Stoom afblazen: De schrijversclub

Tijd om nog eens goed wat stoom af te blazen!

De afgelopen week ben ik een beetje minder actief op Steemit. Niet omdat de prijs van SBD of SP achteruit gegaan is, want dat kan me barstweinig schelen, maar wel omdat ik een aantal dagen geleden een nieuwe community heb leren kennen: "The writers Block".

Bron

Iets meer dan een week geleden kwam ik via het account van een #alldutcher op de Discord van TWB terecht. Heel m'n leven ben ik al graag creatief met woorden bezig geweest. Niet dat ik de persoon was die elke dag in m'n dagboek schreef of maandelijks een nieuw verhaal uit m'n pen toverde, maar laat ons zeggen dat ik er niet tegenop keek om boekbesprekingen te maken of lessen Nederlands bij te wonen.

Als puber ga je op zoek naar talenten. Het is belangrijk om van jezelf te kunnen zeggen dat je ergens goed in bent, om dat talent dan verder te ontwikkelen en je ergens in te kunnen onderscheiden. Schrijven is voor mij altijd een vaardigheid geweest waar ik naar mijn mening beter dan gemiddeld in ben, maar wat ik nooit echt heb geoefend of daadwerkelijk naar een hoger niveau heb getild. Als puber had ik de grote droom om ooit een boek te schrijven, maar wanneer ik er dan eindelijk eens aan begon merkte ik na een halve pagina steeds weer dat ik het simpelweg niet kon. Eigen gevoelens op papier krijgen lukte me aardig, maar gevoelens en gedachten van een willekeurig personage verzinnen, dat was nog een brug te ver... En dus liet ik die droom maar varen.

Naarmate dat ik ouder werd, kreeg ik vaker te horen dat ik best mooie teksten kon schrijven, en begon ik het meer en meer te gebruiken om zaken van me af te schrijven (zoals jullie bijvoorbeeld in eerdere artikels van me konden lezen). Het werd een werktuig om mijn eigen gedachten op een rijtje te zetten en ze op een creatieve manier te delen met belangrijke personen rondom me. Schrijven werd voor mij een manier om m'n emoties te uiten en te begrijpen.

Bron

Anderhalve maand geleden creëerde ik mijn account op Steemit om terug wat meer te doen met mijn passie voor woord en taal dan het verwerken van emoties. Ik wou mezelf terug uitdagen om op een leuke, aangename manier artikels te schrijven voor een breder publiek. Ik wou tevens m'n geschreven Engels wat bijschaven. Dat blijft m'n grootste drijfveer op dit platform. Toen ik een aantal dagen geleden de community van TWB vond, vielen de puzzelstukjes helemaal op hun plaats. TWB is een community waar je verhalen kan inzenden die door de leden worden gelezen en worden voorzien van feedback. Het is een plek waar een aantal zeer aangename en intelligente mensen dezelfde passie delen voor het schrijven van verhalen, en dat werkt erg inspirerend.

De laatste dagen heb ik terug de motivatie gevonden om te beginnen schrijven aan verhalen. Ik heb de laatste dagen meer gewroet en gezweet aan het schrijven van teksten dan ooit tevoren. Schrijven en herschrijven. Veel stoom afblazen. Elke dag proberen toch wat woorden op papier te krijgen, om ze de dag nadien opnieuw met een kritisch oog te bekijken en te wissen waar nodig. Maar uiteindelijk heb ik vandaag de eerste inzending gedaan voor feedback. Ik ben helemaal nog niet tevreden over wat er op m'n papier staat, maar toch ben ik blij. Blij omdat ik eindelijk de stap heb gezet tot het schrijven van fictie. Blij dat ik mezelf de kans heb gegeven om feedback te ontvangen en stappen te zetten tot het worden van een betere schrijver. Dat maakt me enthousiast, en we zien wel waar we uitkomen.

Misschien merken jullie binnen een paar maanden wel het verschil al. Laat me het dan maar weten ;)

Bedankt voor het lezen.
Tot de volgende keer.