W ST Jahwe nie gniewa się i nie jest okrutny dlatego, że taki jest naprawdę. Jest tak przedstawiony, bo ludzkie poznanie pozwala w okresie starotestamentowym na tylko takie rozumienie świata i dzieł bożych. Na przestrzeni wieków, od Tory, poprzez Proroków, do Nowego Testamentu i czasy ostateczne dorastamy, dojrzewamy do rozumienia Bożej Miłości, Miłosierdzia. Generalnie, przez wieki dojrzewa humanizm. Kodeks, z innej beczki, Hammurabiego, wydawał się niezwykle miłosierny w czasach jego powstania. Jak to, tylko oko za oko? A dziś prawo oko za oko, ząb za ząb wydaje się nieludzkie. Jednym z krzewicieli przebaczenia jest Jezus z Nazaretu. Nawet w ostatnich czasach o ile dojrzeliśmy. Np mamy prawa dziecka. Także -ludzkie widzenie Boga nie czyni Jego samego w Jego istocie niedoskonałym. Niedoskonałe jest ludzkie postrzeganie. Z kolei kiedy się czyta Testament, cóż, to trudna lektura i potrzeba pewnego trudu, wglądu, żeby odpowiednio go zinterpretować. Jezus przychodzi do domu Izraela, bo wie, że tego potrzebują dzieci narodu wybranego. Takiego Mesjasza zrozumieją - nie mają jeszcze przecież za grosz w głowie pomysłu, że zbawienie można rozszerzyć poza naród wybrany. Ortodoksyjni Żydzi nadal mają z takim myśleniem problem, po tylu latach. Poprzez historię z Syrofenicjanką Jezus przełamuje pewien bardzo trudny dla Żydów schemat, tak trochę metodą kruszenia. Cała ta ustawka z tą kobietą ma na celu zasianie ziarna, rozmiękczenie obserwatorów wobec nadchodzącego rozszerzenia łaski zbawienia na pogan. Grzechy natomiast istnieją - ale przecież Jezus nie zmywał w Jordanie swoich grzechów, tylko grzechy śmiertelników, których przyszedł zbawić. Jezus w Jordanie bierze na siebie grzechy tych, którzy przyszli się oczyścić do Jana i tych, którzy potem przyjdą do Niego po oczyszczenie - najpierw obmywa je wodą, potem własną krwią.