Piwo to powstało w 2015 roku jako część limitowanej seri ,,Wildcards”, malej eksperymentalnej warki i już wtedy zrobiło wielką furorę. Miano zaprzestać jego produkcji jednak odzew zachwyconej społeczności BrewDoga zapobiegł wycofaniu tego piwa ze sprzedaży. Okazało się ono na tyle udane, że stworzono wersie leżakowaną w beczkach po żytniej whisky, jednak niedane mi było jej spróbować. W skład piwa wchodzą słody Carafa, Crystal, Dark Crystal, Extra Pale oraz żytni, z których powstało stosunkowo mocne piwo zawierające 7.2% alkoholu. Chmiele to Chinook, Citra oraz Magnum, które dodawane były aż 10 razy, a rezultatem tego jest stosunkowo wysokie IBU na poziomie 70 punktów. Prezencja jest nienaganna. Mamy tu doczynienia z brązowym klarownym piwem z ciemnobursztynowymi przebłyskami oraz beżową pianą, która daje dość dobry lacing. Aromat jest bardzo zgodny ze składem, występują tu ciężkie nuty słodowo-żytnie, które kontrowane są nutami chmielu, świerkową od Chinook’a oraz cytrusową od Citry. Smak jest umiarkowanie słodki, i doskonale uzupełniają go świerkowo-żywiczna oraz cytrusowa goryczka. Mimo stosunkowo wysokiej zawartości alkoholu nie jest on wyczuwalny, co daje pijalne, acz zdradliwe piwo i wypicie zbyt wielu pokali, może się bardzo źle skończyć o poranku. Na uwagę zasługuje również grafika na puszce, która jest dziełem Joe Wilsona Piwo oceniam wysoko na 3.75/5 i żałuje, że nie mogłem spróbować wersji leżakowanej w beczkach po żytniej whisky.

Artykuł jest kontynuacją mojego cyklu o BrewDogu. BrewDog Camden oraz Punk IPA - Recenzja, BrewDog Indie Pale Ale - Recenzja oraz BrewDog Slot Machine - Recenzja

Więcej recenzji piw z BrewDoga już wkrótce. Na zdrowie!