Sevgili Günlük #3 / Bir valiz güzellik

Günlerdir horoz sesiyle uyanıyorum, ilk defa bu hissi yaşıyorum. Kendimi tabiri caizse köy yerindeki Perihan Savaş gibi hissediyorum:)

hani 'sosyete şaban' filminde, beşik kertmesi olan Kemal Sunal'ın, öten horozu susturmak isterken, attığı pabucun camı kırmasıyla komik anların yaşandığı sahne var ya:) işte onu hatırlayıp gülümsüyorum kendi kendime deli misâli:)

---

Annemgil yeni bir eve taşındılar, ben de her ne kadar ev yerleştirme işini sevmesem de gönüllü olarak yardıma gittim tabi, yoksa vay hâlime:)

Hep beraber düzenleyip eşyaları yerleştirdik. Ama evin garip havasına da kendimi kaptırdım. Burada sanki farklı iki şehirdeymişim gibi hissediyorum, öyle bir sihirli havası var. Çünkü evin bir cephesi 3-4 şehrin yol güzergâhına bakıyor araçlar vızır vızır geçiyor hâliyle ama arka cephesi tamamen farklı bir dünya...

Tek katlı bahçeli evlerin birinden horoz sesi gelirken, diğerinden gecenin sessizliğinde havlayan köpek sesi duyuluyor.

---

Eskiden köpek havlamasından korkardım. 17 Ağustos depremindeki o korkunç sesleri ve inlemelerini duyar gibi oluyordum ilk başlarda ama şimdi alıştım galiba:)
Bunda o devâsa sesi çıkaran köpekle karşılaşmamın bir etkisi olduğunu da gizleyemem, minnoş süs köpeği gibi sevimli köpekten korkulur mu hiç:))

---

Daha önce sadece ormanlarda seslerini duymaya âşinâ olduğum kuş cıvıltılarına, bizim evdeki Çiko'nun sesi karışıyor:)) benim gibi sürekli saksağan sesini duyan biri için şaşırtıcı gelmesi çok doğal:)

İnsanın, yine de kendi memleketinde olması güzel şey, ailenin yanında olmak güven veriyor insana... Küçücük bir kız çocuğunun gök gürültüsünden korkarak annesinin kollarına sığınması gibi; her türlü sıkıntı ve derdi sanki kapı eşiğinde bırakıp gelmişim. O denli huzur kokuyor...

Yarın dönüyorum, inşallah buradaki güzellikleri valizimde götürebilirim gittiğim yere...

---

source 1 source 2 source 3

# Sevgili Günlük 2 /Anne yanı