Pomysł dobry, tylko czy dyskusje na tematy religijne mogą w naszym kraju być pozbawione brzemienia kodeksu karnego (art. 196). Bo jeśli zostaniemy w regułach formalnej dyskusji, bez wulgaryzmów, obrażania się wzajemnie i dyskutowania o ideach czy filozofiach, to czy nie znajdzie się ktoś, kto interpretując argument lub ripostę poczuje się urażony i to zabije debatę? Widzę to codziennie w tej domenie. Ateista albo ktoś kto krytykuje założenia religijne dostaje "strzały" od osób wierzących, że atakuję ich osobiste przekonania, ze ich to personalnie "boli". A to pierwsza przesłanka do zastosowania kodeksu karnego. I samo widmo takiej reakcji często powoduje, że nie wysuwamy pewnych argumentów, nie wchodzimy w debaty z osobami religijnymi...bo albo możemy otwarcie prezentować poglądy i argumentacje bez patrzenia na osobiste poglądy widowni, albo nie rozmawiajmy w ogóle.

Bez poczucia bezpieczeństwa z obu stron, nie ma prawdziwej debaty, dyskusji. A dla niektórych mówienie o faktach, rzeczywistości jest obraźliwe. A jak oni wierzą w cos odwrotnego, to mogą to uznać za obrazę ich uczuć religijnych...to równia pochyła, blokada, która jest problemem. Zwłaszcza w debatach publicznych.

A jak wiemy - ideowcy czy fanatycy nie będą przebierali w środkach, gdy nie będą mogli wygrać w cywilizowanej dyskusji.

Zatem - jestem jak najbardziej za konstruktywna dyskusją. Tylko jak to zrobić, żeby zabezpieczyć rozmówców przed takimi sytuacjami. A wraz z rozwojem społeczności, ryzyko będzie rosło. Ciągła asekuracja nie jest dobrym motorem napędowym do dyskusji. Jest jej hamulcem. Nie chcę za każdym razem musieć mówić, czy pisać - "nie mam na celu obrażenie niczyich uczuć religijnych"...po czym powiem coś co ich urazi, bo tak wyglądają fakty...bez sensu... A nie powinienem odpowiadać za to, jak ktoś odbierze moje słowa, odpowiadam tylko za to co powiem, nie za to jak zostanie to zinterpretowane czy odebrane.