullanmamiz lazim diye.. ve .. ne kadar üzgün ve aci olsada.. baskalarina karsi belki mesafe kurmamiz gerektiginden.. cünkü insanlar panik oldugunda ister istemez kendisine ve baskalarina zarar verebilirler.. ama yaptigimiz en cok sey dua etmekti.. Hersey düzelsin, normalessin diye.. baska dalgalar artik gelmesin diye.. kara görünsün diye.. baska daha beter bisey olmasin diye.. yoluna girsin yeter dedik.. ama yinede herseye ragmen herseye hazir olmustuk.. cünkü hersey mümkündür.. mesela daha fazla dalgalar kirik camin ordan girebilir.. ozaman bu batmasi imkansiz olan gemi de batar.. icerisi su ile dolarsa gemi tasiyamaz.. insanlar panik icinde saldirir.. yada tehlikeli deniz hayvanlari saldirabilir.. kim bilir.. icerdeki yolculardan yarisi yüzmeyi bile bilmiordur muhakkak.. yüzmeyi birak.. imdat kapisina veya herhangi bir cikisa bile ulasamazlardi batan bir gemide.. dürüst olmak gerekirse.. o siralar ben kendi kendime bir kac senaryo cizmistim yine de nasil basarabiliriz diye.. umut yaratmistim.. ama olaylardan sonra gece yatakda yattigimda düsündüm ki.. aslinda imkansiz olurdu ordan sag saglim cikmamiz.. ne ben ne baska biri... ama bilemeyiz.. ayni nasil katastroflar varsa.. okadar da mucizeler vardir.. o yüzden yapabildigimiz tek sey dua etmekti.. ve satici ya bir mesaj daha yazmistim.. hemen sahil güvenlige haber etsin ve bizleri kurtarmaya gelsinler diye..cünkü kaptanin irtibati calismiyormus diye duymustuk.. polisler telefonumun koordinatlarindan konum belirleme yapabilirler demistim.. yani en azindan bunlari yazdigimi sanmistim.. ama mesajim okadar sacma sapan olmus ki.. ben bile anliyamadim ne yazdigimi.. megerse klavyem sudan bozulmustu.. telefonla aradim, kisaca onun sesini duydum ama o beni duymuyurdu gibi.. cok sesliydi ve chaos olusmustu resmen.. bende kapattim. tek bir mesaj gelmisti: gemi gelior. panik yapmayin.
Herkes telefonlasiordu.. bazilari ambulansi cagriordu.. digerleri sevdiklerini aradilar.. vedalastilar yada onlari cok sevdiklerini söyliyip helallestiler.. bizde ailemize whatsapp dan sesli mesaj gönderdik.. onlari sevdigimizi ve bizim icin dua etmelerini rica etmistik.. ama gec anlamistik ki.. hic bir ses gitmemisti.. mikrofon bozulmustu.. tabi ki o an onu düsünememistik.. ve biraz üzülmüstük..tek " bisey duyulamiyor" diye bir cevap gelince.. önce sandim ki.. bisey anlasilamiyor.. cünkü birde sey yazmistik: sizleri seviyoruz, sahile dogru gidiyoruz, bizim icin dua edin.. tek bunlari okuyunca tabi insan hersey yolunda gibi görünebilir.. o yüzden biraz hayal kirikligina ugramistik ailemizden sadece bisey duymadiklarini ögrenince.. ama belki böyle daha iyi olmustu.. bosu bosuna endiselenmediler..
Aradan 10 dakika daha gecmisti dualar okumakla.. ve dalgalar birden yok oldu gibi.. bi sahil göründü.. nerde oldugumuzu anlamamistik.. son bir vidyo cekmistik

maalesef pek iyi bir tane degil.. koltuklarin üzerindeki kan izlerini gösteren mesela.. en azindan kendimizi cektik ispat olarak.. hangi hareketlere basvurcamizi bilmiordum o an.. cogu herkez hakkini aricak.. bazilari kaptan gelsin ciksin simdi bakalim bi disari diye tehdit ediorlardi.. biz ikimiz sag saglim cikabildik diye sükrediyorduk.. disarda toplanan insanlara sorduk biz nerdeyiz diye.. Mudanya dediler.. Kalktimigiz yere geri varmisik 10 dakika da.. yani bir saat icinde ancak 10 dakikalik yol yapabilmisik.. neyse.. simdi napicaktik? Satici Emin de gelmisti.. sonra geri gitti . uniformasini degistirmek icin, ki birisi satasmasin diye.. 10 dakikaya gelirim siz yerinizden kipirdamayin demisti.. biz önce biraz temizlendik.. cam parcalarindan kurtardik ve temizledik kendimizi.. ama hala ayakkabinin icinde falan her yerimizde varmis.. iyiyki bari suyla beraber solunum borusuna girmemisti.. tabiki hemen ailemize iyi oldumuzu anlatmak istemistik.. merak etmesinler diye (en azindan biz onlarin merak ettigini sanmistik) telefonumun sarji bitmisti.. ve cok aptalca bi hareket de bulundum.. aldim sarj aletimi ve direk priz'e taktim.. Bam diye patladi tabi.. bunu gören ve duyanlar geldi.. onlara olanlari anlattik.. telefonlarini verdiler.. Emini aradik ama cikmadi telefona.. sonra sabahki kahve ye oturduk gene.. Ahmet garsonu cagirdik geldi.. rica ettik acaba Emin e telefon acabilir mi diye.. ama birden bire onu tanimiyordu artik.. hatirliyamadi niyese.. cok uzun sürdü.. sonra anlatirken ya hani sabahlari gelir cok acik cay icer. isden sonra gelir falan ya hani emin abi diye dedigim an.. HAAAaa Emin ABI demez mi? 😃 bende .. yok artik diyip hepimiz gülmekten koptuk.. diger garson nerden geldimizi sordu.. nerde oturdumuzu falan.. bende biraz karisik dedim.. ama yinede 10 saniye icinde cevapladim.. istanbulda ögrenciyim bir dönem icin, berlinde dogdum ama emdene tasindim, bu benim kardesim tatile geldi, gemi istanbula gitcekti. dalgalar.cam patlama. geminin icine su. kan. simdi burdayiz iste.. neyse bu kisa aciklamada komik oldu ve gülümsemeler olustu ve biraz rahatlamalar.. normalizeler gösterdi kendini.. sonunda bi sekilde ismail amcamin telefon numarasini bulduk ve aradik. telefonda bahsetmedim olayi tek bu gece bursa da kalmamiz gerekdigine söyledim. yolda aklini kurcalamasin diye, neler olabilirdi neler olmus diye..
sagolsun agirladilar tabi bizi ve evde televizyonda hemen haberlerde gördük bazi haberleri.. bazi cekimlerde vardi..
türkce haber
katamaran kamera kayitlari
ama sadece bir kac tek tük sarsintilar üst kattan.. tabiki pek bisey olmamis gibi gösterdiler.. 17 yarali dediler.. olabilir.. diye düsünür insan böyle gösterince.. ama bunlari gören tabi gercekten noldunu anliyamazlar.. ne anlar gecirdik.. nasil az kalsin en az 300 insan cani diger tarafa boylucakti.. Ertesi günki seferlerin hepsi iptal oldu.. o yüzden otobüs ile dönmeye mecburduk.. tabiki hem cok daha uzun ve cok daha pahali olacakti.. cünkü herkes oraya yönlendirilmisti..
Istanbula varmadan önce.. yine otobüs ile bir yük gemisine bindik.. bize bu sulardan kacis yokdu.. ertesi günü de ilk gittimiiz yer Deniz müzesiydi ^^ Mudanya ve marmara da olan bitenler artik ilgimizi daha cok cekiyordu..

Simdi kendi kendine diyebilirsin.. neden bukadar uzun bir hikaye yaptin bunu? Ama sen sevdiklerimin arasindasin ve az cok bilirsin ki.. ben uzun uzun yazarim hep.. ve düsündüm ki... tüm arkadaslarima teker teker anlaticam yerine... bir kere herseyi hiza ediyim ve hic bisey unutulmasin ki, abartma veya hafifletmeye yer kalmasin.. hem biraz eglendirici biraz komik ama daha cok etkiliyici ve düsündürücü olmasini istedim.. acaba nasil oluyormus ölümü bu sekilde hatirliyinca.. seninde böyle bi yasam tecrüben oldu mu? paylasmak istermisin?
Ben bu metini olaydan 2-3 gün sonra hemen yazmistim ve pek yazi sekline yada hatalara bakmadim. yazdigimi bile tekrardan okumamistim.. o yüzden hata bulursan senin olsun ;D
Bir taraftan da arkadaslarima sormak istedim.. dava acmalimiyim diye yoksa sadece bir parca olarak kurtulabildik diye sükredip yasamaya devam mi ediyim diye..
Neyse en önemlisi.. bilin ki sizi sevdimi, saydimi ve diyelim ki baska sartlar dolayi bu metini yazamayacak olsaydim, Hakkinizi helal edin, sizlerin de varsaydi eger helal hos olsun canlarim..

Click here for ENG/GER Version