Dobra riposta, ostatni akapit jest bardzo ciekawy, upvote zdecydowany :) Piszę to z góry, bo mam w głowie komentarz rozmyślający na głos tezy z tego wpisu, i nie chcę by to co napiszę dało wrażenie, że wpis jako taki mi się nie spodobał i, że ja znów tylko taki krytyczny. Bo wpis spodobał się, zmusił mnie do myślenia i stąd raczej ten komentarz. :)

Walczymy o przetrwanie, walczymy o pozycję w społeczeństwie, walczymy o nasze ideały [...] Jestem ciekaw czy ktoś z was z pełnym przekonaniem mógłby zaprzeczyć: nie moje życie to nie walka, to pokój i harmonia. Wątpię by tacy byli. Taki jest po prostu ten świat że musimy ciągle o coś lub za coś walczyć.

Tak, walczymy o ideały, dobro naszych dzieci i pozycję w społeczeństwie. Nasze życie to ciągła walka, być może. To moim zdaniem nie implikuje jednak od razu, że potrzebne są też wojny inne niż te nasze życiowe, czyli wojny militarne.

Używasz tutaj trochę szerszego znaczenia słowa "wojna" niż to militarne. I dzięki temu, że "wojna" obejmuje w tym wpisie też batalie znane nam z codziennego życia, tę walkę o ideały, pozycję w społeczeństwie etc. to możesz przeskoczyć do wniosku, że w takim razie wojny militarne są tak samo naturalną częścią życia. Bo skoro wojny "naszych żyć" są ich częścią, jak zapewne większość czytelników może przyznać. to te militarne, skoro też są "wojnami", też są częścią żyć, tak jak wszystkie tarcia.

Nie do końca mnie to przekonuje, uważam to odrobinę za granie znaczeniem słów. Bo można mówić o "wojnie o utrzymanie pokoju na danym terenie" czyli czymś antywojennym militarnie. Można też mówić o wojnie o zajęcie terenu jakiegoś państwa które najeżdżamy jako agresor, a można o wojnie o jakiś ideał. To różne rzeczy i muszą być rozpatrywane oddzielnie w pewnym stopniu. Życie nie jest gładkie i wolne od konfliktów i pewnie nigdy nie będzie. I może to dobrze. To nie znaczy jednak, że nie możemy walczyć ( ;) ) o świat bez wojen państw, szczególnie militarnych.

Jak wspomniałem, państwa są i muszą być odzwierciedleniem natury człowieka, bo to my je tworzymy.

Z tym też bym dyskutował, ale nie jakoś stanowczo, bardziej "myśląc na głos". Ciekawe to jest co napisałeś. Myślę, że pojedyncza osoba, tłum, społeczeństwo i państwo to są różne byty. Każdy z nich może zachowywać się i mieć inne właściwości. Jedna rzecz, że nasza prywatna osoba przy własnej rodzinie zachowuje się inaczej niż przy szefie lub kolegach - to są role społeczne. Druga, że w odpowiednim tłumie, w jakimś kontekście, możemy być inni niż nasza prywatna osoba, działamy inaczej gdy wtopimy się w grupę ludzi jako aktywna ich część. Dlatego tłum nie jest jedynie sumą charakterów które go tworzą, gdyż samo istnienie tłumu te charaktery modyfikuje, jest czymś więcej, nowym tworem.

Tak samo społeczeństwo jako takie jak i całe państwo nie musi mieć takich samych właściwości, natury, co pojedynczy "ludź" z których się składa. Skala, kontekst, to może różnić "naturę" państwa od "natury" pojedynczego człowieka. Tak samo jak woda pod postacią lodu i pary ma inne właściwości. I może właśnie to jest jedna z potencjalnych zalet państw - by uwydatniały dobrą część natury człowieka, a temperowały tą "złą", upraszczając.