Kazanılmış Hayat Mı ? Kaybedilmiş Hayat Mı ?

Bugün ne yazacağım konusunda bir fikrim yoktu ve çok da yoğun bir gün geçirdim, bunun için düşünecek bir vaktim olmamıştı. Çok ağır iki dersimin sınavı vardı ve çıktığımda nefes aldığıma bile şükrettim. Birkaç saat önce dolaşmaya çıktım ve birinin sokaklarda dolaşırken insanlara "ben satılık değilim, beni satın alamazsınız" diye bağırdığına tanık oldum. Uzun bir yol boyunca yaptı bunu. O bunları sanki ezberletmeye çalışıyormuş gibi söylerken, kendimi düşünürken buldum. İnsanlara normal görünmeyen o insan mı normal değildi yoksa onun gibi düşünmeyen diğer insanlar mı. O insanın bizlerden tabiki bir farkı yok. Sadece bizim gidecek işlerimiz, okullarımız varken o insanın birası var. Kiminin birası kiminin okulu, nerden baktığına bağlı olarak farkları yok aslında.

Çalışıyoruz, okula gidiyoruz. Bir hayat kurmak için mücadele veriyoruz ve bunları gerçekten istediğimiz için mi yoksa zorunda olduğumuzu hissettiğimiz için mi yapıyoruz ? Mesela ben okula gitmeyi seviyorum. Bölümümle alakalı alabildiğim her dersi alıyorum ama böyle bir dayatmayla şekillendirilmeseydim en baştan toplum tarafından, yapmak isteyeceğim şeyler daha farklı olurdu belki. Seçenekleri biz belirlemiyoruz, belirlenmiş seçenekler arasından bize daha uygun olan seçeneği seçebiliyoruz sadece. Mezun olunca çalışmak bile istemeyebilirim. Sevdiğim bir şeyin eğitimini almış olmakla yetinip daha farklı şeyler geliştirmek istiyorum. Normal bir mezunun seçenekleri belirlenmişken, ben kendi kendime seçenekler yaratmak istiyorum. Umarım bunu yapabilirim. Bir şirkette çalışacak olsam mezun olduğumda, kendimden emin olmama, bunun eğitimini almış olmama rağmen beni binbir türlü "layıklık sınamalarından" geçirecekler ve hazım sistemim bunun ne kadarını öğütebilir bilmiyorum. Şimdi bile para kazanabilmek adına bir sürü şeye katlanmak zorunda kalıyorum. Mezun olmadığım için birçok öğrenci gibi part time bir yerlerde çalışıyorum ve 11 12 saat karşılığında aldığım para buna değmiyor. Kazandığım şeyler, her şeyden daha değerli olan ama geri dönüşü de olmayan zamanımı karşılamaya yetmiyor. Buraya üye olmamın nedeni para kazanmak değildi. Hala da değil. Ben sadece insanların düşüncelerinin değer görme fikrini sevmiştim. Bir düşüncen var ve sen bunu dünyanın her tarafındaki insanlarla paylaşabiliyorsun. İnsanlar profiline fotoğrafların için ya da ismin için bakmıyor, seni diğer herkesten ayıran, seni gerçekten sen yapan asıl özelliğin, düşüncelerin için bakıyor. Burada anonim takılıyorum ve kimseye kendimi beğendirme çabam yok. İnsanların düşüncelerimi okuyup "evet ya, ben de böyle düşünüyorum zaman zaman" demeleri bile yeterli. Başka mecralara bilgilerimi ücretsiz bir şekilde sağlayıp onların benden fayda sağlaması yerine, çok fazla bir bilgimi vermeden düşüncelerimi özgürce paylaşabildiğim ve bana farklı yollarla getirisi olan bir yerin olması benim için yeterli. Anarşik yapımla da alakalı böyle bir komünün içinde olmaktan ve yazdıklarımı paylaştığım beğenen beğenmeyen herkese ulaştığım için mutluyum. "Düşünebilen varlıklar" olduğumuzu, aslında herhangi bir ölçüt yerine sadece düşüncelerimizin bizi biz yaptığını gösteren bu yerde mutluyum. Keşke her yer böyle olabilse

Her insan var olmak için yaşıyor. Yaptığımız birçok şey "ben de varım" demek için. Bazı şeyleri de sırf bunu kanıtlamak için bir zorunluluk olarak gördüğümüzden yapıyoruz. İstediğimizden değil. Bugün o adam bunları söylerken zorunlulukları olmadan söyledi. Hayatı gerçekten kazanmak için mi çalışıyoruz yoksa kaybetmek için mi ? . Bunun üzerine bir süre daha düşüneceğim. Kazandığımız şeyler, "olası yapabileceklerimiz"in boşluğunu dolduruyor mu. Acaba kaçımız iyiki yaşadım, çok da güzel yaşadım, fakat iyi yaşadım diyebilecek. Ya da neden sadece bazı insanlar bunu diyebilecek. Kafamdaki deli sorularla, mantığımla, isteklerimle, dünya düzeni ve toplumla ciddi savaşlarım var ve daha bayrak sallayamayacak kadar da sınavım ve sorumluluğum var. Uyuyup kendime senaryolar üreteceğim ve kendi kendime yaşayacağım onları. Sabah kalktığımda evrenin sırrını keşfedecek değilim ama en azından farkındayım deyip çayımı içerim