Öyle Miyiz?

Resim

Bazı kavramlar vardır söylenildiğinde ilk anlamları o kadar baskındır ki -genellikle- ikincil anlamları hatırlanmaz. Bu kavramlardan biri cömertlik diğeri cimrilik.

Cimrilik nedir sorusunu herhalde genel çoğunluk varyemez durumu olarak ifade eder. Başka anlamları var mı diye baktığımda genel olarak aynı anlamlara gelecek tanımlarla karşılaştım : para ve mal sevgisinden dolayı başkasına bir şey vermekten kaçınma gibi..

Peki cimrilik sadece maddi şeylerde mi olur?

Siz düşünedurun.

Türk Milleti olarak hep cömert olduğumuz düşünülür. Öyle miyiz, aslında öyleyiz. Önceleri Mısırdı, şimdilerde Yemen, Doğu Türkistan, Suriye, Filistin … derken birçok ülkeye yardım elini uzatmaya çalışıyoruz. Bu anlamda cömertiz gerçekten. Peki dairemizi daraltsak?

Başkalarına karşı hem cömert hem merhametli oluyoruz. İyi bir şey. Burada akla gelen bir soru: Ailemize karşı da aynı hassasiyeti gösteriyor muyuz?

Yoksa biz etrafına kibar, evdekilere ise kaba davrananlardan mıyız? Eğer öyleyse ciddi bir samimiyet sorunu var demektir. Bu gösteriş değil de nedir ? “Ne kadar iyi bir insan” denilsin diye yapılan cömertlik / iyilik ne derece anlam ifade eder, Allah(cc) bundan razı mıdır?

Yapılanların tribüne oynamaktan ne farkı var? Kendinize sorduğunuzda ben iyi biriyim diyebilir misiniz yoksa sadece iyi gözüken biri misiniz?

Aklıma gelen bir hadis:

“En hayırlınız, aileniz için hayırlı olandır. Bana gelince ben, aileme karşı sizden en hayırlı olanınızım.” (En hayırlınız ailenize en iyi davrananınızdır, şeklinde de geçiyor)

Etrafımızda çok yetenekli veya fedakar insanlar görürüz. Çok yakınlarımızda belki ailemizin içinde. Belki de arkadaşlarımız arasında. Bazen de olur ki yetenek olmasa da gösterilen emek vardır. Topluma baktığımda beni en çok üzen şey : Emeğe, yeteneğe kıymet vermeme.

Sevgimizi olduğu gibi beğenilerimizi gösterme konusunda da cimri sayılırız. Alışkanlık mı fıtrat mı bilemiyorum ama nedense hep beğenmediklerimizi dile getiririz. Sanki dillendirmek, kusur aramak gibi bir vazifemiz var. Biri bize milyon iyilik yapsa ve bir kötülük yapsa milyon iyiliği unutur hep o bir kötülükten bahsede bahsede ölürüz. Elimizden geldiğince büyütürüz sanki ödül verilecek.

En çok yaptığımız bir hata daha: Kusurları ortaya dökmek. İnsanız elbette kusurlarımız olacaktır, yanlışlarımız da. Kusurları örtmek varken ne kadar da istekliyiz dökmeye. Halbuki dinimiz bize bunu mu emrediyor :

Resulullah (s.a.s.) başka bir hadislerinde:
"Her kim bir müslüman kardeşinin ayıp ve kusurlarını, kimsenin görmediği ve görmesini istemediği şeylerini örterse, Allah'u Teâlâ da kıyamet gününde onun ayıplarını örter. Her kim müslüman kardeşinin meydana çıkmasını istemediği birşeyini ortaya çıkarır ve dile verirse; Allah da onun ayıplarını, kimsenin bilmesini istemediği hallerini meydana çıkarır. Bu suretle kendi evi içinde de olsa onu rezil eder. Müslüman kardeşinin ayıplarını örten, bir ölüyü diriltmiş gibidir. " (Buhârî, Mezâlim, 3; Müslim, Birr, 58; Tirmizî, Birr ve Sıla, 85)

Cimrilik, maddi bir şeymiş gibi gözükse de zamanla kalbimizi esir alır. Birçok kötülüğü de destekler hale gelir. Cömertlik nasıl ki engin merhamet, hoşgörü gibi ulvi duyguları içine alıyorsa cimrilik de kişideki ulvi duyguların ölmesine sebebiyet verir. Dikkat edelim.

Okuduğunuz için teşekkür ederim.