Word Poetry Challenge #19 : Ulan

Sa bawat mong patak mula sa kalangitan
Ulan, ika'y gamot sa puso kong sugatan
Ginhawa sa diwa kong pagal
Pag-asa sa pangarap kong nabuwal

Mga luha ko'y nakatatawid sa aking pisngi
At malayang nakahahalik sa aking labi
Na sa tuwina ay palaging makangiti
Kahit damdami'y puno ng dusa't pighati

Ulan, bumuhos ka at ako'y samahan
Sa aking kalungkuyan, ako'y iyong damayan
Hayaang iwaksi itong kalungkutan
Sandaling kalimutan, hirap na pinagdadaanan

pawiin ang uhaw, hawiin ang lumbay,
Sa iyong pagpatak, ako'y magsasayaw
Mga luha ko'y hayaang iyong matangay
Ubusin mo ang sa aki'y bumabalot na panglaw.

_{Ang larawan ay kuha mula sa aking Samsung Galaxy J2Pro at in-edit gamit ang Canva}

♥.•:¨¨:•.♥.•::•.♥.•:¨¨*:•.♥

♥.•:¨Maraming salamat sa pagbabasa!¨:•.♥

»»-------------¤-------------««

Pagyamanin ang kakayanan sa pagsusulat ng tagalog na akda. Sundan si @tagalogtrail at makigulo sa Tambayan

»»-------------¤-------------««

Sundan din ang @steemph.manila at tayo ay magkulitan sa Discord

»»-------------¤-------------««