BANA GÜZEL BİR GÜN BIRAK GÖKYÜZÜ....

Yağmurlu havaları severim, hafif kararmış gökyüzünü. Soğuktan şikayetçi olmadım hiç bir zaman, sadece üşüdüm biraz hepsi bu. Üşümeyi de sevdim aslında, hissetmeyi kimsesizleri, evsizleri, insan olduğumu hatırlamayı. Ne gariptir ki çoğumuz yağmurdan kaçarız, kaçamayanları düşünmeden, soğuktan şikayet ederiz sadece hayal ile ısınanları düşünmeden. Kar yağışını severim, her yer bembeyaz olunca belki de yeryüzünün en temiz olduğunu düşündüğüm an olduğu içindir. Maalesef bulunduğum şehirde kar yağışı olmuyor, 10 yılda bir belki :) o da fazla kalmıyor zaten, güzel olan herşey gibi. Evet güzel olan herşey çabuk çekiliyor hayatımızdan ya da o güzellik hep yerinde duruyor ama bizim derinimizde olan duygusallık daha acı şeyleri önplana çıkarıp güzelliği bastırıyor bilemiyorum açıkçası. Hayat işte, zaman yuvarlanıp gidiyor ve içinde biz varız.

Sabaha başladım, hüzünlü bir uyanışıyla gökyüzünün, şimdi ise rüzgarlar hakim caddelere tozu dumana katan. Her ne olursa olsun istemekten vazgeçmeyeceğim, içimde zaman zaman beliren mutluluk veren umut ışığıyla birlikte inat ettim. Bugün olmazsa yarın, yarın olmazsa bir gün olsun bana güzel bir gün bırak gökyüzü. Bana güzel bir gün bırak, o gün hiç bir çocuk ağlamasın, o gün kimse aç kalmasın, o gün kimse sokakta kalmasın, o gün kimse kimsesiz kalmasın ki güzel bir gün bırakmış olasın. İnsanlar anlamıyor bizi konuşunca, dağlar, taşlar, ağaçlar anlıyor, onlara da anlatınca anlamayanlar anlamsızca deli diyorlar bize. Şimdi kimse duymadan sana fısıldıyorum, bana güzel bir gün bırak gökyüzü...

Bak ikindi ezanları okunuyor, ben ezanları dinlemeyide severim. Vaktin ses veren habercisi ve ne gariptir ki her şey zamanın su gibi akıp gittiğini haykırırken bunca insan nasıl oluyorda umursamadan yaşıyor. Bana güzel bir gün bırakırsan o gün için umursamamayıda öğret, sadece merak ediyorum nasıl bir duygu, acaba onu da severmiyim?
Sanırım bizim onunla yıldızımız barışmaz, ben hüznü seviyorum, hüzünlü olanları, hüzünden var olanları. Galiba dünya bana göre değil, ya da ben dünyaya. Dünya duygularıma dar geliyor...

Dünde kalan günü bugün paylaşıyorum ve gökyüzü halen ağlamaklı...

e.avina