Sinir Harbi

Bugün gerçekten sinirlerimin yıprandığı çok zor bi gündü benim için. Hatunla Diş Hastanesine gittik. Hava her dışarı çıktığımda olduğu gibi çok kötüydü. İnanılmaz bir rüzgar vardı. Rüzgarlı havalarda benim baş ağrılarım dayanılmaz oluyor. Kafamda müthiş bir basınç oluşuyor. Bu konuda isyankar olmak istemem hiç bir zaman.

Soğuktan şikayetçi olmadım hiç bir zaman, sadece üşüdüm biraz hepsi bu. Üşümeyi de sevdim aslında, hissetmeyi kimsesizleri, evsizleri, insan olduğumu hatırlamayı.

diyor ya hani @avina hocam bu
yazısında, ben de şikayet etmemeye gayret ederim ama bugün gerçekten çok zorlandım.

Olumsuz hava koşullarının yanı sıra bir de hastahanedeki ilgisizlik gerçekten üzüyor insanı. Sanki hemen başından göndermek ister gibi bir tavırları vardı. "Şu dişimi dolgu yaptırmak istiyorum." diyorum. "Yok biz o dişi yapamayız, o diş gitmiş." diyor.
Eşimin bir kaç dişinde problem vardı. Sadece bir dişini çekti ve onun da diğer dişleriyle hiç uğraşmak istemediler. Başka zaman gel diğerlerini halledelim diyebilirdi hani. İşlem bittikten sonra ağzımızı yıkamamıza bile fırsat vermeden gidebilirsiniz diye başlarından savdılar. Yani ne kadar modern bir hastahane olursa olsun, ne kadar son teknoloji cihazlar olursa olsun bir hastahanede içindeki çalışanlar insan olmayınca hiç bir anlamı olmuyor. Neden işlerini hakkıyla yapmaya çalışmazlar, neden insanları insan yerine koymazlar inanın anlamakta zorlanıyorum. Bir insan ne iş yapıyorsa en iyisini yapmaya çalışmalı.

Aslında sinirlerimin yıpranması havayla alakalıydı. Kötü havanın bende baş ağrısı yapmasıyla alakalıydı.

Yoksa alışkınım böyle insanlık dışı muamelelere. Bizim insanımızın en büyük zaaflarından biri belli bir makama ulaşınca kendilerini bir halt zannetmeleri.

Allah'ım o ne rüzgardı öyle. Kafam hala uğulduyor. Bir kaç gündür var bu sıkıntı. Hava şartları insanın psikolojisini direk etkiliyor gerçekten.

Karmakarışık bir şekilde size içimi dökmeye çalıştığım bu yazıyı zahmet edip okuduğunuz için teşekkür ederim.

Hoşçakalın.