Kalemimden Süzülenler #10

Daha önce dokuz bölümünü yayınlamış olduğum “Kır Çiçeği” isimli hikayemin onuncu bölümü ile karşınızdayım.

İyi okumalar

Annesi ile zor da olsa telefonda konuşmuş, başından geçenleri bir bir anlatmıştı. Ancak platonik aşk yaşadığı kızı bir türlü söyleyememişti. İçi el vermemişti. Belki annesi bunu duyunca oğlunun yaşadığı bu acı yüzünden daha fazla ıstırap çeker, kalbine daha fazla yük binebilirdi.

Bu yüzden annesine bu konu hariç herşeyi anlattı. Hastane de çok iyi olduğunu, kendisiyle güzel bir şekilde ilgilenildiğini ve aşırı heyecana bağlı kalp spazmı geçirme ihtimalinden dolayı tedbir amaçlı birkaç gün daha kalp fonksiyonlarının normal seyrine dönmesi için hastanede kalması gerektiğini söyledi.

Annesiyle konuşunca rahatlamıştı. En azından artık aklım onlarda kalmayacak diye düşündü. Tekrar eski haline, saf ve temiz duygular ile bağlandığı dünyalar güzeli kıza çevirdi tüm duygu ve düşüncelerini. Artık hastanede belki de son iki günü olabilirdi. Bu iş bitmeli, sorular sorulmalı, öyle veya böyle, doğru veya yanlış, iyi veya kötü, hoşuna gitse de gitmese de tüm cevaplar alınmalıydı.

Şundan çok emindi ki, bu kızla konuşamayacaktı, buna ne kalbi, ne de ayakları dayanmıyor, yığılıp kalıyordu. O halde yazarak duygularını anlatmalıydı. Hemen odasına geçti, çekmeceden çıkarmış olduğu kağıttan bir parça kopardı ve yine çekmeceden aldığı kalemle bir şeyle karaladı.

Sonra kağıdı cebine koyarak koridora çıktı, oturmaktan ve yatmaktan uyuşmuş olan ayaklarını açmak için yürüyormuş gibi yaparak, kızın odadan çıkmasını bekledi. O bekleyiş o kadar uzun sürmüştü ki, artık ayakta duracak hali kalmamıştı. Bulduğu ilk sandalyeye oturdu ve bu şekilde beklemeye başladı. Ne kadar saat oturduğunu kendi de bilmiyor olmalı ki, göz kapakları kapanmış, olduğu sandalyede uyuya kalmıştı.

Devamı gelecek…