Bilimkurgu Öyküsü - Bağımsız Sinema - Bölüm 1

“Akıntıya karşı kürek çekmek yorar be abi, gerçekten gerek yok” dedi Timur. Kolay evet diyen bir yapımcı değildi. Götürdüğüm her projede uzun uzadıya dil dökmem gerekmişti.

“Abyss ortalığı silip süpürdü. Bağımsız yapımcıların çoğu topu attı. Beni sorarsan can çekişiyorum.”

“Projeyi doğru dürüst dinlemedin bile.”

“Yalnızlığın Buğusu harika bir projeydi. Bana sorarsan bir başyapıt. Gel gör ki paramızı zar zor çıkarmıştık. O zaman bu namussuzlar Abyss’i bu kadar geliştirmemişlerdi. Geçen sene Mustafa Fatsalılar’la Karanlık Güneş’i çektik. Dört dörtlük bir film. Sonuç? Bak aklıma geldikçe hâlâ elim ayağım titriyor. Bağımsız yapımcı olayı bitti abi.”

“Sigaraya alıştırır gibi alıştırdılar milleti o ruhsuz filmlere.”

“Hasılatın yarısını alıyor, alsın, eyvallah, maliyetler de biraz düşüyor çünkü. Ama birader her şeye karışıyor. Öyle bir sistem ki film senin olmaktan çıkıyor. Ben yapımcı olarak bu kadar sıkılıyorsam yönetmenleri düşünemiyorum bile.”

“Şablonlarla yapılan şeyler kalıcı olmaz. Seyirci sıkılır bir süre sonra.”

“Çocuk okutuyorum ben abi. Bunun daha üniversitesi var. Bak sana bir şey söyleyeyim. Biz daha ölmedik, kimse ekmeğimizi elimizden alamaz. Bütçeni yarıya indireceksin, Abyss’i bütün ayrıntısıyla inceleyeceksin. Sonra tekrar konuşacağız. Şimdi diyebilirsin ki sen neden incelemiyorsun. İncelemez olur muyum, inceledim, Abyss sisteminde film yapan dostlarımdan dinledim, ne bulduysam okudum. Senin yönetmen olarak bakış açın farklı olur tabii. Ateş olmayan yerden duman çıkmaz derler. Onları kendi silahlarıyla vurmamız lazım. Bilmem anlatabiliyor muyum?”

“Gayet iyi anladım, ne yapabileceğime bir bakayım” diye cevap verdim. Timur uyanık çocuktur, bol paralı maganda yapımcı tiplemesi vardır ya hani, onun tam tersi. Bulunduğu yere adım adım yükselerek gelmiştir. Bütçede kısıntı yapmayı düşünmüyordum. Abyss de doğrusu pek ilgimi çekmiyordu. Ancak bunları Timur’la tartışmak için henüz erkendi.

Timur’un bürosundan çıkar çıkmaz telefonum çaldı. Fiyatı üçüncü kez indirmemin ardından arabama nihayet alıcı çıkmıştı. İlk jenerasyon uçan otomobillerden olan Audi F12’mle vedalaşma vaktim gelmişti. İşlerim eskisi gibi yoğun değildi, acil bir ihtiyaç durumunda pekâlâ hava taksi kullanabilirdim. Arabayı alacak olan çocuk çok heyecanlıydı; belli ki F12 modelini zamanında gözüne kestirmiş, yıllar boyunca hayalini kurmuş ve nihayet alabilecek duruma gelmiş. Satış işlemini tamamlayıp paramı alınca birikmiş altı aylık kiramı ödedim, arkadaşlarımdan almış olduğum ufak tefek borçları temizledim ve Selin’i arayıp akşam ne yaptığını sordum. Yemek teklifimi nazlanmadan kabul etmesine memnun oldum, meteliğe kurşun attığım için kaç zamandır arayıp sormamış olmamı mevzu etmedi.

Selin’le Moda’da belediyenin hologram kuşlarıyla dolup taşan ağaçlara bakan bir lokantada buluştum. Simli kısa saçları, yüzüne yeşil bir ışık düşüren tasarım eseri şapkası ve omuzlarını açıkta bırakan baskılı bluzuyla Selin aylar sonra yeniden karşımdaydı.

“Çok zamandır ortalarda olmadığına göre yeni bir film projesi var” dedi Selin.

“Proje var ama sponsor yok” diye cevap verdim.

“Ufak tefek seslendirme işlerini saymazsak ben de işsizim.”

“Kahraman bakkallar süpermarketlere karşı savaşıyordu, şimdi sıra sinemacılarda.”

“Bakkallar en azından süpermarket gözetmeni oldular, bizde o da yok” dedi Selin.

“Bakkallar yenilmiş olabilir ama biz kazanacağız” dedim.

Selin’in yüz ifadesinden sözlerime şaşırdığını anladım, ancak bu konuda yorum yapmamayı tercih etti. “İlke ne yapıyor?” diye sordu.

“Çalışıyor galiba. Pek sık görüşmüyoruz.”

“İyi çocuktur İlke, sen de fena bir baba sayılmazsın, neyi paylaşamadığınızı anlamıyorum.”

“Geçenlerde beni çocukluğu boyunca ona kötü davranmakla suçladı. Yaptığı hiçbir şeyi beğenmemişim. Sorumluluğu başkasına yüklemek kolayına geliyor.”

“Sen beni de beğenmezdin. İlke’nin neler hissettiğini anlayabiliyorum.”

“Size yönelik bir tutum değil, kendimi de beğenmedim hiçbir zaman.”

“Dünyayı hiçbir zaman olduğu gibi kabul etmedin.”

“Sanatçı böyle olmalıdır.”

“Her sanatçı böyle değildir, hatta diyebilirim ki çoğu dünyayla barışık."

“Yani öyle bir manzara çiziyorsunuz ki sanki size sürekli kötü sözler söylemişim.”

“Tenezzül edip bir şey söylemezsin, ama karşındaki hisseder. Sen ve yüksek standartların.”

“Böyle bir konuşma yapabileceğimiz hiç aklıma gelmezdi.”

“Benim de aklımda yoktu. Konusu açıldığı için söyledim. Dost acı söylermiş.”

“Abyss hakkında ne düşünüyorsun?”

“Bütün işler o tarafa doğru kaydı. On sene önce sinema endüstrisinin McDonalds’laşacağı kimin aklına gelirdi? Abyss’i geliştirenler hepimizin yapımcısı, yönetmeni, patronu oldu.”

“Ünlülerin yüzlerini yapay zekâ aracılığıyla kaynaştırıp yeni sanal oyuncular oluşturmaya başladıklarında beynimden vurulmuşa dönmüştüm, ama bu kadarını beklemiyordum.”

“Bazı huylarına kızdığım halde bu duruşunu seviyorum. Mesela senin hiçbir zaman Abyss’in hizmetine girmeyeceğinden eminim.”

“Şimdilik öyle bir niyetim yok, ama belli olmaz tabii.”

Görsel Kaynağı: https://pixabay.com/photos/movie-reel-projector-film-cinema-918655/