son günlerde beni bu kadar eğlendirip güldüren bir yazı okumamıştım:))
bazı yerlerde sesli gülüp etrafın 'manyak mıdır nedir' temalı bakışlarına maruz kalsam da değdi yani:D

ufak bir düzeltme tek kafes değildi baya baya büyük 12 kafes vardı ve taşıyanların, buna anlam verememiş olsa gerek, söyledikleri şu söz hiç aklımdan çıkmıyor ve hep gülümsetiyor beni:)
"abla istanbulda da çiçek var:))"

annemin çiçeklerini tercih edip de masasını ve babamın özenle kırdığı çuval çuval odunları ardımızda bırakmasına rağmen, karanlık odaya konduktan sonra hepsinin kurumuş saksılarını gördüğümüz o hüzünlü an da tarif edilemez..