ေသာကမ်ားနဲ႔ တစ္ေန႔တာ

ဒီေန႔ေတာ့ စာေရးသူအေနနဲ႔ ေသာကဗ်ာပါဒေတြ အလြန္ပြားမ်ားရတဲ့တစ္ေန႔ပဲ။အေၾကာင္းက ဒီလို...
မနက္ေစာေစာ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ကိုေလဆိပ္လိုက္ပို႔ရတယ္။သြားမဲ့သူက ဝီရိယ မရွိ၊အပ်င္းႀကီးပီး အိပ္ယာထေနာက္က်ေတာ့ သူ႔ကို ေဒါသထြက္ရ။Check-in time မမီမွာစိုးလို႔ ကားကိုအျမန္ေမာင္းရေတာ့ သူမ်ားကားနဲ ၿငိမလိုျဖစ္တာ ႏွစ္ခါ၊မီးနီျဖတ္မိတာတစ္ခါ။

အဲ့လို လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္နဲ႔ဧည့္သည္ကိုေလဆိပ္ပို႔ၿပီးသကာလ မနက္စာကို ကတိုက္ကရိုက္စားၿပီး passportရံုးကိုေျပးရျပန္။ေနာက္က်တတ္သူမ်ားရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း စာအုပ္ထုတ္မဲ့ကာယကံရွင္က
ခ်ိန္းထားတဲ့အခ်ိန္ကိုေရာက္မလာေတာ့ သူ႔ဆီ ဖုန္းတဂြမ္ဂြမ္ဆက္ ရ၊ေသာက ဗ်ာပါဒထပ္ပြားရျပန္တာေပါ့။စာအုပ္ထုတ္ၿပီးသြာရင္ သံရံုးကိုထပ္သြားရမွာမို႔ သံရံုးဝင္ဖို႔လိုအပ္တဲ့ စာ႐ြက္စာတမ္းျပင္ဆင္ခိုင္းတဲ့သူကို ဖုန္းဆက္ျပန္ေတာ့လည္း ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက နိႀတီျပန္ၿပီးသား စာ႐ြက္စာတမ္းေတြကိုလာမေပးပဲ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ေနတယ္ဆိုလို႔ သူ႔ကိုတစ္ခါ ဆူပူရ။အခ်ိန္မီလာေပးဖို႔ ေျပာရ။

အဲ့ဒီလိုနဲ႔ passportစာအုပ္ထုတ္ၿပီး လိုအပ္တဲ့စာ႐ြက္စာတမ္းေတြျပင္ဆင္ၿပီး သံရံုးကိုဆက္လက္ခ်ီတက္၊သံရံုးမွာ လုပ္ရမဲ့ကိစၥေတြၿပီးလို႔ စိတ္ေမာလူေမာနဲ႔ နာရီၾကည့္မိေတာ့ ၂နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ထမင္းကမစားရေသး။နီးစပ္ရာဆိုင္မွာ ထမင္းဝင္စားရင္း မိုးလင္းထဲကစႀကံဳေတြ႕ရတဲ့ ဘဝအေမာေတြကို ျပန္ေတြးမိၿပီး စားၿမံဳ႕ျပန္ ေဒါသထြက္ရ၊ေသာကထပ္ပြားရနဲ႔ ဗ်ာပါဒထပ္မ်ားမိျပန္တာေပါ့။မနက္ထဲက စိတ္ညစ္စရာ၊စိတ္ရႈပ္စရာ၊အလိုမက်စရာေတြပဲ ႀကံဳေတြ႕ေနရတာ။

ဒီေန႔ group4 ရဲ႕ proတင္ရမဲ့ေန႔ျဖစ္တာေၾကာင့္ အားတဲ့အခ်ိန္ေလး proတင္ထားသူေတြရဲ႕ vote,mentလိုအပ္တာေလးေတြၾကည့္ဖို႔ လိုင္းေပၚတက္ေတာ့ က်န္တဲ့သူမ်ားက ဝိုင္းဝန္းကူညီၿပီး လိုအပ္တာေတြေျပာျပ၊ရွင္းျပထားတာေတြ႕ရေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာေက်နပ္မိျပန္ေရာ။မနက္ကေန ေန႔လည္အထိ စိတ္ခ်မ္းသာရတာဆိုလို႔ အဲဒီတခုပဲရွိတယ္။အဲဒီအတြက္လည္း group4မွအဖြဲ႕ဝင္မ်ားကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။
ျဖစ္ရပ္အစံုအလင္ကေတာ့ အဲဒါပါပဲဗ်ာ။

က်ြန္ေတာ္တို႔လူသားေတြဟာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ပူပန္စရာေတြ၊အလိုမက်မႈ ေသာကဗ်ာပါဒေတြနဲ႔ ေလာကရဲ႕အပူေတြေနာက္လိုက္ရင္း မၿပီးဆံုးနိုင္တဲ့ေလာကခရီးရွည္ႀကီးကို ဆက္ေနၾကရအံုးမွာပါပဲ။စိတ္ညစ္စရာ၊စိတ္ရႈပ္စရာေတြၿပီးရင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ရမဲ့အခ်ိန္ေတြလည္း ႀကံဳရအံုးမွာပါပဲ။ဘာပဲေျပာေျပာ အခ်ိန္တန္ရင္ အရာအားလံုးကၿပီးသြားၾကမွာပဲ။အဲဒါကို မၿပီးနိုင္မစီးနိုင္ျဖစ္ၿပီးခံစားေနၾကတဲ့ က်ြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေတြကို ျပင္ဆင္ဖို႔လိုအပ္ပါေၾကာင္း....တစ္ေန႔တာႀကံဳေတြ႕ရတဲ့ ဘဝအေမာမ်ားထဲမွ သံေဝဂယူရင္း တင္ျပလိုက္ပါတယ္။ဒီေနရာမွာ ႀကံဳႀကိဳက္လို႔ ငယ္စဥ္တုန္းကဖတ္ဖူးတဲ့ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို သတိရမိတာေၾကာင့္ စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

Sorrow

"In this sad world of ours sorrow comes to all and it often comes with bitter agony. Perfect relief is not possible except with time. You cannot now believe that you will ever feel better. But this is not true. You are sure to be happy again. Knowing this, truly believing it will make you less miserable now. I have had enough experience to make this statement."

Abraham Lincoln

ကဗ်ာေလးမွာေဖာ္ျပထားတာကေတာ့....

"က်ြန္ပ္တို႔ရဲ႕ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းစရာ ကမ႓ာႀကီးထဲမွာ ေသာကဗ်ာပါဒေတြဟာလူတိုင္းဆီေရာက္လာမွာပါ။
မၾကာခဏ ေရာက္လာတတ္ၿပီး၊လာတိုင္းလည္း ခါးသီးတဲ့ နာက်င္ခံစားမႈမ်ိဳးေတြနဲ႔ေပါ့။
လံုးဝသက္သာရာရသြားဖို႔ဆိုတာေတာ့မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။အခ်ိန္က မကုစားေသးတဲ့အထိေပါ့။
အခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ သက္သာရာရလိမ့္မယ္လို႔ေတာင္ မယံုၾကည္နိုင္ဘူး။
ဒါေပမဲ့ အဲဒါမမွန္ပါဘူး။
မင္းထပ္ၿပီးေပ်ာ္ရအံုးမွာ က်ိန္းေသပါပဲ။
အဲဒါကိုသိရင္၊အမွန္တကယ္ ယံုၾကည္ရင္ အခုလက္ရွိခံစားေနရတဲ့ စိတ္ေသာကမီးေတြ အနည္းငယ္ေတာ့ ေလ်ာ့ပါးသြားမွာပါ။
သည္လို အတိအက်ေျပာနိုင္တာ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြေၾကာင့္ပါ" လို႔ အေမရိကန္နိုင္ငံမွာ တစ္ခ်ိန္က ၾသဇာအာဏာႀကီးမားခဲ့တဲ့ သမၼတႀကီး ေအဘရာဟင္ လင္ကြန္း က သူရဲ႕နာမည္ႀကီးကဗ်ာျဖစ္တဲ့ "Sorrow"ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးမွာေဖာ္ျပထားပါတယ္။

က်ြန္ေတာ္တို႔လည္း ေရာက္ရွိလာမဲ့ေန႔ရက္ေတြမွာ ေသာကဗ်ာပါဒေတြႀကံဳလာမွာရွိသလို၊
ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာေတြကိုလည္း ႀကံဳေတြ႕ရမွာမလြဲပါပဲ။ဘာပဲေျပာေျပာ အခ်ိန္တန္ရင္ အရာအားလံုးၿပီးဆံုးသြားမဲ့ ဒီေလာကႀကီိးထဲမွာ အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားရင္း၊အေကာင္းဆံုးေတြကိုသာေမ်ွာ္လင့္ရင္း ေပ်ာ္႐ႊင္စြာျဖင့္ ဘဝခရီးကို ေရွ႕ဆက္လွမ္းနိုင္ပါေစလို႔...ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္။

Photos credit - Google Image