ความพยายามไม่จำเป็นต้องสอน

ทุกวันนี้มักจะเห็นค่ายสมัครอบรมทักษะหลายๆด้าน ไม่ว่าจะเป็น การถ่ายภาพ การวาดรูป หรือการฝึกเขียนหนังสือ

สิ่งเหล่านี้ จริงๆแล้วก็มีผลต่อการเพิ่มทักษะให้มีศักยภาพ แต่มักจะสิ้นสุดเมื่อไร้ความพยายาม

เหตุผลนี้ก็เพราะ ค่ายอบรมต่างๆที่มีเยาวชนเข้าฝึกอบรม มีหน้าที่ให้ชี้นำการฝึกสอนเบื้องต้นเท่านั้น

นอกเหนือจากทักษะเพื่อเป็นมืออาชีพทางด้านการถ่ายภาพ วาดรูป เขียนหนังสือ ล้วนแต่คือการต่อยอดของผู้ฝึกอบรม เพื่อนำไปฝึกฝนและพยายามค้นคว้าด้วยตนเอง

ดังนั้น ค่ายอบรมเป็นเพียงการจุดประกายเพื่อสร้างการริเริ่มต่อสิ่งที่เยาวชนสนใจ มากกว่าผลักดันให้ถึงฝั่งฝัน เพราะสิ่งนี้คือผู้เข้าอบรมต้องพยายามก่อน และค่ายเองก็มีความหวังที่จะผลักดัน

จึงมักเห็นเยาวชนไม่กี่คน ที่หลังจากออกจากค่ายแล้ว ยังคงสนใจในการเรียนรู้ อาจเป็นเพราะไม่มีสนามแข่งให้พิสูจน์ความสามารถ หรือไม่มีใครคอยสนับสนุน

หรืออีกมุมหนึ่ง เยาวชนพยายามไม่มากพอ เพื่อแสดงศักยภาพที่มีอยู่ เพราะเพียงทำผลงานออกมาไม่กี่ชิ้น ก็หวังให้โลกประจักษ์แล้ว

เช่นนั้น การอยู่กับงานและหมั่นฝึกฝนอยู่เนื่องนิดมักเป็นผลดีต่อเยาวชน

เพราะสิ่งหนึ่งก็คือ เมื่อเยาวชนมุ่งมั่นฝึกทักษะเพื่อสร้างศักยภาพออกมาเต็มร้อย แน่นอนหากทำสิ่งนั้นอยู่ต่อเนื่อง และผลที่ออกมาค่อนข้างจะดีเยี่ยม ดังนั้นก็รับประกันเลยว่า แม้จะไม่มีใครสนับสนุน แม้จะไม่เคยลงสนามแข่ง

สักวันก็ต้องมีใครเห็นผลงานที่ดีเลิศแน่นอน

สิ่งที่เยาวชนต้องเก็บเอาไปคิดก็คือ พยายามให้มาก แม้ต้องใช้เวลาสักระยะหนึ่ง แต่ความพยายามที่ซึ่งได้ผลผลิตอันดีเยี่ยม

สักวันโลกก็ประจักษ์เอง โดยไม่ต้องไปเรียกหาใครมาชื่นชม