Havada kalan düşünceler -1-

Hangimiz potansiyelimizi kinetiğe dönüştürme konusunda iyiyiz ki?

Daha önceki yazılarımda bahsetmiştim. Hayatımızın kontrolünü elimizde tutuyoruz. Yaptığımız seçimler tamamen elimizde. Karşımıza çıkan yollar ise bir noktada kaderciliğe sürüklüyor. Meslek tercihi yaparken seçenekler arasında kararı biz alıyoruz fakat her seferinde seçenekleri belirleyemiyoruz. Biraz daha zorlayalım. Sevdiğimiz işi yapabilmek için belki de muazzam çaba sarf edip sonunda kendimize bir seçenek yaratıyoruz. O yola giriyoruz ve yıllarca yaptığımız işi terk ediyoruz. Artık kendimizi ait hissediyoruz ve eskisine nazaran daha tatmin edici oluyor. Kendi tercihimiz ve başarımız. Peki gerçek potansiyelimize ulaştık mı? Yoksa farklı bir aile ya da çevrede farklı tutkulara sahip olup potansiyelimizi yine kendi seçimimizle farklı kullanabilir miydik?

Ne kadarını kullanabiliyoruz bilemiyorum ama ne kadar kullandığımızı kestirebiliriz. Fakat asıl sorun zaten ne kadarını kullanabildiğimiz.

Yazdıklarım üzerine düşünüp hayatınıza uyarlamanız epey zor. Hatta bana sorarsanız imkansız. Çünkü Eminem'in asıl potansiyeli rap müzik mi? gibi cüretkâr bir soru dahi sorabilecek kadar havada kalan fikirler sunuyorum. Sadece aklımdan geçiyor.

Aynı durumu farklı yollardan açıklama niyetindeyim çünkü şu ana kadar söylediklerimde kendimi iyi ifade edememiş gibi hissettim. Sizlerin yaş grubunu az çok gözlemleyebiliyorum. İstatistiksel olarak bir çoğunuzun "oturmuş" diyebileceğimiz ilişkisi vardır. Hatta belki de evlisinizdir. Peki ne kadar mutlu olursanız olun, dünya üzerinde size en uygun insanla olduğunuzu iddia edebilir misiniz? (bunun gerekliliğini tartışmıyorum) Dünyada yedi milyar insan yaşıyor demiyorum. Birçok nedenden o sayı çok ciddi şekilde düşecektir. Fakat size en uygun insanla hayatınızın herhangi bir döneminde tanışmış ya da yanından geçmiş olmanız bile bence çok büyük bir iddia.

Yine dağınık ve havada kalan şeyler anlattım. Sıkmadan toparlayayım

Gerçek potansiyelimizi asla bilemeyeceğiz. Çünkü doğduğumuz andan itibaren çok fazla yönlendirilmeye maruz kalıyoruz. Bu da istemsiz olarak bir yöne itilmemizi sağlıyor. O nedenle yakın zamanda kendime şunu söyledim.

artık aramayı bırakıp elindekilere bakmanın vakti geldi

Çünkü tatmin olamıyordum. Dışarıda milyonlarca seçenek varken tatmin olamıyordum. Çalışmak istemiyorum başlıklı yazım da bu düşüncelerin ışığında yazılmıştı. Bir süreliğine tatmin olamayan kimliğimden uzaklaşıp elimdekilerin beni tatmin edebilmesi için çaba sarf etme kararı aldım. Potansiyelimin ne kadarı kinetiğe dönüşecek bilmiyorum ama yakın zamanda daha çok kinetik elde edeceğim gibi görünüyor.

gerçek dünyaya açılan lanet penceremden giren ışıkta yazıldı. En kafası karışıklara selamlar.

görsel