"Litwa - obyczaje i zwyczaje": Szczupak (Lideka)
(Lideka)
Jest mniemanie u ludu, iż Żydzi dla tego niejedzą głowy szczupaka, ponieważ w niej są wszystkie narzędzia męki Pańskiej, to jest że kości głowy tej ryby ze swojej postaci są podobne, do kielicha, krzyża, młotów, włóczni i t. d.
W narodowych powieściach szczupak także niepospolitą gra rolę. Lecz te powieści, jak mi się zdaje, nie są nasze Litewskie, lecz przybywsze z Rossyi. Tam, prawie w każdej klechdzie, szczupak występuje na scenę i jako nadprzyrodzona istota działa. Dość tylko jest powiedzieć: "po szczuki weleniju, po mojemu proszeniju" a natychmiast stają przed oczy kryształowe pałace, lecą wojsk zastępy, grzmi muzyka, chudy pachołek Emelija-Duraczok żeni się z królewną, niekotoraho carstwa, niekotoraho gasudarstwa i t. d. i t. d. Powieści w Litwie opowiadane w których wspomina się o szczupaku, są dosłówném powtórzeniem Rossyjskich, z małemi odmianami.
Poprzednia część: Boża-Krówka (Petrelis)
Następna część: Jarzębina (Szermuksznis)