Jules Verne ile Dünya'nın merkezine yolculuk

Jules Verne ile 10. yaş günümde, Dünya'nın merkezine yolculuk isimli kitabın hediye edilmesiyle tanıştım. İçindeki dünya, üzerinde yaşadığımız dünyanın bir parçası olamayacak kadar güzeldi. Kitabın içine gömülmek ve hep orada yaşamak istiyordum. 'Her güzel şey çabuk bitermiş'i doğru çıkarmak istercesine kelimeler hızla tükenirken; başka bir kitaba, oradan diğerine derken gezmediğin ülke ve gitmediğin hayali kent kalmıyor.

_Kaynak

Kâh gökyüzünde balonla seyahat edip kâh bir denizaltında oluyor, çoğu zaman da ıssız adalarda ateş yakıp uzaktan geçecek bir geminin hayalini kuruyorsun. O geminin bir gün geleceğini düşünen 'İsmail Abi' gibi. :) Kimi zaman da yerin yedi kat dibinde ateşle karşılaşmayı umarken, sihirli bir dünyanın kapılarını aralıyorsun.

Bir nev'i insanın kendi iç dünyasına yaptığı yolculuktur, kendini arayıştır. Aranılan şey yine insanın özünde ve belki de kendisinin bile bilmediği bir yerde gizlidir.
İşte bu kitaplar o saklı kentin anahtarıdır. Kapıyı açar ve oraya adım atmanı bekler. O yolda yürümek ne güzeldir..

---

Jules Verne, işte insanları bulundukları dört köşenin içinden çekip çıkarır. Bazen ben de onun hayali gemisine binsem ve yol alsam diyorum. Bir yere varmak değil mesele. Yolda olsam yeterli. Gerçeklerden kaçmak mı denir yoksa kendinden mi bilemedim. Gerçi nereye gitsen, iğne deliğinden bile geçsen, yine içindeki sen'i bir yerlerde gizlice bırakıp yola devam edemiyorsan; nereye gittiğinin de hangi güzergâhta yol aldığının da bir önemi yok..

---

Jules Verne çağın çok çok ilerisinde yaşamış, geleceği şaşırtacak derecede görmüş veya onun kitaplarını okuyan bilim insanlarına ilham vermiştir. Bahsettiği makine veya araçlar icat edildiğinde onun isimleri verilerek onurlandırılmış, isim babası olmuştur. Tıpkı ilk atom denizaltısına Nautilus adını verdikleri gibi.
Bazen keşke günümüzde yaşasaydı da gelecekten haberler verseydi diyorum. 'Geleceğe Dönüş 3' filmindeki doktorun, çocuklarına Jules ile Verne isimlerini verdiği kadar olmasa da Tesla ile kalbimde ayrı bir yere sahip. 🙆‍♀️

Kitapları asla sadece bir çocuk kitabı değildir. Gizemli yerleri, henüz icat edilmeyen aletleri öyle yumuşak şekilde anlatmıştır ki okuyanları hiç ürkütmez.
Rivayet odur ki yakın dostu da olan yayıncısı, kitaplarındaki korkutucu noktaları törpülüyormuş. Hatta onun ölümünden sonra bu işi devralan oğlu, bu şekilde yapamadığı için; Verne'in son zamanlarda yazdıklarının farklılaşıp kötümser bir havaya büründüğünü iddia edenler varmış.

---

Bilindiği üzere hep iyiler kazanırdı kitaplarında. Ne olursa olsun ne yaşanırsa yaşansın kahramanlarımız hep kurtulacaktı. O yolculuk tam son saatin son dakikasında biter, uzaktaki gemi yardım çağrısını görür ve mutlu son yüzümüzü güldürürdü.

İlk okuduğum kitabı olan Dünya'nın merkezine yolculuk'u yıllar sonra tekrar elime alınca, anlattıklarımdan daha fazlası geçti içimden..

Baharda saksıya diktiği çiçeklerin daha hızlı büyümesi için yapraklarını çekiştiren Prof. Lidenbrock unutulacak biri miydi?
Peki onun çalışma odasını, kıymetli maden örneklerinden oluştuğu için 'yaşayan bir müze'ye benzeten ve onları satıp evi yeniden inşa edebileceğine dair hayallere dalan yeğeni Axel unutulabilir miydi?

Amcası 700 yıllık el yazması bir kitapla eve geldiğinde, her zamanki gibi onun heyecanının tek bir zerresi bile yoktur onda.
Runik alfabeyle yazıldığı için, 'efsaneye göre bu Tanrı Odin tarafından oluşturulmuş' diye övmeye başlamıştır profesör.

Tanrıları ve kralları memnun etmek için kitabın önünde diz mi çökmeliyim acaba?

Diye içinden geçirirken Axel, kitabın sayfaları arasından eski bir parşömen parçası düşer ve hikâye de burada başlar. 🙆‍♀️

Okudum, okuyorum ve okutacağım dediğim nadir kişilerden olan Jules Verne'e 'Düşlerin Efendisi' diye boşuna denmemiş.
Herkese çocukluğunu hatırlattığı için belki de bu kadar değerlidir..