ตราบาปที่ไม่อาจลืม # Sin That Can Not Be Forgotten. {Pt. 3}

Dear Steemian Friends.

---

{ต่อจากโพสต์เมื่อวานนี้}
:::: พอถึง วันคลอด เพื่อนโทรมา บอกให้เราไปหา ที่โรงพยาบาล ดีนะ ที่เจ้านายเรา
ใจดี จะลาเมื่อไหร่ ไปกี่วัน ก็ไม่เคยว่า พอเราไปถึงโรงพยาบาล ปรากฎว่านางคลอด
แล้ว เป็นเด็กผู้ชาย น้ำหนัก เกือบ สี่กิโลกรัม หมอต้อง ผ่าออก เด็กน่ารัก น่าชัง ที่สุด
หน้าตา ผิวพัน เหมือนพ่อ มันมากๆ........โชคดีของเด็ก ที่เกิดมา ไม่พิการ ลึกๆในใจ
เรากลัวนะ เพราะนาง พยายามจริงๆ ที่จะ ไม่เอาเด็กไว้.....แต่เราเคย ได้ยินมาว่า ถ้า
ยาเหล่านั้น ไม่ทำอันตราย ต่อเด็ก มันก็จะ กลับกลาย เป็นยาบำรุงแทน ไม่รู้ว่ามันจะ
จริงแค่ไหนนะ เพราะไม่เคยลอง......แต่เท่าที่เห็นจากเคสนี้ มันอาจจะ มีส่วนก็ได้นะ
:::: ตั้งแต่ เด็กคนนี้ เกิดมา ทำให้ หลายสิ่ง หลายอย่าง ในชีวิตพวกเรา เปลี่ยนแปลง
ไป เราไม่รู้ว่าใคร เป็นคน คาบข่าว ไปบอกพ่อ ของเด็ก แต่ที่รู้ๆเขาโผล่มา ที่โรงพยา
บาล คงเป็นเพราะ เด็กเกิดมา เป็นผู้ชาย ด้วยแหล่ะ ก็เขา เป็นคนจีนนี่นา พอเขาเห็น
ลูก เรารู้เลยว่า เขาต้องกลับ มายอมรับ ทั้งลูก ทั้งแม่ แน่นอน ไม่งั้น คงไม่ถ่อ สังขาร
มาถึงอรัญฯ

:::: และก็เป็นจริง อย่างที่เราคิดไว้ พวกเขากลับมา เป็นตรอบครัว ที่อบอุ่น ส่วนเวลา
5-6 เดือนที่เรา ได้ทำหน้าที่ของพ่อ มันก็เป็นประสบการณ์ที่ดี ที่เราไม่มีวันลืม...ช่วง
นั้น ไม่ว่านางต้องการอะไร? อยากจะกินอะไร? ที่ไหน? เมื่อไหร่? เราก็ต้องถ่อสังขาร
ไปซื้อหา มาให้นาง....แม้กระทั่ง นางอยากจะ ไปแด้นซ์! ใช่ค่ะ ฟังไม่ผิดหรอก ท้อง
ห้าเดือนกว่า เผือกอยากไป สถานที่ ที่มีแสง สี เสียง เราบอกนางว่า "มันจะดีเหรอ?"
นางก็เปลี่ยนใส่เสื้อตัวใหญ่ๆ แล้วบอกเราว่า "ดูสิ มองไม่เห็น ท้องหรอก" แล้วยืนยัน
ให้เรา พามันไป ให้ได้.......เอาวะ ต้องตามใจ คนท้องค่ะ เราก็พานาง ไป ดิสโก้เทค
ใกล้ๆ ที่ทำงานเรา

---

_{Photo By @tookta}

---

:::: แต่หลังจาก ที่นางคลอด ได้ไม่ถึงสามเดือน นางก็โทร มาหาเรา และบอกว่า "มา
รับกูกับลูกหน่อยสิ กูอยากไปอยู่ ที่กรุงเทพฯ" เรางง จึงถามไปว่า "อ้าว! แล้วแฟนมึง
ล่ะ?" นางตอบว่า "มันกลับไป ตั้งแต่วันที่ มึงกลับไปแล้ว" "อ้าว! กูก็นึกว่า มันจะมารับ
มึงกับลูก อะไรวะ?!".....นี่เรา เข้าใจอะไร ตรงไหน ผิดไป หรือนี่?
:::: และแล้ว เราก็ต้อง กลับไปรับ หน้าที่ แทนพ่อของเด็ก อีกครั้ง และในใจเรา ก็คิด
ว่า "ชาติที่แล้ว เราคงเป็นหนี้หรือทำกรรมกับนางและลูก....งั้นก็จงก้มหน้า ใช้หนี้ต่อ
ไปเถิด"....ช่วงนั้นเราต้องทำหน้าที่เป็นกรรมการ ระหว่างนาง กับแฟนของนาง แทบ
ทุกวัน ทะเลาะกัน ได้ทุกวัน หนักๆเข้า ต่างคน ต่างไม่ยอมกัน ก็ถึงกับ ลงไม้ลงมือ ตี

กันจน บ้านแตก.....เดือดร้อนผู้คน ที่อาศัยอยู่ รอบข้าง ต้องวิ่งมาบอกเรา เพราะโรง
งาน ที่เราทำ อยู่แค่ปากซอย.....ไอ้เราก็ ไม่อยากจะยุ่ง เรื่องของ ผัวๆ เมียๆ แต่ก็อด
ไม่ได้ เพราะเด็ก.....สิ่งที่เราทำได้ ในตอนนั้น ก็คือ แยกเด็ก ออกมา แล้วก็ปล่อยให้
พ่อกับแม่ มันตีกันไป ในเมื่อ ห้ามไม่ฟัง ก็ต้องปล่อยสิคะ
:::: เราไม่คิดว่าเรื่องนี้ เขียนแล้ว มันจะยาวขนาดนี้ นี่ยังไม่ถึงตอนที่แย่งลูก และต้อง
ลงทุน ไปขโมยลูก ถึงบ้านเกิด ของแฟนนาง เลยนะเนื่ย
{โปรดติดตามตอนต่อไป} ต้องขอโทษด้วยกับคำพูดที่ไม่สุภาพ

---

Thank you for visiting my post!

ขอขอบคุณ เพื่อนๆทุกคน ที่ติดตาม เรื่องราว ของเราเสมอมา
ขอบคุณทุกคะแนนโหวต + คอมเม้นท์ และกำลังใจที่มีให้กันตลอดมา
ความปรารถนาดี มีให้เพื่อนๆเสมอ
Much Love @tookta