Tak się składa, że rzeczywiście z jedną z moich babć tworzę podgrupę gdyż mamy podobne wartości. Z moimi rodzicami mam zupełnie różne spojrzenie na świat, stąd też więcej rozmawiam z babcią i w razie jakichkolwiek problemów idę do niej a nie do rodziców.
Nie postępowałabym zgodnie z własnym sumieniem gdybym "nie oszczędzała krytyki" w stronę moich rodziców w opisanej przez ciebie sytuacji, ja po prostu taka nie jestem... Gdyby tak było oczywiście mogli by czuć się urażeni. Ale czy ja byłabym winna gdyby to babcia źle wyrażała się na temat moich rodziców w rozmowie z moim dziadkiem, który też jest w naszej podgrupie? Czy mimo, że słowa nie były wypowiedziane przeze mnie ani nawet w mojej obecności rodzice powinni być na mnie źli?
W większości grup tworzą się podgrupy... No może w przedszkolu panie przedszkolanki jak najbardziej zachęcają dzieci do tego by wszystkie bawiły się wspólnie by inne nie czuły się odrzucone. Ale jesteśmy dorośli, nie lubimy wszystkich i wszystkiego... Czy w szkole kumplowałaś się z wszystkimi po równo, bo budowanie swojej ekipy najbliższych koleżanek i kolegów mogło by wywołać zgorszenie wśród klasy? Bo przecież klasa jest grupą...