Sevgili Günlük #21 | Bulutlar yağmura döndü

Yandı gönül yandı böyle ah sen bilmedin
Çektiğim derdi cefayı sen görmedin
Hasretin yağmura döndü ah silmedin *

Dokunsalar içindeki artık duymak istemediğin sesler susacak; ama kimsenin dokunmasına izin vermiyor, ağlamak sadece ağlamak istiyorsun. Yorgana sımsıkı sarılıp 'bulutlar yağmura döndü gözlerimde' sözlerini haklı çıkarmak istercesine..

O an şarkının içindeki şiir devreye girer ve ruhuna bir dinginlik hâkim olur. 'Bir kadın işte böyle sevilir' dedirten cinstendir o mısralar.

Gözlerinle dilin arasına gerili uçurumu seviyorum
Kekeme özgürlüğünü seviyorum
Susuşundaki hıncı seviyorum
Kalbinde ürperen kışı seviyorum **

Gece derindir derler. Hüznün doruklara çıktığı, içimizdeki karanlık tarafla gecenin karanlığının birleştiği saatlerdir. Çoğu zaman da gözyaşıdır. Üzerini örttüğün, unutmak istediğin duyguların dışavurumudur. Korku ile ümit dalgası içinde sürüklendiğin ve kendi sesini dinleyip ona doğru koşarken kaybolup gittiğin andır.

Her damlası ayrı bir hayat, ne bilsin yüzüne düşmeyen
Gözlerindeki yaşı seviyorum
Beni uzaklaştırmaya çalışırken aklından geçenleri seviyorum **

Gökyüzüne, yeni açmış bir çiçeğe, bahçedeki kurumuş ağaca, tanımadık bir mezar taşına ve denizin dalgasına anlattıkların; bir insanla paylaşılanlardan daha fazla olabiliyor bazen.

Hani demişler ya "anlatmak bazen derde su katmaktır; seyrelmez de çoğalır." o yüzden anlatmak içimden gelmiyor. Galiba o derdi kabullenip sahipleniyorum fazlasıyla. "Bir derdim var bin dermâna değişmem." demiyorum tabi ama sıkı sıkıya tutunuyorum ona sanırım. Acıyla beslenmek değil kesinlikle. Kurtulmak istiyorum fakat bunun için attığım adımlar hep boşa çıkınca bu kez yürümeye korkar oluyor insan ve kabulleniş başlıyor. Sevdiklerimin uzattığı elleri de geri çevirince iyice yalnızlaşmak da bu durumun bir sonucu oluyor.

Kısır döngü misâli, sanki anlatmak zorundaymışsın gibi hissettirenler yüzünden güzel arkadaşlıklara da gün gelir elveda diyecek hâle geliyorsun. Keşke böyle olmasa..

Ölümdür en büyük zaman, bilmez takvim gezenler
Bir iç çekişte yanan hayatı seviyorum
Bizden büyük tanrısı yok yalnızlığın
Getirdiğin hevesi, götürdüğün imkanı seviyorum **

Uzun zamandır bu şarkıdan başka ses duymadığımdan olsa gerek; bundan yıllar sonra da herhangi bir yerde dinlediğimde, şu birkaç gündür yaşadıklarım gelecek aklıma. Çünkü şarkı değil, hatırasıdır bizi etkileyip içine çeken.

Belki de yıllar sonra bu günlerde, gecelerce yaşadığım pişmanlıkları, üzüntüleri acıyarak anacağım. Boş yere yıprattığım kendimden defalarca özürler dileyip, doyasıya sarılarak teselli etmek istercesine.

Bir gün bir kötü haber birimizden
Kalanın diline gelecek ilk sözü, arayacağı ilk insanı
İlk gece yapacağı her şeyi seviyorum.. **

_{21 Ocak 2019}

---

_{*hasan demir
**şükrü erbaş | cam ile taş}

_{#Sevgili Günlük 20 | ilmeği kaçmış bir hayat}