Nowoczesny portret polski. Skrócony przegląd (postscriptum)

część V

Jednak tak ten cykl nie może się zakończyć. A więc będzie jeszcze uzupełniane co jakiś czas kolejnymi postami Postscriptum, w którym będą się pojawiać różne ciekawe polskie portrety, którym warto poświęcić chwilę uwagi.

Na początek Portret malarza z młodzieńcem Antoniego Blanka. Prawdziwe wyzwanie dla wszystkich historyków sztuki łamiących sobie głowy nad algebrą spojrzeń i gestów, które tworzą ukrytą akcję w obrazie. „Młodzieniec” (chyba w tym samym wieku co i malarz) patrzy na malarza ale wskazuje na widza oglądającego obraz. Malarz nic nie wskazuje bo ma w lewej ręce pędzle (tych użyje później) a w prawej sztyft, którym zaraz zacznie nanosić kontury, ale czyje? Czyżby widza patrzącego właśnie na obraz? Czy to znaczy, że każdy odnajdzie się w jego sztuce, niezależnie od czasu i miejsca? Bardzo odważne domniemanie ale może jest w nim trochę racji.