سیر تکامل بشر در دوره‌ی نوسنگی

همانطور که در پست قبل گفته شد، انسان نخستین پس از اینکه آشنایی زندگی با محیط خود را پیدا کرد و شرایط زندگی و همچنین شرایط آب و هوایی برای ادامه زندگی در محیط اطراف و خارج از غار فراهم شد، اقدام به مهاجرت به خارج از غار کرد و غار فقط به‌عنوان پناهگاهی برای او محسوب می‌شد. بدین ترتیب بود که سکونت از غار به محیط اطراف برای انسان فراهم شد. سپس انسان شروع به استفاده از سنگ‌ها و ساخت بناهای سنگی و استفاده از سنگ به عنوان ابزاری برای انجام کارها و شکار و غیره کرد.

آثار بسیار زیادی مربوط به دوران میان سنگی وجود دارد که دیدن آنها بسیار جالب است. بعد از دوره میان سنگی انسان‌ها به تدریج با ورود به محیط طبیعت و برخورد با حیوانات و همچنین بهبود شرایط آب و هوایی توانستند اقدام به کشاورزی نمایند. تا پیش از این زمان، شکار حیوانات مطمئن‌ترین راه تغذیه برای انسان‌ها بود. از این دوره به بعد، با بهره‌گیری از کشاورزی و جمع‌آوری محصول و ذخیره‌ی آن توانستند راه جدیدی برای تغذیه‌ی خود فراهم کنند.

در طی همین دوران «نوسَنگی»، به تدریج انسان‌ها آموختند که می‌توانند حیوانات اطراف خود را اهلی کنند، و علاوه بر استفاده از گوشت و فرآورده‌های لبنی آنها، می‌توانند از آنها برای تسهیل کارها به خصوص در امر کشاورزی استفاده نمایند.

اولین بار در برخی نواحی جنوب غربی آسیا (یا همان منطقه‌ی خاورمیانه) شواهدی از کشاورزی و اهلی کردن برخی حیوانات مثل بز و گوسفند و همچنین سگ مشاهده شده است. باستان‌شناسان شروع دوره نوسنگی را در حدود ۱۰ هزار سال پیش می‌دانند.

به تدریج انسان‌ها توانستند برای تسهیل در انجام کارها چرخ را اختراع کنند. معتقدند که قایق نیز در همین دوره‌ی نوسنگی ابداع شد و مورد استفاده قرار گرفت.

بعد از اینکه انسان‌ها شروع به کشاورزی کردند، به تدریج یکجانشینی رواج پیدا کرد و با بهبود وضع زندگی زاد و ولد بیشتر شد و روستاها ساخته شدند. معمولاً انجام کشاورزی و باغداری و نیز دامپروری و دامداری در روستاها پیشرفت کرد و به دنبال آن قاعدتاً صنایعی مانند سفالگری، بافندگی، و ریسندگی نیز اضافه شد.

در این دوران، به‌تدریج، بناهای محکم‌تر با مصالح مطمئن‌تر ساخته شد و همچنین برای توسعه کشاورزی روش‌های جدید آبیاری و آبرسانی طراحی شد.