Oscar Movies Serie 2017: Manchester by the Sea - Best Actor Award
This serie about movies that are nominated for Oscars. First, I started with the 2018 Oscar awards. You can reach them below the link. I want to introduce and criticize all Oscar movies last 10 years. I watched them all. I'm not cinephile but I love to watch Oscar movies. Because every year 1 or 2 Oscar movie become my legend. In 2017 legend movie was ''Manchester by the Sea'' It's won the Best Actor reward in 2017 Oscars. But according to my opinion, it deserve Best Film award. It has very simple subject but it deeply affects to people.
Bu seride Oscar filmlerini incelemeye devam ederken, artık 2017'nin Oscar adayları ve kazananlarına geçiyorum. 2018 ile ilgili yazıları yukarıdaki linkten okuyabilirsiniz. 2018'de olduğu gibi 2017 yazısında bana göre yılın en iyi filmiyle başlıyorum: Yaşamın Kıyısında (Manchester By The Sea). Lee Chandler (Casey Affleck) sıradan bir hayatı olan sıhhi tesisatçıdır. Abisi hastalanmış ve ölümün kıyısındadır. Bunun haberini alan Chandler doğup büyüdüğü kasabaya geri döner. Fakat oradaki hayatını tamamen geri bırakmıştır. Bu yüzden abisi öldüğünde onun alacağı miras ve yüzleşmesi gereken geçmiş tüm hayatını değiştirecektir. Baktığımızda basit bir konusu var gibi gözükse de filmin işleyişi oldukça özgün. Filmi izlerken hiç bir an sıkılmıyorsunuz ve karakterlerin içine giriyorsunuz. Ben ilk konusunu okuduğumda durağan bir film gelmişti. Hatta izleyen insanlar da durağan olduğunu söylemişti. Fakat bana göre durağan değildi. Filmde gelişen ufak olayların karakterlerin psikolojisine büyük etkisi vardı ve bu etki filmi durağan olmaktan çıkarıyordu. Filmin standart kurgudan da uzak olması, olay zincirini geçmiş ve gelecek olarak karmaşık bir şekilde vermesi de filmi daha ilginç kılıyordu. Filmin bazı kısımlarında geçmişi ve bazı kısımlarında ise günümüzü görüyoruz. Bu geçişleri yaparken de özellikle belirtmiyor ve çıkarımları kendimiz yapıyoruz. Bu da izlerken oldukça keyif veriyor.
Filmdeki karakterlerin oldukça karamsar ve hüzünlü bir geçmişi var. Ama bunu aşırı dramatik bir yapıyla vermiyor. Özellikle de filmin en dramatik sahnelerinde kara mizah unsuru koyarak seyirciye ''herkesin başına gelebilecek bir olay'' izlenimi veriyor. Mesela Chandler'ın hayatını izlerken geçmişte neden karısıyla ayrıldığını merak ediyoruz. Filmi izlerken sürekli kendimiz tahminlerde bulunsak da yönetmen oldukça güzel bir ters köşe yapıyor. Chandler bir ihmarkarlık yüzünden ev yangınında çocuklarını kaybediyor. Bunu atlatamayan karı-koca da ayrılmak durumunda kalıyor. Bu ağır dramatik yapı bize gösterilirken bir ambulans sahnesi var. Bu sahnede kadın hastaneye kaldırılırken onun bir türlü ambulansa binemeyişini ve ambulans görevlilerinin beceriksizliğini görüyoruz. Ağır bir travmatik olaya kara mizah öğesi ekleniyor. Başka bir örnek vermek gerekirse de Chandler'ın bakmak zorunda kaldığı yiğeni babasının ölümünü bir türlü atlatamıyor. Bir gece buzluktan yemek alırken sinir krizi geçiriyor. Chandler hemen yanına gelip ne olduğunu sorduğunda, babasının hala morgda olduğunu ve onu donmuş tavuğa benzettiğini söylüyor. Bu da zekice eklenmiş bir kara mizah öğesi. Böylece film bizi ağır dramatik bir konunun ezmesinden kurtarıyor, gerçekliğin ta kendisine çekiyor: Tüm bu trajediler herkesin başına gelebilir. Bu sadece bir trajedi.
Ben Affleck'in kardeşi olan Casey Affleck'i ilk kez beyaz perdede gördüm. Performansı gerçekten çok iyidi. Bizi o karakterin içine çok iyi soktuğu gibi bunu yaparken de hiç bir abartma veya yüksek oynayış göstermedi. Zaten 2017 Oscar töreninde de En İyi Erkek Oyucu Ödülü'nü almaya hak kazandı. Ki ben de onun almasını çok istiyordum. En iyi filmi alamaması da beni üzdü diyebilirim. İleriki incelemelerimde de belirteceğim üzere zaten oldukça vasat geçen bir yıldı. Böylesi gerçek ve hayatın kendisinden bir yapıma, böylesi iyi performanslara bu ödülün verilmesini isterdim. Filmin bize gösterdiği en güzel şey ağır dramatik yapıların kara mizahla birlikte daha gerçekçi anlatılması oldu. Türkiye'de filmler genelde komedi değilse ağır dramatik bir yapıda ortaya çıkarılıyor. Bunu yaparken de yumuşatma yapmadan, kaba bir deyişle ''haydi seyirciyi ağlatalım'' kafasıyla yapıyorlar. Halbuki bu gibi bir çok yapımda gördüğümüz dram ve kara mizah öğeleri birbiriyle çok uyumlu. Elbet de her drama filmi bu şekilde olmamalı fakat bunun örneklerinin daha fazla artması gerekiyor. Son yıllarda bunu deneyen Türk filmleri de mevcut zaten. Yaşamın Kıyısında filmi bizlere hepimizin trajediler içerisinde yaşamaya çalıştığımızı ve küçük şeylerle mutlu olduğumuzu hatırlatan oldukça güzel bir film.
Hello @vitruvianman, thank you for sharing this creative work! We just stopped by to say that you've been upvoted by the @creativecrypto magazine. The Creative Crypto is all about art on the blockchain and learning from creatives like you. Looking forward to crossing paths again soon. Steem on!