Çoğunluğun dediği olur. Bunu görmek çoğu zaman acı verse de öyle maalesef. Bu durumla mücadele etmeye çalışmak ise yel değirmenleriyle dövüş etmeye benzer.
Sabah bir arkadaşın daha yorumuna cevap olarak yazdım, ama o arkadaşın hesap ismini geri dönüp bulmaya üşendiğimden, zor da bir isimdi, aklımda tutamadım, buraya yazamıyorum. Belki o görüp gelir bendim der.
İnsanların büyük bir kısmı paranın peşinden koşar. Ve bu kötü bir şey değildir. Çünkü asgari seviyede değer görmenin günümüzde birinci şartı belli bir miktarda paraya sahip olmaktır.
Neslimiz bir işin ucundan tutmayı bilmeyen "okur alim, tutmaz zalim" biçimindeki insanlarla dolu. Ben kendimi hariç tutmuyorum bu durumdan. Şu an 32 yaşındayım ve 20 yaşında keşke şimdiki aklım olsaydı diyorum.
Diyorum çünkü tek bir tercih şansım varmış bilememişim. Çevre her şey. Yine benzer şeyler yazmış gibi olacağım ama durum şu: eğer zamanında ben haklıyım noktasına geldikten sonra öyle olmayan bir çevreyi değiştirmeye çalışmak yerine, doğru çevrenin neresi olduğunu araştırıp, ardıma bakmadan kendimi onların arasına atsaydım, geçen 12 yılda kim bilir ne ilerlemeler kaydederdim.
Bu his sıkça gelir bünyeme, sonra her şey tam da olması gerektiği gibi oluyor diye düşünür, herkesi yaşam serüveninde kendini tanıması için rahat bırakırım. Aşmamız gereken ne varsa aşacağız :)