bizim büyük çaresizliğimiz

Barış Bıçakçı’nın en çok tutan ve sinemaya da uyarlanmış olan romanı “Bizim Büyük Çaresizliğimiz” dışardan bakıldığında çok klişeymiş gibi görünen bir hikayeye sahiptir.

Kısaca özetleyecek olursak, çocukluktan beri yediği içtiği ayrı gitmemiş, biri kel biri göbekli iki arkadaşın aynı evde beraber yaşadıkları bir kıza (Nihal) aşık olmalarını ve bu kızın aynı zamanda bu iki arkadaşın (Ender ve Çetin) yurt dışında yaşamakta olan yakın bir arkadaşlarının kız kardeşi olmasıyla beraber gelişen olayları içeriyor.
Kitapta geçen şu cümleler aslında kitabın içeriğini çok güzel özetliyor:

“O yıl bahar bize eksik yanlarımızı, hiç tamamlanmayacak şeyleri hatırlatarak gelmişti. Yarım yamalak bulutlar, sahanda yumurta güneşi, neremizi ısıttığı belli olmayan bir sıcaklık. Burnumuzu mu, kalbimizi mi yoksa kasıklarımızı mı?”

Bundan daha fazla içerik hakkında bilgi vermeyi düşünmüyorum. Daha çok yazarın olay örgüsünü okuyucuya yansıtırken kullandığı üslup ve dil ve anlatım özellikleriyle yazıma devam edeceğim.
Yazarın kalemi, edebi olmak için kendini zorlamayan ve aynı zamanda edebi akımlara doğrudan bağlı kalmayan bir yapıya sahip olduğu için kitabı okurken bir şeyler yazmak için kendini zorlayan ya da anlaşılmamak için yazı yazan birinin yazdıklarını okuyormuş hissine kapılmıyoruz.

Yapılan örneklemeler hayatın içinden olduğu için okuyucunun kendinden bir parça bulmasını sağlayacak nitelikte ve karakterlerin psikolojik analizleri de fazla mübalağaya kaçmadan yapıldığı için yeterli seviyede inandırıcılık sağlıyor.
Beğelenilebilecek yanlardan bir diğeri de -bana göre en güzel yanı- kitabın herhangi bir mesaj verme kaygısı taşımıyor oluşu. Benzer konuyla geçmiş dönemlerde yazılmış bazı aşk romanları gibi ideoloji propagandası yapma gereği duyulmadan yazıldığı için okuyucuyu herhangi bir tarafa çekme ya da itme özelliğini barındırmıyor. O yüzden bu kitabı, roman adı altında bize alegorilerle dolu didaktik eserleri okutmaya empoze eden yazarlardan sıkılanlara önerebilirim.

Karakter tarifleri oldukça yalın ve aynı zamanda edebi. Olayın, baş karakterlerden biri tarafından anlatılması da yazarın okuyucuyla arasındaki duvarı yıkmasını sağlıyor. İlk cümlelerden son sayfalara kadar hiç sıkılmadan, her ne kadar tavsiye etmesem de tek oturuşta okunabilecek nitelikte bir kitap ve bunda diyalogların fazlasıyla uyumlu olmasının etkisi yadsınamaz.
Eğer sürekli benzer tarzda yazılmış romanları okumaktan sıkıldıysanız bu kitabı size önerebilirim. Klişe gibi görünen konu sizi ön yargılarınıza yenik düşürmesin, konunun işleniş biçimi konuyu kamufle edebilecek kadar özgün ve sıradışı olduğu için, sıradan bir aşk romanı okumak zorunda kalmıyorsunuz ki zaten ortada bir aşk hikayesinden çok, temelleri fazlasıyla sağlam olan bir dostluğun hikayesi var. Zaten bu kitabı, Türk ve Dünya Edebiyatındaki benzerlerinden ayıran özelliklerden biri de budur.