Dziwna Książka

Jak już tu kiedyś zeznawałam czytam nałogowo. Bez planu, bez listy ambitnej i alfabetycznie porządkującej znanych i wartościowych - czytam co w ręce wpadnie. Potrafię w ten sposób "wykopać" w bibliotece lektury, które potem ze mną zostają. Niosą ze sobą(przynajmniej dla mnie) cenne wartości choć nikt ich nie uwzględnia w rankingach.

źródłoPixabay

Innym razem mogę natrafić na publikację, obok której też nie da się przejść obojętnie; aczkolwiek z innych powodów.

I właśnie mam przed sobą taką książkę, która... hmm.. to znaczy akcja książki mogłaby być ciekawa. Widać, że przeznaczona jest dla młodego odbiorcy - bohaterka chodzi do szkoły, o pozwolenie na wyprawę pyta rodziców...

źródłoPixabay
W miarę rozwoju fabuły zaczyna "się rządzić" i rozstawia po kątach tak generałów jak i głowy koronowane ale spokojnie można założyć, że przedział wiekowy jej i grona jej przyjaciół to jakieś 11- 13 lat. No... góra czternaście. To by mogło tłumaczyć język jakim książkę napisano, ale... nie tłumaczy.

źródłoPixabay
kilka przykładów:

Strona 29:

Rano profesor zrobił im pobudkę bardzo smakowitym zapachem, który nie pozwolił dłużej wylegiwać się, tylko od razu kazał wstawać do jedzenia.

Strona 31

Zaczęła czuć się bardzo dziwnie, tak jakby zaraz miała mieć rozbita głowę na pół, a jeszcze w swojej podświadomości dodatkowo ujrzała bardzo starą księgę napisaną w jakimś nieznanym języku.[...] W tym przewidzeniu, cokolwiek to mogło być, czy zna książkę , czy nie, poczuła się jak w letargu [..]

Strona 37

Dziewczynom od razu było zabronione zbliżanie się do Świątyni ze względów bezpieczeństwa, więc stały z boku patrząc na ten cały rezultat męskich wyczynów i nieśmiało podśmiewając się za każdym razem, jak tamci lądowali na piachu.

i jeszcze strona 179:

Kiedy każdy z nich miał wokoło siebie inny kolor, przez ułamek sekundy jeden piorun przeszył każdego z królów.[...] Wtedy odbił się olbrzymi płomień, parząc ich w ręce, na co niektórzy z nich krzyknęli, bo całkowicie nie spodziewali się tego. Wiatr odpychał ich teraz wszystkich do ścian, pozostawiając tylko Annhę na środku, która zaczęła powoli unosić się do góry, trzymając insygnium królewskie przyciśniętą do piersi. Nad nią był wciąż ogień, kolorowe energie od królów zaczęły wchodzić w ten ogień, a kiedy całkowicie zniknęły, to ogień z niesamowitą szybkością odbił się wtedy w perle.

Pisownia i składnia oryginalna.

źródłoPixabay

Brakuje mi tutaj komfortu czytania. Po prostu mi brakuje. Jest jakoś tak egzotycznie, że z trudnością przedzieram się przez poszczególne zdania. Mam dwa pomysły tłumaczące skąd taka dziwność.

Pierwszy taki, że książka była pierwotnie pisana w obcym języku -angielskim (?) i została przez autorkę przetłumaczona na polski z pomocą Google'a. Chociaż Gugiel ma tak odjechane pomysły na tłumaczenie, że to raczej nie to.

źródłoPixabay
Czyli książkę napisano w języku nauczonym nie rodzimym. Autorka najprawdopodobniej przekładała w myślach zdania angielskie na polskie zachowując po części składnię "oryginału". To hipoteza oczywiście. Ale na jej poparcie mam na przykład coś takiego:

"Przewidzenie" ze strony 31 to najprawdopodobniej ang. prevision czyli przeczucie. Innymi słowy bohaterka przeczuwała, że zna "widzianą" właśnie książkę; nie miała prze- ani tym bardziej przy-widzeń.

Ale może tak tylko mi się wydaje.

źródłoPixabay
A jaki z tego wniosek?

Język niesie ze sobą cały bagaż historii tworzenia, doświadczeń i transformacji znaczenia poszczególnych wyrazów; niuansów i odcieni. Pisanie w języku zwłaszcza obcym to jak chodzenie po polu minowym. Trzeba beczkę soli zjeść a nawet dwie lub trzy czasem by to obce przyswoić i uczynić własnym na tyle by być zrozumiałym dla innych.

Studenci anglistyki bawią się językiem tworząc takie na przykład określenia: "looking from the mountain" albo "talking through the garden". Żaden native-anglik tego nie zrozumie no bo jakim cudem? Brakuje kontekstu.

My patrzymy z góry oni w dół. "That soldier looked down on his parents". Czyli po naszemu: żołnierz patrzył z góry na swoich rodziców. Im głębiej w język tym trudniejszy "szyfr".

źródłoPixabay
No i teraz próbuj tu się nie bać pisząc cokolwiek po ichniemu. Gdzie to sprawdzić jak zweryfikować by egzotyki uniknąć? Taka techniczna tematyka to żaden problem (zazdroszczę ludziom z branży). Ale język potoczny? Historie z życia, przemyślenia - choćby te najpłytsze... To dopiero wyzwanie.