W minionym ustroju tak właśnie było - zatrzymany o godzinie 10 na ulicy delikwent miał określoną "przynależność".

W UK mundurki są dobrze kojarzone - są częścią wizerunku szkoły, podkreśleniem jej tradycji. U nas, kiedy za ministra Giertycha padła zapowiedź "stroju jednolitego" opór wśród rodziców był ogromny i moim zdaniem zupełnie nieproporcjonalny do sprawy. Również gdy moja córka zaczynała szkołę i na pierwszym spotkaniu poruszona została sprawa mundurków, spora grupa rodziców była bardzo negatywnie nastawiona. Nie wiem, o co właściwie chodzi? Czy to taki nasz wybujały indywidualizm, czy głupie skojarzenia z PRL-em? Ogólnie wygląda to tak, że rodzice nie chcą mundurków i wysuwają argumenty takie jak wysoka cena stroju, strój wybrany kilka lat wcześniej, przez inną radę, tym rodzicom się nie podoba, "moja córka nie lubi spódnic", kamizelka jest niehigieniczna (cokolwiek to znaczy). Cuda na kiju.
Zresztą ci sami rodzice zwykle popierają dziecko, które na apel chce pójść w jakimś losowym stroju i tu pada argument typu "nie będę kupować synowi białej koszuli na głupie dwa apele".

Tak to u nas jest z regulaminami. :)
Porównaj sobie choćby realizację obowiązku szkolnego w UK i w Polsce. Czy w UK byłoby do pomyślenia, że rodzice kupują wczasy przed końcem roku szkolnego (bo taniej) i wyjeżdżają razem z dzieckiem?