ခုတေလာ ဘာျဖစ္ေနမွန္း မသိေပ။ တခုခု ျဖစ္ခ်င္ေနမွန္းေတာ့ သိ၏။ သို႔ေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႔ ျဖစ္ခ်င္မွန္းကို မသိေနေပ။ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အရ ေနေကာင္း က်န္းမာေနသူ တေယာက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း စိတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ အားျဖင့္ တခုခု ျဖစ္ေနသည္ဟုေတာ့ မိမိ ကိုယ္ကို သိ၏။ ခက္တာက ဘာျဖစ္ေနမွန္း မသိျခင္း ျဖစ္၏။ သင္တန္းေတြ ပံုမွန္သြား၏။ လုပ္စရာ ရွိသည့္ လုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားကိုလည္း မပ်က္မကြက္ႏွင့္ လုပ္၏။ သို႔ေပမယ့္ စိတ္က အနည္းငယ္ ေ၀ေလေလ ျဖစ္ခ်င္ေန၏။

တခါသားမွ မိမိ ရွင္သန္ ေနထိုင္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေမးခြန္း မထုတ္ခဲ့ဖူးေပ။ သို႔ေပမယ့္ ယခု ရက္ပိုင္းမွာေတာ့ ထိုအေၾကာင္းကို ေသခ်ာလည္း စဥ္းစားေနမိ၏။ ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနထိုင္ဖို႔ကို မိမိ ကိုယ္ကို လူမွန္း သိတတ္စကလည္းက ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးသား၊ ေရြးခ်ယ္ထားၿပီးသား။ ခုထိလည္း ေပ်ာ္ေအာင္ ေန၏။ ေနာင္လည္း ေပ်ာ္ေအာင္ေနထိုင္ ဦးမည္ ျဖစ္၏။ သို႔ေပမယ့္ ကိုယ္တေယာက္ထဲ ေပ်ာ္ေနရံုျဖင့္ မရေသးေပ။ လူဆိုတာ အသိုင္းအ၀ိုင္း ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ မလား။ မိသားစု အတြက္လည္း ထည့္ေတာ့ စဥ္းစားဖို႔ လိုေသးသည္ကိုး။

ထိုသို႔ ေျပာသျဖင့္ မိသားစုကို ဂရုမစိုက္သူ တကိုယ္ေကာင္းသမားဟု မထင္ၾကေစလို။ မိသားစုကို တခါသားမွ ဒုကၡ မေပးခဲ့ဖူးေပ။ က်ေနာ့္ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ခဲ့ရသည္ ဆိုၿပီး သိပ္မရွိလွေပ။ တကၠသိုလ္ တက္ႏွစ္ သာမန္ထက္ ရွည္ၾကာသြားသျဖင့္ ေငြေၾကးအားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိဘမ်ား၏ စိတ္ခံစားမႈ အေပၚ သက္ေရာက္မႈ အနည္းငယ္ေတာ့ ရွိခဲ့၏။ ထိုက္သင့္သေလာက္ေတာ့ မိသားစု အထူးသျဖင့္ မိဘမ်ားကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ထားေပးခဲ့ပါ၏။ သို႔ေပမယ့္ ယခုထက္ ပိုမိုၿပီး ေပ်ာ္ေအာင္ ထားလို၊ ထားခ်င္ေသး၏။

တကိုယ္ေရ တကာရ ဘာအပူအပင္မွ မရွိဘဲ သာသာယာယာ ေနႏိုင္လြန္းလွေသာ က်ေနာ့္ကို အေမက စိတ္ပူေလ့ ရွိ၏။ ငါ ေသသြားရင္ မင္း ဘယ္လို ေနမွာလဲ။ မင္း အမေတြက သူတို႔ အလုပ္ႏွင့္ သူတို႔ အေျခက်ေနၿပီ၊ မင္းပဲ။ ထိုစကားကို အေမသည္ မၾကာမၾကာ ေျပာေလ့ ရွိ၏။ အစပုိင္းကေတာ့ အေမ ထို စကားေျပာတိိုင္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရ၏။ သို႔ေပမယ့္ ေနာက္ပုုိင္းမွာ ၾကားရဖန္ မ်ားလာေတာ့ သိပ္ထူးထူးျခားျခား မခံစားေနရေတာ့ေပ။

အေမက က်ေနာ္ စာသင္သည့္ အလုပ္ႏွင့္ ေရရွည္ မရပ္တည္ ႏိုင္မွာကို စိတ္ပူေနျခင္း ျဖစ္၏။ အင္းေလ မိဘ ဆိုေတာ့ စိတ္ပူမွာေပါ့။ က်ေနာ္ကလည္း ေအာင္ျမင္သည့္ သင္တန္း ဆရာ တေယာက္ အျဖစ္မွ မရပ္တည္ႏိုင္ေသးကိုး။ ခုထိေတာ့ ႀကိဳးစားေနရဆဲ၊ လုပ္ရွား ေနရဆဲကိုး။ အေမကလည္း က်ေနာ့္ကို စိတ္ပူသလို၊ က်ေနာ္ကလည္း အေမ့ကို စိတ္ပူ၏။ အေဖက မရွိေတာ့ဘူးကိုး။ အေမ တေယာက္ဘဲ က်န္၏။ အေဖ့တုန္းက ျပဳစု လုိက္ရတယ္ ဆိုေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ေလး မလုပ္ေပးလိုက္ရေပ။ အေဖ့ကို ဆံုးရံွုးလိုက္ရတုန္းက ေတာ္ေတာ္ေလး ခံစားလိုက္ရ၏။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ၾကံဳရမည္ကို သိေပမယ့္ တကယ့္ တကယ္ ၾကံဳလာေတာ့ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔က အေတာ္ေလး ခက္ခဲ၏။

ဆက္ပါဦးမည္

Don Jaun

MSC 31