Hatıra Defteri #8 busy

Önceki Bölüm: Hatıra Defteri 7

Selamlar, Sevgili Steemit sokağının biricik sakinleri; bugün hikayemize kaldığımız yerden devam ediyoruz.

YGS'ye bir ay kala rapor alarak okula gitmemeye başladım. Artık bütün günümü dershanede geçirmeye başlamıştım. Her sabah 9'da dershanede oluyor. Öğlene kadar kantinde oturup test çözüyor. Öğle yemeğinden sonra derse giriyor. Derslerden sonra denemeye giriyor. Denemeden sonra denemenin çözümlemesini yapıyor. Yaklaşık akşam 9'da eve oluyordum. Yemek ve duştan sonra birkaç saat daha ders çalışıp test çözdükten sonra yatmaya gidiyordum.

Bir ay çok çabuk eriyip bitmişti. Sınav günü geldi. Mart ayında sıcacık bir Antalya sabahında evden tek başıma çıkıp sınava gittim. Sınav başlayana kadar oturduğum yerde çok rahattım. Tamamen hazırdım. En fazla ne olabilirdi ki. Ama en önemsiz, en küçük şey bir anda bütün duygularınızı eder. Çapraz masamda oturan kız yanlış salona gelmişti. Doğru yeri bulması için 3 dakikası vardı. Yetişebildi mi yetişemedi bilemiyorum ama olanları izlerken bir anda bütün ruh halim değişti. Artık tamamen karamsardım. Bitmiştim, tükenmiştim. Sınav başladıktan 10 dakika sonra kendimi toplayıp soruları çözmeye başladım. O 13 dakikada neler yaşadım. Neler yaşamadım ki? O ana kadar çevrenizdeki her insan, her durum, her olay, her şey sizin o ana kadar bu sınava hazırlandığınızı söyledi. O andan sonraki bütün hayatımızı, nerede nefes alıp, nerede uyuyacağımıza hatta nerede nasıl öleceğimize karar vereceğimizin sınavı. Bütün bunlar her hücrenizin her bir zerresine nüfus ettikten sonra sınava çeyrek kala 2 tane dallama çıkar bunun sadece bir sınav olduğunu, hiçbir anlamı olmadığını söylerler. Bu doğrudur. Fakat o noktada, o insanları ikna etmenin hiçbir yolu yoktur.

Tek bir hata. Tek bir hata, o kızın yaptığı buydu. Belki bende yapabilirdim. Cevap kağıdında kaydırma yapmak, adını yanlış yazmak, soruyu yanlış okumak, daha nicesi. O 10 dakikada size neler yaşadığı anlatamam. Diğer yaşayanlarda anlatamaz. Yapacağım bir hatanın sonucu ne olurdu ki. O zaman nede şimdi hayal dahi edemiyorum. Dış dünyadan bahsetmiyorum, iç dünyam bana neler yaşatırdı... Beynimin içindeki tek bir ses, sızlanmayı bırak, işine bak dedi. Diğer seslere nazaran çok kısıktı sesi ama beynim onu dinlemeyi seçti. Sınavın bitmesine 20 dakika kala yapmam gereken her şeyi yapmıştım. Yaptığım her şeyi teker teker defalarca kontrol ettim. Salondan çıkarken beynim 2 ye bölünmüştü resmen. Biri diyordu ki bitti oğlum buraya kadar güzel yaşadın, bundan sonrasında sanayide başarılar dilerim. Diğeri de sen elinden gelini yaptın, mutlaka karşılı olacaktır diyordu. İkisinin kavgasını dinleye dinleye eve kadar yürüdüm. Eve ulaştığım da ki bayağı bir yürümüştüm. Hala kavga ediyorlardı. Eve girdim ev halkı kahvaltı masasındaydı. Sınav hakkında konuşarak kahvaltımızı yaptık.

Sınavdan aşağı yukarı bir hafta sonra hayat çok değişti. O sınava giren herkes için. 2011 YGS...

Bu bölümü burada noktalandırıyorum. Bir sonraki bölümde kaldığım yerden devam edeceğim. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Oylayarak bana katkıda bulunursanız ve yorum kısmına beğenip beğenmediğinizi belirtirseniz sevinirim. Yorumlarınızı ve eleştirileriniz bekliyorum.

Photo Source