တစ္သက္တာ အမွတ္တရ (သိမ္း)
ထိုစဥ္ ျပည့္စံုက " ေဟ့ေကာင္ေတြ .. ေ႐ွ႕ဆက္မသြားေတာ့နဲ႔ ..အဲ့ေနရာမွာ
ခ်ိဳင့္အႀကီးႀကီး႐ွိတယ္ .. အရင္က ကမ္းက အဲ့ခ်ိဳင့္ႀကီးေအာက္ဘက္နားမွာ .. ခုက ေရတိုးလို႔ ဒီအထိတက္လာတာ ..
ေ႐ွ႕ဆက္မတိုးနဲ႔ေတာ့ .. "
ငေကာင္းႏွင့္ ၿငိမ္းသူတို႔ ျပည့္စံုစကားေၾကာင့္
ေနာက္သို႔ တြန္႔သြားၾကေလသည္။
ကြၽန္ေတာ္ ျပည့္စံုစကားကို ဂ႐ုမစိုက္ပါ ..
ဒီေကာင္က ေနရာတကာ ဆရာႀကီးလုပ္ရမွ ေက်နပ္သူ။ သူေျပာသည့္အတိုင္း ေ႐ွ႕ဆက္မသြားပါက အလိုလိုေနရင္း
သူစကားနားေထာင္သူမ်ား ျဖစ္သြားေပ
လိမ့္မည္။ ကြၽန္ေတာ္ ထို႔သို႔ ဘယ္ေတာ့မွ
အျဖစ္မခံႏိုင္ပါ။ အရင္ကတည္းက ျပည့္စံုအေပၚ အျမင္မၾကည္ေသာ ဓာတ္ခံကလည္း႐ွိထားသည္။ ယခု လူသိလူတတ္ႀကီးပံုစံႏွင့္ ဆရာလုပ္တာကိုလည္း နည္းနည္းမွ
မေက်နပ္ႏိုင္။ ကြၽန္ေတာ္ ေ႐ွ႕ဆက္တိုးလိုက္သည္။ တစ္လွမ္း .. ႏွစ္လမ္း .. သံုးလွမ္း .. ဘာခ်ိဳင့္ ဘာက်င္းမွ ႐ွိမေနပါ ။ ကြၽန္ေတာ္ ျပည့္စံုကို ေလွာင္ျပံဳး ျပံဳး ျပလိုက္ရင္း ေနာက္တစ္လွမ္းထပ္တိုးလိုက္သည္။
ဟာ ....
ကြၽန္ေတာ္ေျခေထာက္ေအာက္တြင္ ေအာက္ခံေျမသား႐ွိမေနပါ ။ လံုးဝ ေနရာအလြတ္ႀကီးထဲကို ေျခ ေထာက္လိုက္သလိုခံစားရၿပီး ရင္ထဲ ဟာ ခနဲ ျဖစ္သြား၏။ ရင္ထဲ လိႈက္ခနဲ ခံစားမႈနဲ႔အတူ လူက ေရေအာက္ပါသြားသည္။
ေရေအာက္ေရာက္သြားေသာ္လည္း ေအာက္ခံေျမသားႏွင့္ ေျခေထာက္မထိေသးေခ် ။ အေပၚျပန္တက္ရန္ ကြၽန္ေတာ္ ေျခေထာက္မ်ားကိုလႈပ္ၿပီး လက္မ်ားကို ျပာယာခတ္စြာ
ယမ္းလ်ွက္ ကူးခတ္ၾကည့္မိသည္။ မရ .. ဘယ္လိုမွ အေပၚျပန္တက္လို႔မရ ။ ထိုစဥ္ အသက္ေအာင့္ထားေသာ ႏွာေခါင္းဆီမွ ေလကို အငမ္းမရ ႐ွဴခ်င္ေနမိၿပီ။ ႐ွဴလို႔မရေသးဘူး ဆိုတာ သိေပမယ့္ လံုးဝ ေအာင့္ႏိုင္စြမ္းမ႐ွိေတာ့ေခ် ။ သြားၿပီ .. ငါေရနစ္ေသေတာ့မွာပါလားဆိုေသာ အေတြးတို႔က ေျခာက္လွန္႔လွ်က္။ အသက္ေအာင့္ထားတာၾကာ၍ ႏွလံုးက ပံုမွန္ထက္ ႏွစ္ဆခန္႔အခုန္ျမန္လာကာ ႏွလံုးခုန္သံ တဒုန္းဒုန္းအသံကို ျပန္ၾကားေနရ
ၿပီး ဦးေခါင္းတစ္ခုလံုး မူးမိုက္ေနၿပီ။ နားထင္နားဆီမွ တဒိုင္းဒိုင္းခုန္ေနေသာ ေသြးေၾကာတို႔က ေပါက္ထြက္ေတာ့မည့္အလား ခံစား
ေနရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းမ႐ွိေတာ့ပဲ ပါးစပ္ေရာ ႏွာေခါင္းဆီမွပါ အသက္႐ွဴ လိုက္မိသည္။ ႏွာေခါင္းႏွင့္ ပါးစပ္ထဲသို႔ ေရေတြ အလံုးအရင္းဝင္ေရာက္လာသည္။ မ်က္လံုးေတြစပ္ဖ်ဥ္းကာ အေမွာင္ထု တစ္ခုထဲသိို႔ တျဖည္းျဖည္း တျဖည္းျဖည္း ကြၽန္ေတာ္တိုးဝင္သြားေနသလို ခံစားေနမိသည္။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ထမ္းေျပးေနသလိုခံစားရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဝမ္းဗိုက္ထဲမွ ေရမ်ား အလံုးအရင္းႏွင့္ ႏွာေခါင္းဆီသို႔ ပါးစပ္ဆီသို႔ ...
ေနာက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ပါးစပ္ဆီမွ ေလမ်ား ဝင္လာသည္။ ရင္ဘတ္ထဲ ဝင္လာေသာေလတို႔ေၾကာင့္ တင္းခနဲျဖစ္သြားသည္ ..တစ္ခါ ႏွစ္ခါ သံုးခါ .. ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္ကို တစ္ခုခုဖိထား၏ ။
ဖိလိုက္ .. ႂကြလိုက္ .. ဖိလိုက္... ႂကြလိုက္ ...
ကြၽန္ေတာ့္ေ႐ွ႕မွာ႐ွိတဲ့ အေမွာင္ထုသည္ တျဖည္းျဖည္းပါးလားက မွံဳ ျပျပ အလင္းေရာင္ေလး ေတြ႔လိုက္သည္။ ေသေသခ်ာခ်ာ အားယူၿပီး ၾကည့္လိုက္မိသည္။ အလင္းေရာင္ မွံုဝါးဝါးေလးမွ တျဖည္းျဖည္း လင္းလာေပၿပီ ....
ထိုစဥ္ .. အသံတစ္သံ ၾကားလိုက္ရသည္ ..
" သတိရလာၿပီ .. ေဟ့ေရာင္ေတြ ဒီေကာင္သတိရလာၿပီဟ .." ဒီအသံကို ကြၽန္ေတာ္
ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိတာေပါ့ ..
ျပည့္စံုအသံမွန္း ေကာင္းေကာင္းသိေနၿပီမို႔ ျဖည္းျဖည္းျခင္း မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္မိ၏။ မံႈဝါးဝါး
ျမင္ကြင္းမွ ပီပီျပင္ျပင္ ျမင္လာရေပၿပီ ။
ငေကာင္း ... ၿငိမ္းသူ ... ကြၽန္ေနာ္ကို ငံု႔ၾကည့္ေနၾကသည္။ ေနာက္ၿပီး ... ျပည့္စံု ...
ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းက ကြၽန္ေတာ့္ကို အံ့အားသင့္ကာ မွင္သက္သြားေစသည္။
ျပည့္စံု မ်က္လံုးမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ေလ ...
ေနာက္ျပီး ... ေနာက္ၿပီး ..
" သတိ ျပန္ရလာတာ ေတာ္ေသးတာေပါ့ကြာ .. ဒီလိုေတြေတြျဖစ္မွာစိုးလို႔ ငါအတန္တန္တားေနတာ .. ေ႐ွ႕ဆက္မတိုးပါနဲ႔ ေ႐ွ႕ဆက္မတိုးပါနဲ႔ ဆိုၿပီး .. မင္းငါ့စကား နားမေထာင္ဘူးကြာ .. ငါက မင္းတို႔ကို ဆရာလုပ္တာမဟုတ္ဘူးဟ .. စိုးရိမ္တာ ..စိုးရိမ္တာ
မင္းတို႔ေကာင္ေတြ ငါ့ကို အျမင္ကတ္ေနမွာမွန္းလည္း ငါသိတယ္ .. ငါ့ကိုမေခၚရင္ အိမ္နဲ႔တိုင္မယ္ဆိုလို႔ မင္းတို႔ငါ့ကို စိတ္ဆိုးေနမယ္မွန္းလည္းသိတယ္ .. ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ဘူးကြာ ..ေရမကူးတတ္တဲ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ငါမပါဘဲေတာ့ ဘယ္လိုမွ ျမစ္ဆိပ္ဖက္
အသြားမခံႏိုင္ဘူးကြာ .... "
ကြၽန္ေတာ္ အေျခအေနကို သေဘာေပါက္သြားသည္ .. ဘာစကားမွ မေျပာႏိုင္ေအာင္လည္း စြံ႔အ သြားခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္အျမင္ကတ္ေနေသာ ၊ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ဆိုးခဲ့ေသာ ျပည့္စံုက သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပီသစြာ ကြၽန္ေတာ့ကို ကယ္ခဲ့ျခင္းပါ ။
ကြၽန္ေတာ္ကသာ ...
ကြၽန္ေတာ့္ ဘက္ကသာ ... သူ႔အေပၚ ....
ကြၽန္ေတာ္ ဘာစကားမွ မဆိုႏိုင္ဘဲ ျပည့္စံုကို
တင္းၾကပ္စြာဖတ္ထားလိုက္မိပါေတာ့သည္ ..
ႏွစ္ေယာက္စလံုး
မ်က္ရည္စေတြကိုယ္စီ နဲ႔ေပါ့ ...
ဝမ္းသာလို႔ က်တာလား ၊ ဝမ္းနည္းလို႔လား
ကြၽန္ေတာ္မသိေတာ့ပါ ...
သိဖို႔လည္း ဘယ္ေတာ့မွမႀကိဳးစားေတာ့ပါ ....
(ၿပီးပါၿပီ)
Written by @myanmarpyithar
MSC 103
က်ီးကန္းလိုေပါ့ အျပင္မဲေနေပမယ့္ အတြင္းျဖဴေနတဲ့ျပည့္စံုၾကီးေပါ့ဗ်ာ။ဇာတ္သိမ္းေကာင္း ဇာတ္လမ္းေကာင္းပဲကိုျမန္မာေရ။
ေက်းဇူးပါ အစ္ကိုေရ .. လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ရင္းကို သူ႔အျပဳအမူ သူ႔သြင္ျပင္ကိုၾကည့္ၿပီး ဆံုးျဖတ္မေစာၾကေစလိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးပါဗ် ..
မေသလို႔ပဲေတာ္လွျၿပီ။
မေသလို႔ ဝမ္းသာရသလို သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ စိတ္ရင္းကိုလည္း သိလိုက္ရလို႔ ေပ်ာ္ရပါတယ္ မအိေရ ..
Congratulations! This post has been upvoted from the communal account, @minnowsupport, by myanmarpyithar from the Minnow Support Project. It's a witness project run by aggroed, ausbitbank, teamsteem, theprophet0, someguy123, neoxian, followbtcnews, and netuoso. The goal is to help Steemit grow by supporting Minnows. Please find us at the Peace, Abundance, and Liberty Network (PALnet) Discord Channel. It's a completely public and open space to all members of the Steemit community who voluntarily choose to be there.
If you would like to delegate to the Minnow Support Project you can do so by clicking on the following links: 50SP, 100SP, 250SP, 500SP, 1000SP, 5000SP.
Be sure to leave at least 50SP undelegated on your account.
Thank you .
ေတာ္ေသးတာေပါ့ေအ မေသေကာင္း မေပ်ာက္ေကာင္း
ေတာ္ေသးတယ္ ေျပာရမွာပဲ မစုေရ .. ႏို႔မို႔ဆို မေတြးဝံ႔စရာေတြ ျဖစ္ေတာ့မွာ ..
ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ဆိုတာမ်နဴးေပါ့
အမွန္ပါပဲ အစ္မေရ .. တစ္ခါတစ္ေလ အေပ်ာ္အတြက္ ဘဝကို စြန္႔လြတ္သြားၾကရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ျမင္ေနရ ၾကားေနရ လို႔ပါ အစ္မေရ ..
Good ေတာ္ခ်က္ ျမန္မာျပည္သားျႀကီး
ဇာတ္သိမ္းေလးက good
ဟီး .. ေက်းဇူးပါ ကိုႀကီးေရ .. ဆက္လက္ႀကိဳးစားပါ့မယ္ဗ် .. အားေပးပါအံုးဗ်ာ ..
ဇာတ္သိမ္းေကာင္းတယ္ဗ်ာ goodပဲ
မနည္းဖ်စ္ညႇစ္ၿပီး ေရးထားရတာ အစ္ကိုေရ .. ခုလို အားေပးေတာ့ ေပ်ာ္ၿပီဗ်ာ .. ေက်းဇူးပါဗ် ..
သူင္ခ်င္းေကာင္းPသတဲ့ျပည့္စံုဘဲ
တကယ္ပါပဲဗ်ာ .. သူ႔လို သူငယ္ခ်င္း ပိုင္ဆိုင္သူမ်ား မ်ားမ်ား ခ်စ္ေပးၾကပါဗ်ာ ..
ေတာ္ေသးတယ္ေနာ္ ျပည့္စုံကယ္လို႔
ဟုတ္ပါ့ ကိုေအာင္ႀကီးေရ .. သူ မကယ္ ေသဖြယ္ပဲ႐ွိေတာ့တဲ့ ဘဝပါဗ်ာ ..
ကြ်န္ေတာ္တို့လဲေရမကူးတတ္ေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါအခက္ေတြ့တယ္
ေရကူးေလးေတာ့ သင္ထားသင့္တယ္ဗ်ိဳ႕ .. အေရးၾကံဳရင္ သံုးလို႔ရတာေပါ့ဗ်ာ ..