Sevgili Günlük #19 | yola çıkmak
Yolunu şaşıran göçmen kuşlar gibiyiz. Hem bir sürünün peşinden gitmek için kanat çırpıyor hem de bocalayıp dönüp duruyoruz kendi etrafımızda amaçsızca. Ne gideceğimiz yere yaklaşabiliyor ne de çemberin dışına çıkabiliyoruz.
Büyük ve hızlı adımlarla arşınlıyoruz bilmediğimiz yolları, nefessiz kala kala. Yetişmeye çalışıyoruz ama 'nereye?' diye soranlara söyleyecek sözümüz olmadan. Bazen durmak gerekir. Belki bu sayede her yerde her şey olmak isterken; aslında hiçbir yerde tam değil de parça bölük olduğumuzun farkına varırız.
Sanki uçsuz bucaksız bir ormanın içinde kaybolmuş gibiyiz. Birbirinin aynısı gibi görünen ağaçlar arasında daire çize çize ilerleyip, yürüdüğümüz yerlerden defalarca geçiyoruz da çıkamıyoruz içinden bir türlü.
Önüne çıkanları savura savura akan dünya selinin içinden bizi çıkaracak ne bir el aradık ne de sığınabileceğimiz bir liman. Hırs batağına düşüp hayallerimizi, ümidi ve umutlarımızı gömdük. Aydınlıklara nefretle bakıp karanlıkların safına geçtik. Işık saçan insanları düşman bildik ve iyilik yapma azimlerini söndürmek istedik. Kalbimiz kararıp ruhumuz daraldıkça hiçbir yere sığamaz olduk. Evlerimizi genişletiyor, eşyaları yenileyip renklendiriyoruz; ama yine de açlığımızı dindirmeye, susuzluğumuzu gidermeye çare olmuyor.
yürüdükçe yoruyoruz seni yol
insanlık öldükçe nüfus artıyor *
Bir çocuğun gülümsemesi değmiyor gözümüze, bir dost elini tutmuyor, bir şiir naifliğinde, bir şarkının notasında dalıp gitmiyoruz uzaklara. Hep bekliyoruz ama aynada gördüğümüz kişinin de bir beklenen olabileceğini hatıra getirip değişmiyoruz. Görmek istenen rüyanın heyecanından gece boyu uykusuz kalanlar gibiyiz.
bir kere ben
çok uzun bir tren yolculuğunda
evimdeki yatağımı düşünüp
uyuyamamıştım
bu gece neden uyuyamıyorum
evimdeki yatağımda **
Bir de şöyle bir gerçek var ki yola çıkıldıktan sonra, gideceği yeri veya dönüş zamanını düşünmeye başlayan biri hedefine asla varamıyor..
Bazen de uzun bir yola çıkmak, o yolu adım adım hissederek yürümek; yolun sonuna varmaktan daha anlamlıdır. Hele ki bu yolculuk içe doğruysa. Kendini her gün bir kez daha keşfetmek, yeni ben'lerle karşılaşmanın verdiği şaşkınlığı bir müddet sonra üzerinden atarak, kendini karşına alıp onunla konuşmak.. Bu muhtemelen sağlıklı ruhların anlam veremeyeceği bir durumdur. Zaten bu çok da önemli degildir.
sonunda bir soru gibi kaldım yine kendimle
kentin kırık aynasında eksildikçe düşlerim
söyle benim ömrüm bu kente uğradı mı
sahi ben hiç ömrümü kendime yaşadım mı ***
diye uyandım bu sabah
bende bana yer kalmadı'
11.12.18
*ibrahim tenekeci | ** melih cevdet anday |
*** haydar ergülen
Öncelikle ellerinize sağlık çok güzel bir yazı olmuş, sürekli üstünü örtmeye çalıştığım şeyleri araladığı için bu yazı, ben de bir şeyler katayım kendimle ilgili.
Şu an bir yoldayım, gideceğim yeri kesinlikle bilmiyorum, hatta gitmek istiyor muyum diye soracak olduğumda gerçekten hiç istemiyorum. Bu yolda olduğum için sürekli birilerine suç buluyorum, "aslında ben bu yola girmeyecektim, sizler yüzünden bu yola girdim" diyorum ama sanırım bu bahane. Bu yola girmeden önceki başarısızlıklarım sürükledi beni bu yola.
Her akşam yatağa yattığımda yarın her şeyin rüya olduğunu bilerek uyanacağım diyorum ama yarınlar beni hep alt ediyor. İşte ilk cümlede dediğiniz gibi yolunu şaşıran göçmen kuş gibiyim. Çok önceleri hayal kurmayı severdim bu yüzden de hep hayal kurardım. Artık kurduğum hayaller toplumun bizi sürüklediği, yapmamızı söylediği şeylerin hayalleri olmaya başladı. Güzel bir ev, güzel bir araba, çok maaş, güzel sosyal arkadaşlıklar, sosyal aktiviteler... Ama ne yazık ki, geçmişte kurduğum hayaller bunlar değildi.
İşin garip tarafı da ne biliyor musunuz, bunları konuştuğum herkes, ya şu an bulunduğum yoldan çıkmam gerektiğini ya da bu yolu seçmeye mecbur olduğumu söylüyor. Ama kimse demiyor ki, bu yoldan çıkabilmen için şunları şunları yapmalısın. Ve herkese bunlar çok basit geliyor. Evet, şu an benim konumumda yolunu değiştiren insanların örnekleri var ama onlarla her anlamda aynı koşulda mıyız ki ben de o örneklerden birisi olayım. İşte herkesin anlayamadığı nokta da bu. Şartlar eşitlenmeden o örneklerden birisi ben olamayacağım. Bu yüzden işte her gece yattığımda her şeyin bir rüya olması dileğiyle uyuyorum.
Lütfen kusura bakmayın, biraz fazla gevezelik ettim. Ama sanırım gene bazı konularda dolmaya başladım ve bir şeyler söyleme ihtiyacım geldi.
sizi öyle iyi anlıyorum ki, bu düşünceler beni uzun zaman önce esir almıştı; ama ne yazık ki benim suç bulacak birilerim yok etrafımda, bu daha kötü ve tamamen kendi kendine kızma canını acıtmayı isteme hâli..
bunun mümkün olmasını o kadar isterdim ki..
bazen düşünüyorum da bu dünya galiba başka bir alemin kabuslarının yaşandığı yer:)
bir ihtimal daha vardır belki
iyi ki söylediniz, teşekkür ediyorum. 🙏
bazen konuşmak, yazmak bi nebze olsun rahatlık veriyor ve ben de hep böyle anlarda bir şeyler karalamayı tercih ediyorum galiba..
bir ihtimal daha var o da ölmek mi dersin sözü bazen o kadar çok doğru geliyor ki, neden ve nasıl soruları kafamı parçalıyor tamamen. Çok teşekkür ederim değer verdiğinizi görmek iyi geldi.
:) yok o cümlenin sonu iyi değil ben çok düşündüm işin içinden çıkılmıyor sonra.
ben de çok teşekkür ediyorum, benim için buradaki hâlâ değerli olan birkaç kişiden birisiniz, birlikte az mı emek verdik👧
Keşke her şey maddiyat olmasaydı da daha çok birlikte emek verseydik :) Yeni günlüğünüzü bekliyorum
öyle olması gerekiyormuş:)
ama aslında şu an bile herhangi bir yorumda bir aradayız, bu da güzel:)
ben de beklerim o halde👧
Şu yazdıklarını okurken ağlamak istedim bir yumruk oturdu yüreğimin ortasına pismanliktan yada keske yapmasaydim değil onlardan çok şey öğreniyor insan çünkü... yapmak yaşamak ve geçen zaman için en çok... ve hepsinden fazla da olmadan ölmek korkusu... ve daha tarif edilemez bir çok duygu...
ben de yazdıklarını okuyunca üzüldüm, affet🙇🏻♀️
ne desem bilemedim, sözlerinin çoğunu ben de hissediyorum sadece ölüm korkusu kısmı biraz farklı olarak, daha çok onu istemek gibi..
Affedilecek birsey yokki @sudefterim ve üzülme de sen sadece içimizi yazdıklarınla bize hatta belki de en çok bana yansıtıyor tercüman oluyorsun... ölümü istemene gelince bunu hepimiz istiyoruz bazı anlarda ama sen isteme gönlü güzel arkadaşım bence çok mutlu günler yakın sana hissediyor ve Seni seviyorum yüz yüze tanışmamış olsakta kalp kalbi tanırmış ya hani... 🌹🌼💕
sen de isteme sana hele hiç yakışmıyor, ölüm gibi soğuk bir kelime🙅♀️
çok teşekkür ederim, benim için de sen öylesin, tanışmıyoruz ama kelimelerin gücü öylesine büyük ve derin ki sarıp sarmalıyor anında ⚘💜😗
Bu yazı Curation Collective Discord Sunucusunda küratörlere önerilmiş ve manuel inceleme sonrasında @c-squared topluluk hesabından oy ve resteem almıştır.
This post was shared in the #turkish-curation channel in the Curation Collective Discord community for curators, and upvoted and resteemed by the @c-squared community account after manual review.
@c-squared runs a community witness. Please consider using one of your witness votes on us here
teşekkür ederim.. 🙏
Congratulations @sudefteri! You have completed the following achievement on the Steem blockchain and have been rewarded with new badge(s) :
Click here to view your Board of Honor
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPHayatı adım adım hissederek yaşamak dersler çıkartmak ve ona göre yaşama sarılmak bize bu iyi gelir.
Yine harika bir yazı olmuş her satırını iç çekerek okuduğumu belirtmek istiyorum harika bir duygu tercümanısın 🥰
hislerimi hissettirebiliyorsam ne mutlu bana, çok teşekkür ederim canım🙏
Yazdıklarını okuyup da hislenmemek mümkün değil çok etkili bir üslubun ve yazı dilin var 😊
💐 😗
Gedişler de sevgiye dahil, ayrılıklar da. Güzel yazmışsınız.
çok teşekkür ederim, 'ayrılık da sevdaya dahil' sözünü çok beğenirim..👌
Congratulations! This post has been upvoted from the communal account, @minnowsupport, by sudefteri from the Minnow Support Project. It's a witness project run by aggroed, ausbitbank, teamsteem, someguy123, neoxian, followbtcnews, and netuoso. The goal is to help Steemit grow by supporting Minnows. Please find us at the Peace, Abundance, and Liberty Network (PALnet) Discord Channel. It's a completely public and open space to all members of the Steemit community who voluntarily choose to be there.
If you would like to delegate to the Minnow Support Project you can do so by clicking on the following links: 50SP, 100SP, 250SP, 500SP, 1000SP, 5000SP.
Be sure to leave at least 50SP undelegated on your account.
Merhaba. Yazınız C² ekibi değerlendirmesi ile Trliste kürasyon kuyruğu tarafından oylanmıştır. Sevgiler.
teşekkür ederim, sevgiler.. 👧
Keyifle okudum, böyle bir yazıyı okuma fırsatı verdiğiniz icin teşekkür ederim @sudefteri
asıl ben okuyup fikrinizi belirttiğiniz için teşekkür ederim..
This post has received a 1.56 % upvote from @drotto thanks to: @sudefteri.